Het onbeloofde land

Bij het zien van de mooie cover van Het onbeloofde land van Paula Brunsveld van Hulten wil je weten waarom het spiegelbeeld van het meisje is vervaagd. De titel maakt nieuwsgierig. Moet je het als positief ervaren of als negatief? De inleiding maakt dat je het verhaal wilt lezen. De auteur vertelt meer over het verhaal dat je gaat lezen en wat er indertijd is gebeurd in Indonesië.

Meteen vanaf het eerste hoofdstuk wordt je meegezogen in het verhaal van een meisje dat op dat moment 3 jaar is en volgt haar een groot gedeelte van haar leven. Je ziet haar van een gelukkig, onschuldig kind naar een onzekere volwassen vrouw veranderen, die doet wat van haar gevraagd wordt. Van buiten is ze sterk, maar is ze dat van binnen ook?

Het is een aangrijpend verhaal van een vrouw die op een gegeven moment heeft besloten om haar vader te zoeken omdat ze hem zo mist. Dat ziet ze als haar belangrijkste taak, maar of dat ook lukt? Zou ze hem en haar geboorteland ooit weer zien? Je voelt haar verdriet om haar vader die ze, sinds ze een jong meisje was, niet meer gezien heeft. Je voelt haar strubbelingen die dat met zich meebrengt, het niet meer welkom zijn in je geboorteland, het niet weten of ze wel echt bestaat, of alles wat er in haar leven gebeurt wel echt is, wie die persoon in de spiegel is, of de herinneringen wel echt zijn, het niet van zichzelf houden omdat ze het gevoel heeft dat ze ongewenst is, het gemis van een gezinsleven, buitengesloten voelen, ontheemd voelen en hoe dat op de omgeving doorwerkt.

Het is niet allemaal kommer en kwel, soms moet je ook wel lachen zoals bijvoorbeeld dat Jenny voor het eerst van haar leven in de sneeuw speelt en de ontdekking van sneeuwbloemen.

Het is een fictief verhaal waarbij de werkelijke geschiedenis er goed doorheen is gevlochten. Het is een verhaal dat echt gebeurt zou kunnen zijn. Veel mensen zullen zich er (deels) in herkennen, ook al hebben ze niet exact hetzelfde meegemaakt. Je vraagt je op een geven moment af of een bepaalde vrouw die genoemd wordt, niet toevallig een beroemde zangeres was, gezien haar achternaam. Tijdens het lezen van het verhaal leer je ook een klein beetje Indonesisch zoals bijvoorbeeld Banju Biru en tempo duluh. In het boek kan je lezen wat deze woorden betekenen.

Het is wel een verhaal waarbij je maar beter de tissues bij de hand kan houden, want soms is het erg emotioneel zoals bijvoorbeeld tijdens een huwelijk en tijdens een bijzondere ontmoeting.

Kortom; Het onbeloofde land van Paula Brunsveld van Hulten is een heel erg aangrijpend, ontroerend verhaal waarbij fictie en echte geschiedenis door elkaar lopen, maar wel zo, dat je gelooft dat het fictieve gedeelte geen fictie is, maar echt gebeurd. De auteur heeft zich heel erg goed weten in te leven in de personages.

De lezer wordt helemaal meegenomen in een prachtig en boeiend verhaal. Heerlijk geschreven om het liefst in één keer uit te lezen.

een boek dat je van begin tot eind achterelkaar wilt uitlezen!