Het sanatorium Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Het boek stipt van alles aan, zonder de verhaallijntjes af te hechten. Hoofdpersoon Elin is een ongeloofwaardig karakter, in een redelijk absurde situatie. Te veel plottwists. Hier had je wel 4 boeken van kunnen maken. (En dan goed.)

Geschreven bij Het sanatorium

Ik begrijp eerlijk gezegd al de lovende reviews niet. Slecht geschreven, slecht uitgewerkte plots, de centrale figuur die telkens maar “invallen” krijgt om het verhaal toch maar naar de “whodunnit” te laveren en die zo van de pot gerukt zijn dat het lachen wordt.
Lees dan liever Billie Summers of het Koninkrijk.

Geschreven bij Het sanatorium

Deze recensie verscheen eerder op Koukleum.nl.

Het is altijd leuk om een boek van een, voor mij, onbekende auteur te gaan lezen. Het blijft spannend of het verhaal me weet te raken en hoe de schrijfstijl is. Zo ook bij ‘Het sanatorium’.

Het verhaal begint met een vrij lange proloog waarin we kennis maken met Daniel. Hij is architect en loopt door het oude sanatorium dat een luxe hotel moet worden. Wat mij al meteen opvalt is dat Pearse erg goed de situatie in het sanatorium weet te benoemen, en eerlijk gezegd gaat hier mijn hart sneller van kloppen en zie ik het direct voor me. Maar dat komt ook misschien doordat ik een voorliefde voor verlaten panden heb. Als Daniel bij zijn auto aankomt vind hij een kettinkje en vraag zich af hoe dit zo dicht bij zijn auto terecht komt. Zouden er weer demonstranten geweest zijn? Want als het er al langer ligt zou er sneeuw overheen moeten liggen? Tot er plotseling een gedaante opduikt met een gasmasker op. Dit zorgt ervoor dat ik op het puntje van mijn stoel zit en snel verder wil lezen. De proloog wordt afgesloten met een persbericht over het vijf sterrenhotel dat er opent.

Sarah Pearse neemt de lezers mee naar de mooie Zwitserse Alpen waar hotel Le Sommet gelegen is. Pearse is een kei in het omschrijven en benoemen van de omgeving. De spanning is niet het gehele verhaal aanwezig, maar heeft hier en daar een echte uitschieter. Voor mijn gevoel is de schrijfstijl te vergelijken met onder andere de Nederlandse Suzanne Vermeer.

De ontknoping zag ik niet aankomen en Pearse wist mijn gedachtes een aantal keer de verkeerde kant op te dirigeren. Hierdoor was ik op het einde van het verhaal blij verrast. Wat ik ook fijn vind is dat Pearse op het einde een opening heeft gelaten waardoor een vervolg nog mogelijk is.

Ik kijk in ieder geval, met veel belangstelling, uit naar nieuw werk van deze auteur. Het is een aanwinst voor het thrillergenre.

Geschreven bij Het sanatorium

Het boek is gemakkelijk leesbaar maar wordt nergens echt spannend. Ik werd op den duur moe van de vele plotwendingen. Persoonlijk had ik na alle uitgebreid lovende recensies wel wat meer verwacht!

Geschreven bij Het sanatorium

Ben het boek aan het lezen en vind het super spannend! Leest als een Agatha Christi en wat mij betreft een aanrader!

Geschreven bij Het sanatorium

Deze thriller heeft alle ingrediënten om een geweldig boek te worden. Een prachtig, maar afgelegen vijfsterrenhotel dat vanwege een sneeuwstorm van de buitenwereld wordt afgesloten. De geschiedenis van het hotel als sanatorium. Elin, die een moeilijke relatie heeft met haar broer Isaac en problemen op haar werk. De verdwijning van haar toekomstige schoonzus is nog maar het begin van de ellende en met nog maar weinig aanwezige mensen in het hotel zijn er weinig verdachten. De hoofdstukken waren kort met diverse cliffhangers en plot twists. De familiegeschiedenis van Elin en Isaac werd steeds verder ontrafeld en was verrassend. De omgeving en de weeromstandigheden waren beeldend beschreven, wat samen met de geschiedenis zorgde voor een beklemmende sfeer. En toch vond ik het geen geweldig, maar een aardig boek. Waar het precies aan ligt daar kan ik de vinger niet op leggen. Het duurde lang voordat het verhaal me te pakken kreeg. De vroegere geschiedenis van het hotel was interessant, maar ik had nog meer willen weten. Evenals de gevolgen en de toekomst van de verstoorde relatie tussen Elin en haar broer. Daarnaast had ik niet veel met de hoofdpersoon en de soms onlogische acties die ze deed. Ik waardeer het boek daarom met 3,5 sterren.

