Het Lot Van De Familie Meijer

Geschreven bij Het lot van de familie Meijer

Dit boek is een kroniek. Er wordt een tijdsbeeld geschetst dat confronterend is: waarom werden de joden zo onheus bejegend, niet alleen in het derde rijk, maar al ver daarvoor? En waarom deed men daar niets aan? Hoe kon dit geleidelijk overgaan in massavernietiging van een volk? Mogelijk dat de schrijver deze vraag voor wil leggen aan de lezer. Daaronder lijkt een waarschuwing te liggen dat de geschiedenis zich gemakkelijk zou kunnen herhalen. Wat zouden wij dan doen?

De belevenissen van de familieleden van Salomon Meijer, een veehandelaar uit Baden wordt in een aantal tijdvakken beschreven en van commentaar voorzien door oom Melnitz, een achtergrondfiguur die schijnbaar tijdloos op de achtergrond aanwezig is gedurende het hele verhaal. Tussen de tijdvakken zit grofweg telkens een generatie, waardoor de geschiedenis van Salomon, zijn 2 dochters, drie kleinkinderen van de ene, een kleinkind (dat qua leeftijd een generatie jonger is dan de eerdere drie) van de andere dochter, 4 achterkleinkinderen en 5 (waarvan slechts één beschreven) achterachterkleinkinderen. En dus oom Melnitz.
De gebeurtenissen zijn te talrijk om in een samenvatting te passen. We zien een familie die voor- en tegenspoed kent in een snel veranderende wereld waarin hun joodse identiteit hen voor de nodige problemen stelt, waarmee ieder op zijn eigen manier mee om leert gaan. Het is een zware tijd voor joden in een land als Zwitserland in het tweede deel tekent zich het antisemitisme van de bevolking al af wanneer er wordt gesproken over een ritueel slachtverbod (De schoonzoon van Salomon, Pinchas, is een koosjere slachter en wordt door alle tegenstand juist steeds fanatieker)
Kleinzoon Alfred komt om in Frankrijk tijdens de 1e wereldoorlog, een andere vertrekt naar Duitsland (!) als arts. De homoseksuele Arthur arrangeert een huwelijk met een Duitse vrouw om haar in Zwitserland gestationeerde kinderen te kunnen verzorgen.
Zijn broer François (vader van Alfred) die zijn joodse identiteit afzweert om in het zakenleven succesvoller te kunnen zijn. Overrompelend is de scene (slot deel 3) waarin François samen met zijn oom Pinchas bij het graf van zijn omgekomen zoon staat en zijn oom smeekt om kaddisj te zeggen voor zijn zoon, omdat hij zelf had gekozen om christelijk gedoopt te worden.
Zo worden de lotgevallen van de verschillende individuen en hun tijdelijke samenhang aaneengeregen en worden we geconfronteerd met de manieren waarop zij zich aanpassen aan de omstandigheden, de een opportunistisch, de ander in verzet, de een liefdevol, de ander door zich af te sluiten, de een door te klagen, de ander door te lachen.

Het boek is vanuit auctorisch perspectief geschreven, eigenlijk tweeledig: door de auteur zelf en door oom Melnitz, die relativeert, dan wel de vooroordelen ten aanzien van joden fijntjes neerzet of kleine wjjsheden openbaart.
Het boek is gelardeerd met jiddische woorden en zinnen wat het een eigen sfeer geeft. De tekst is rechtlijnig, zonder veel opsmuk en aardig wat onderkoelde humor. De scenes wisselen elkaar in vlot tempo af, zodat de gehele omvang van het werk toch redelijk snel voorbijtrekt.

Ondanks de vlotte wendingen en het aansprekende onderwerp leidt de omvang van het boek ertoe dat het niet voortdurend even boeiend blijft. Niettemin is het een indrukwekkend werk dat een monument is voor het onrecht gedaan aan een volk, dat bijna uitgeroeid was geweest vanwege onbekende en onnavolgbare beweegredenen, terwijl de wereld om hen heen toekeek.

