Het meten van de wereld

Geschreven bij Meten Van De Wereld

Het is niet altijd eenvoudig, vooral waar het de technische uiteenzettingen van Gaus betreft.
Het is raadzaam om eerst The Invention of Nature van Andrea Wulf te lezen.

Geschreven bij Het meten van de wereld

Ik heb het boek als Hoorboek in het Duits "gelezen" en vond het erg spannend en interessant. Je krijgt een gevoel voor een vreemde oude tijd waarin waarden en normen in de wereld nog erg verschillen van vandaag. Vooral is de krachtige persoonlijkheid van beide "helden" en de personen om hen heen indrukwekkend. Ik hoop dat het boek in het Nederlands net zo is.
Ja, het lijkt alsof het verhaal als een "nachtkaarsje" uitgaat, maar dat is niet zo, als je er even over nadenkt en het geheel in je laat werken. Dan is het alsof je even door een venstertje in het verleden keek en je aan de rand bent gekomen, heel natuurlijk.
De wat "afstandelijke" stijl zonder directe dialogen schijnt met opzet gekozen te zijn in lijn met de stijl van schrijven in die tijd.

Geschreven bij Het meten van de wereld

Ik heb het boek echt gekocht op de kaft, Vond die zo mooi! Ook de titel en ondertitel evenals de beschrijving achterop deden met het boek meteen kopen. Het was prettig om te lezen en erg interessant. Je krijgt een inkijkje in het leven in de achtiende eeuw, het leven van wetenschappers en ontdekkingsreizigers. Wat een leven hadden die vroegere ontdekkingsreizigers!!! Wat een moed moeten die gehad hebben.
Jammer vond ik dat het boek een beetje als een nachtkaars uitgaat (of ik mis de clou....). En wat ik ook jammer vond is dat voorop het boekje staat daat het een filosofische roman is, maar de filosofie heb ik ook gemist. Het waren toch vooral twee wetenschappers die zich met feitenmateriaal bezighielden in plaats van de vraagstukken van het leven.
Maar al met al heb ik het toch vlot en met erg veel plezier gelezen.

Geschreven bij Het meten van de wereld

In dit boek voert Kehlmann twee grote Duitse wetenschappers op: Alexander van Humboldt en Carl Friedrich Gauss. De wederwaardigheden van beide komen om de beurt aan bod, wat grappig is omdat Humboldt en Gauss geheel van elkaar verschillen. Is Humboldt de beschaafde maar humorloze aristocraat die vele ontdekkingsreizen doet, daar is Gauss een wat lompe en ongevoelige boer die het liefst nog geen meter reist. Kehlmann spaart beide personages ook niet echt: hij stelt ze voor als op hun eigen manier wat wereldvreemde types. In het boek wordt ingezoomd op een ontmoeting van beide grote geleerden in Berlijn, waarin blijkt dat ze elkaar best wel mogen. Beide mannen zijn dan al ouder en moeten onder ogen zien dat hun grootste daden al lang achter hun liggen. Hiermee lijkt ook vergankelijkheid een thema in het boek. Is het ook een goed boek? Op zijn best is het vermakelijk, door de grappige situaties waarin beide terecht komen. Maar uiteindelijk kan het toch niet bekoren. Dat ligt onder meer aan de nogal afstandelijke indirecte schrijfstijl van Kehlmann (in het hele boek komt geen enkele dialoog voor). Ook is het verhaal eigen gewoon niet zo interessant en gaat het eigenlijk een beetje als een nachtkaars uit. Om die reden was ik zeker niet enthousiast: dit is een boek dat je rustig kunt laten liggen.

Geschreven bij Het meten van de wereld

Gewoon een bijzonder leuk boekje dat voor een korte tijd verpozing geeft. Leuke "bedachte" historische context. Goede opbouw. Kortom een prima weggevertje.

Leuk boek over 2 wetenschappers die een probleem op compleet verschillende manieren aanpakken om tot hetzelfde resultaat te komen. Zit meer achter dan je denkt, ook 2 filosofische denkpisten.

Om meteen maar met de deur in te huis vallen: dit is geen eenduidig boek, wel een zeer onderhoudende roman over twee wetenschappers die elk op hun manier de wereld opmeten. Het onderhoudende zit in de humor die Daniël Kehlmann gebruikt en de lezer regelmatig een glimlach ontlokt, het meerduidige wordt veroorzaakt door fictie en non-fictie die door elkaar heenlopen en de hoeveelheid onderwerpen die de auteur behandelt.
De twee geleerden die de basis vormen van het verhaal zijn Alexander von Humboldt en Carl Friedrich Gauß. Beide heren zijn qua karakter totaal verschillend en dit geeft de auteur meteen de mogelijkheid hiermee te spelen, waardoor hun avonturen zich op meerdere niveaus onderscheiden. Wanneer we de twee vergelijken is Gauß de sombere en Humboldt de optimist. De twee citaten hieronder geven de toon aan, zodat het duidelijk is hoe meesterlijk Kehlmann het geniale duo een plaats geeft in z'n roman:
'Humboldt werd altijd van verheven gevoelens vervuld wanneer iets gemeten werd; dit keer was hij dronken van enthousiasme. Door de opwinding kon hij een paar nachten niet slapen.'
'Men had hem de wereld in gestuurd met een verstand dat bijna al het menselijke onmogelijk maakte, in een tijd dat elke onderneming nog moeilijk, inspannend en smerig was. Men had zich over hem vrolijk willen maken.' (Gauß)
Eerder dit jaar las ik 'Tijl' van dezelfde auteur. Ook in dat boek lopen fictie en non-fictie door elkaar, komen er wetenschappers aan het woord, spelen historie en filosofie een belangrijke rol en is de toon regelmatig licht humoristisch. Dat maakt dit boek herkenbaar en zorgt ervoor dat de boodschap die de auteur wil uitdragen niet direct af te leiden is uit de tekst. Ik denk dat hij wil aantonen dat het lot een belangrijke rol speelt in het leven. Humboldt heeft zo'n beetje negen levens, wanneer je ziet wat hij allemaal overleefd heeft en dan ook nog gevoeligheden als slavernij aankaart met gevaar voor eigen leven, kun je je inderdaad afvragen waarom de één wel en ander niet ongeschonden uit de strijd komt. Bij Gauß loopt alles even problematisch, in de liefde, met zijn kinderen en ook met zijn werk, steeds die mistroostigheid. Kortom, ik heb genoten van deze roman en denk dat niet iedereen dit 'volle' boek kan waarderen. Maar het kan geen kwaad om de proef op de som te nemen: meten is weten en Kehlmann heeft een bevlogen pen en tenslotte is er nog een mogelijke link met Thomas Mann:
'Toen ze weer wakker was had zij het portret van een grappige dwerg met getuite mond, in wie zij natuurlijk niet Frederik de Grote herkende, niet onverdienstelijk bont beschilderd. Nu Humboldt er eindelijk was, wilde zij het snel achter de rug hebben.'
De auteur is bewonderaar van Thomas Mann en deze zou zich (bron: Wikipedia)
Frederik de Grote voorstellen als een boosaardige dwerg.

Geschreven bij Het meten van de wereld

Aardig verhaal

Geschreven bij Het meten van de wereld

Boeiend verhaal over de wetenschappers met een totaal verschillend temperament