Geschreven bij Het sanatorium

Sarah Pearse woont momenteel in South Devon, en studeerde Engels in Warwick. Ze heeft een tijdlang in Zwitserland gewoond, waarvan ze de fantastische setting heeft gebruikt voor haar debuut.
Elin rechercheur van beroep, maar momenteel met verplicht verlof, wordt uitgenodigd op het verlovingsfeest van haar broer Isaac. Daarvoor moet ze afreizen naar de Zwitserse Alpen. Een oud afgelegen sanatorium dat werd herschapen tot een luxehotel. Betoverend mooi, maar vanaf het moment dat ze toekomt ervaart ze het sluipende, duistere, dreigende gevoel. Wanneer de verloofde van haar broer spoorloos verdwijnt, begint de nachtmerrie pas echt.
Het verhaal begint even in het verleden, en het is ongelooflijk hoe ze je onmiddellijk je aandacht weet te pakken. Het personage Elin is goed en levensecht neergezet, ook de omgeving kan je je probleemloos voorstellen. Ze houdt je aandacht steeds vast door de korte hoofdstukje die telkens weer iets meer onthullen, en je ertoe aanzetten om steeds verder te lezen, zo kom je ook stillaan de redenen te weten voor haar verplicht verlof en wat er in haar jeugd is gebeurd. Het plot zelf vond ik ongelooflijk, steeds weer werd ik op een verkeerd been gezet. Het beloofd een spannend vervolg te worden met Elin, dat ik zeker niet wil missen.

Geschreven bij Het sanatorium

Het Sanatorium- het thrillerdebuut van de Engelse Sarah Pearse- start met een spannende proloog die meteen een hoop vragen oproept en dwingt tot verder lezen. De spanning en het plot zijn goed opgebouwd, de personages zijn levensecht en goed uitgewerkt en ook het einde is bevredigend en stelt een spannend tweede deel in het vooruitzicht. Minder geslaagd zijn de pogingen om een lugubere sfeer op te roepen. De omgeving is voldoende gedetailleerd en komt ook tot leven maar een master of suspense is ze nog lang niet.
Technisch gezien is dit verhaal uitstekend opgebouwd. De spanning zit er vanaf het begin goed in door de korte hoofdstukjes die iedere keer met een cliffhanger eindigen. De informatie over het verleden van Elin, haar familie en de gebeurtenissen in het hotel worden langzaam gedoseerd en voelen natuurlijk aan. Zo beschrijft ze al snel een flashback waarin ze haar broer met bloed aan zijn handen ziet maar meer dan een tipje van de sluier licht ze niet. Iedere keer komt er wat meer informatie over de verhaallijn naar het verleden van haar familie. Zo laat ze de lezer op zijn honger zitten.

Ook de hoofdverhaallijn over de vermissing van haar aanstaande schoonzusje blijft spannend. Iedere keer zijn er onverwachte plotwendingen die het beeld dat je van de personages hebt compleet de andere kant laat opslaan. De waarheid blijkt totaal vervormd naar buiten te treden en Elin heeft er een hele kluif aan om het mysterie te ontwarren.

Het personage Elin komt in het begin nogal labiel over en haar manier van doen roept een schijn van ongeloofwaardigheid op. Je vraagt je af hoe ze ooit rechercheur kon worden en of ze wel haar eigen schoenveters kan dichtknopen. Gelukkig wordt al snel duidelijk dat ze niet altijd zo was. Gaandeweg roept ze meer medeleven op en ik betrapte me erop dat ik haar aanmoedigde om de touwtjes in handen te nemen ondanks alles wat in het verleden gebeurde.

De geschiedenis van het gebouw en de personages vormen de sleutel tot de oplossing van het mysterie. Om de dader te kunnen vinden, moeten de geheimen van het sanatorium ontraadseld en oude littekens opengesneden worden. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Het is duidelijk de bedoeling dat de geheimen een sinistere sfeer moeten oproepen. Ter bevordering daarvan stelt Pearse items uit het sanatorium van weleer ten toon in de kamers en gemeenschappelijke ruimtes van het hotel. Een sfeer van geheimzinnigheid ontstaat daardoor echter niet. Het roept veeleer walging op en een gevoel van ongepastheid. De gruwelijkheden en oude instrumenten die gebruikt werden bij het ‘helen’ van de patiënten zijn te klinisch en afstandelijk beschreven om bij te dragen aan gevoelens van suspense. Ook het lijden van de slachtoffers is daarvoor te abstract en misschien wel te direct en te snel beschreven. Er mist een bepaalde intensiteit waardoor het niet nagelbijtend eng wordt. Dat is jammer maar het verhaal is goed, tamelijk onvoorspelbaar, snel en de spanningsboog wordt tot het einde doorgetrokken. Ook de familierelaties zijn goed uitgewerkt en uitgediept.
Het tweede boek ligt al in het verschiet en hopelijk groeit de schrijfster verder in haar kunnen zodat het volgende boek je van meer doet huiveren dan alleen van de kou.