Geschreven bij Het lot van de familie Meijer

Ik weet weinig van het Joods geloof af. Maar door dit boek ga je toch anders naar dit geloof kijken. Bijzonder mooi geschreven. Angstig ook, om te zien hoe al zo lang deze mensen worden vervolgd. Van mij had hij wel dikker moge zijn. Pas te laat ging ik soms achterin kijken bij de stamboom. Ik ben slecht in namen te onthouden.

Geschreven bij Het lot van de familie Meijer

"Altijd als hij gestorven was, kwam hij weer terug.
Op de laatste dag van de rouwweek, wanneer het verlies was opgegaan in het leven van alledag, wanneer je de pijn al moest zoeken zoals een muggenbeet die gisteren nog jeukte en vandaag nog nauwelijks meer te voelen is, wanneer iedereen een pijnlijke rug had van het zitten op de lage krukjes waarop de nabestaanden die zeven dagen volgens oud gebruik plaatsnemen, dan was hij er gewoon weer bij. Samen met de andere bezoekers kwam hij onopvallend de kamer binnen, op het oog in niets van hen verschillend. Alleen bracht hij geen eten mee, ook al was dat de gewoonte. In de keuken stonden rijen pannen en afgedekte schalen, een erewacht voor de overledene. Hij kwam met lege handen, pakte ook een stoel, zei geen woord wanneer hij door de rouwenden niet werd aangesproken, stond op wanneer zij baden, ging zitten wanneer zij gingen zitten. En als de anderen dan hun woorden van troost mompelden en afscheid namen, bleef hij gewoon zitten en was er weer, zoals hij er altijd was geweest. Zijn naar vochtig stof ruikende geur vermengde zich met de andere geuren van he sterfhuis: zweet, vetkaarsen, ongeduld. Hij hoorde er weer bij, rouwde mee, nam afscheid van zichzelf, zuchtte zijn vertrouwde, half gekreunde, half gesnurkte zucht, viel met hangend hoofd en open mond in slaap en was er weer."

Zo begint het boek "Het lot van de familie Meijer" van Charles Lewinsky. Het beschrijft de belevenissen van de familie Meijer vanaf 1871 tot en met 1945. In het boek leef je mee met de familie Meijer, hun kinderen en kleinkinderen en hoe zij zich staande houden als Joodse familie in een veranderende maatschappij in Zwitserland.

Ik zag dit boek regelmatig liggen als ik in een boekwinkel kwam, maar op de een of andere manier kwam ik er nooit toe om het te kopen. Ik was bang dat ik dit boek niet leuk zou vinden omdat het een hype was. Ik heb gemerkt dat ik daardoor niet zo snel geïnteresseerd ben om dat boek ook te lezen. Maar het boek bleef trekken en uiteindelijk heb ik het gekocht en nu als eerste boek van 2013 gelezen. Ik vond het een heel mooi boek. Charles Lewinksy heeft de belevenissen van de verschillende generaties van de familie Meijer mooi en goed beschreven. De personages gingen voor me leven. Oom Melnitz, die in de eerste alinea van het boek net is overleden, komt in het boek regelmatig voor, als een commentator, op momenten dat een van de personages naar de mening van oom Melnitz te optimistisch over de toekomst denkt.

Het boek is opgebouwd uit vijf delen die over een bepaalde periode gaan:
1871, 1893, 1913, 1937, 1945. Ik vind het opvallend dat Charles Lewinsky de periode 1940-1945 bewust niet beschrijft in zijn boek. Het verhaal gaat van 1937 naar 1945, maar dat is naar mijn idee ook niet erg. Iedereen weet wat er in de Tweede Wereldoorlog met Joden is gebeurd. Het zou het verhaal te zwaar en te dramatisch maken. Het verhaal heeft een open einde, zoals met alle familiegeschiedenissen het geval is. Je kunt niet blijven vertellen. Ik denk dat de periode die Charles Lewinsky in dit boek heeft beschreven ook de meest interessante tijd is geweest. In deze tijd is de samenleving in Europa erg veranderd en daarmee zijn denkbeelden en religies ook mee veranderd. Charles Lewinksy geeft dit mooi weer in dit boek.