Geschreven bij Het sanatorium

De Britse Sarah Pearse verhuisde naar Zwitserland toen ze twintig was en bracht veel tijd door in de Alpen. Ze vond haar inspiratie voor de thriller Het Sanatorium toen ze een artikel las over de geschiedenis in dat gebied.

In het Sanatorium maken met kennis met Elin die met haar vriend Will naar Zwitserland afreist voor de verloving van haar broer Isaac en zijn aanstaande vrouw Laure. Als snel wordt duidelijk dat Elin nogal wat problemen heeft. Ze was rechercheur, maar is op non-actief gezet na een vervelende gebeurtenis in haar laatste zaak en ook het contact met haar broer Isaac kent zijn problemen door iets uit het verleden. Toch is het Elin die het voortouw neemt als er in het hotel een dode vrouw wordt gevonden. Het is voor Elin een race tegen de klok om de moordenaar te ontmaskeren en te stoppen, maar ze lijkt steeds achter de feiten aan te lopen. Ze krijgt steeds meer informatie over het verleden van zowel de aanwezige mensen als het gebouw.

Dit boek kent een beklemmende sfeer, wat alles te maken heeft met de geïsoleerde plek waar het verhaal speelt. Het gebouw was ooit een sanatorium, maar is geheel verbouwd tot luxe hotel. Nu bevindt het zich in enorm slecht weer met veel wind en sneeuw. Het grootste deel van de aanwezigen zijn geëvacueerd, maar er is nog een kleine groep mensen over. De hoeveelheid mogelijke daders is daardoor beperkt, maar de dreiging is groot.

Het verhaal wordt goed opgebouwd, met constant kleine stukjes informatie waardoor je als lezer zelf mee kan puzzelen om de dader te vinden. Langzaamaan wordt ook duidelijk waar Elin mee tobt en hoe haar verleden haar handelen in het nu beïnvloed. We leren haar zo goed kennen, een leuke persoonlijkheid. Van de andere personages is het moeilijker om hoogte te krijgen.

De hoofstukken zijn kort en dat bevordert het doorlezen, kleine cliffhangers aan het einde zorgen voor nieuwsgierigheid naar het vervolg. Enkele twists maken het verrassend en het ontknoping is spannend en complexer dan gedacht.

Het Sanatorium is een psychologische thriller, goed opgebouwd met een interessant hoofdpersoon. En de epiloog laat doorschemeren dat zij weer terug zal keren in een volgend deel.

Geschreven bij Het sanatorium

Dit boek leest snel en makkelijk weg. Op het strand in de zon is het misschien moeilijk voor te stellen om ingesneeuwd te raken. Toch zet de schrijfster de locatie goed neer. Je ziet het voor je en voelt bijna de koude wind langs je heen gaan. Brrrr...

Hoewel ik het verhaal niet sterk genoeg vind blijf je toch lezen. Je wilt weten hoe het verder gaat en of je zelf meer details oppikt dan de hoofdpersoon. Want echt sterk komt deze er ook niet uit. Hoewel deze wel goed is neergezet en ik me dus ook niet verbaas over haar gedachtengang.

Meer details omschrijven maken een boek vaak minder toegankelijk en doet mensen afhaken. Maar hierin hadden op sommige punten meer details beschreven kunnen worden. Om het verhaal op die manier meer body te geven.

De twist en het uiteindelijke plot hebben mij niet kunnen verrassen. De epiloog lokt je naar een volgend boek, maar is geheel onverwachts en in mijn ogen niet meer uit te leggen. Ik weet nog niet of dit me nieuwsgierig heeft gemaakt of dat ik nu ben afgehaakt.

Dit is een boek voor mensen die graag een makkelijk leesbare thriller lezen zonder teveel ingewikkelde spelletjes. Prima om je vakantie mee te beginnen. Tenzij je misschien naar Zwitserland gaat....