Geschreven bij Het lot van de familie Meijer

Mooi familiedrama tegen de achtergrond van de constante dreiging van het oprukkende antisemitisme in Europa. In het neutrale Zwitserland zijn ze relatief veilig, maar de beklemmende vraag bekruipt je of dit ook zo blijft. Jiddische termen worden zo terloops gebruikt, dat de verklarende woordenlijst eigenlijk niet nodig is. Hoewel het verhaal eendimensionaal verloopt, blijft het interessant genoeg om ruim 600 pagina's geboeid te lezen. Deze dikke pil was de aanleiding om mijn ereader aan te schaffen.

Geschreven bij Het lot van de familie Meijer

Boeiend verhaal en goede verhallijn om lang lekker te lezen. Geeft ook een fantastisch tijdsbeeld.

Geschreven bij Het lot van de familie Meijer

Enorm pakkend verhaal. Een hele pil, maar mede dankzij de overzichtelijke lengte van de hoofdstukken, leest het heel snel weg. Ik kon het boek steeds moeilijk wegleggen, had het het liefst in één keer uitgelezen. Behalve de pakkende verhaallijnen van de verschillende karakters geeft het boek ook een interessant inzicht in de joodse cultuur.

Geschreven bij Het lot van de familie Meijer

Heb het boek in een week uitgelezen. Geeft een prachtig beeld van de situatie van de joodse samenleving in Europa. Leest als een roman maar tegen de werkelijke achtergrond van een verdeeld Europa.

Geschreven bij Het lot van de familie Meijer

Gedurende vier generaties neemt Lewinsky je mee in de gebeurtenissen die het leven ons voor de voeten gooit. Het verhaal was wat lastig in komen, niet alleen omdat ik niet bekend ben met alle Joodse gebruiken of woorden. Interessant is het om kennis te maken met de Joodse gebruiken en ook zeker met de verschillende familieleden. Ook interessant, maar eigenlijk belachelijk, is het feit wat Joden allemaal door hebben moeten maken in 150 jaar ongeveer. Lewinsky schrijft goed en dat merk je alleen al doordat personages niet lastig te herkennen zijn. Met verschillende tussenpozes springt het verhaal en het leven verder. Gemakkelijk wordt de tussentijd beschreven. De hoofdstukken zijn kort, maar het leest niet altijd even snel. Veel details of delen van verhalen leken mij niet erg belangrijk en het verhaal zou zonder die delen sneller gaan. Knap hoe het verhaal eindigt, vroeg me heel erg af hoe Lewinsky dat voor elkaar zou krijgen zonder dat je verlangt naar meer over deze familie.

Dan rest wel nog de vraag, wat is de moraal van dit verhaal? Het is een interessant en zeer fijn boek om te lezen. Maar de geschiedenis van mijn eigen familie zal dat vast ook zijn. Sterk geraakt ben ik dan ook niet door dit verhaal en voor een boek wat je pas halverwege grijpt is dat toch erg jammer dat je zo lang leest en waarbij niet alles altijd evenzeer boeit.

Geschreven bij Het lot van de familie Meijer

Het was even wennen,dit boek,met de vele vreemde woorden. Maar na de eerste moeilijkheden begon het genieten van een prachtige reis door het verleden. Het verleden dat we voor ogen moeten houden als iets, wat we nooit meer moeten willen. Mooi pakkend en herkenbaar beschreven, ook al speelt het zich zoveel jaar geleden af. Met mijn e-reader,waar ik elke dag blijer van word, is zo'n pil moeiteloos te lezen. Vele uren dromend doorgebracht.