Het uur van Zimmerman

Geschreven bij Het uur van Zimmerman

inkijk in de gedachtegang van iemand die autistisch met de tijd omgaat

Geschreven bij Het uur van Zimmerman

De in september 2015 verschenen roman “Het uur van Zimmerman” is het debuut van de jonge in Berlijn wonende Nederlandse schrijfster Karolien Berkvens.
Hoofdpersoon in het verhaal is de weduwnaar Loet Zimmerman die na een al snel mislukte start als leraar veertig jaar als roostermaker heeft gewerkt op het Roggeveen Lyceum. Hij is een bijna obsessief gestructureerd mens bij wie alles om tijd en tijdvakken draait. Met zijn non-conformistische zoon Daniël heeft Loet een mooie en gevoelige relatie die door de schrijfster prachtig wordt uitgewerkt.

Als hij aan het eind van het schooljaar met pensioen gaat, valt zijn afscheidsfeestje in overleg met rector Job Boerhaeve van het lyceum samen met de afsluitende borrel. Loet is een man die niet graag in de schijnwerpers staat en vindt het goed zo. Hij krijgt van Boerhaeve een korte toespraak en een vrij onbenullig cadeau waarvoor hij niettemin dankbaar is.
Als hij na het feestje lopend naar huis gaat wordt hij overvallen door een zeventienjarige jongen met extreem donkere ogen die hem zijn horloge afpakt en hem vervolgens mishandelt.
Het horloge had voor Loet een bijzondere betekenis omdat hij het lang geleden bij een bijzondere gelegenheid heeft gekregen en het bovendien symbool van zijn obsessie is.
De overval heeft een traumatiserende werking op Zimmerman. Beelden uit zijn tot dan toe verdrongen verleden met zijn overleden echtgenote doemen regelmatig op. Tevens krijgt hij last van achtervolgingswaan. Als de politie hem niet serieus neemt, komt hij zelf op ongekende wijze in actie om zichzelf en have en goed te beschermen…….

Karolien Berkvens speelt op een zeer vaardige wijze met taal. Ze schrijft onberispelijk soepel proza met mooie korte maar krachtige zinnen. De karakters zijn levensecht en worden fraai uitgediept. Ook de gebeurtenissen worden zonder opsmuk sterk beeldend geschetst. Het verhaal kent hier en daar bescheiden en mooi gedoseerde onderkoelde humor.
Af en toe zijn zinnen in het verhaal bijna poëtisch geladen. Zo is over het einde van de schooldag een zin te lezen die geheel past bij het karakter van Loet:

“De stilte die de leerlingen hebben achtergelaten is geruststellend en de donkere lokalen in het oude gebouw boezemen hem telkens ontzag in.”

De schrijfster is wars van gezochte metaforen wat het boek zeer plezierig leesbaar maakt. Het verhaal behandelt beladen thema’s als zinloos geweld, angst, trauma’s en verlies van de geliefde. Berkvens doet dat schijnbaar moeiteloos op een natuurlijke manier. Als de lezer eenmaal is begonnen aan het boek is het vrijwel onmogelijk het nog weg te leggen. Het boeit tot en met de laatste bladzijde.

Karolien Berkvens heeft met “Het uur van Zimmerman” een wonderschoon boek van zeer hoge kwaliteit geschreven dat vijf sterren verdient !

Geschreven bij Het uur van Zimmerman

'Het uur van Zimmerman' is een spannend en goed geschreven verhaal. Door veel prachtige zinnen en precies weten wat ze wel moest opschrijven of juist aan de verbeelding moest overlaten heeft Karolien Berkvens een geweldig debuut roman geschreven. Een echte aanrader!

Geschreven bij Het uur van Zimmerman

'Het uur van Zimmerman' is een verhaal dat blijft boeien door de goede beschrijving van de personages. Vaak stereotiep, zoals de rector die joviaal voor de dag komt bij het afscheid van Zimmerman.
Karolien Berkvens laat de wat droge humor niet ontbreken in dit boek, zo ook bij deze gedachten van de hoofdpersoon bij datzelfde afscheid;
'Zimmerman buigt zijn hoofd en heft zijn glas. Het beleefde kuchen verraadt dat men meer van hem verwacht. Hij zuigt op de binnenkant van zijn wangen en slikt het daarbij ontstane speeksel door. 'Bedankt allemaal,' zegt hij. Goddank klinkt het definitief genoeg. Hij laat zijn ogen langs de gezichten op de foto glijden. Met sommige mensen heeft hij nooit een woord gewisseld, maar het is beter dan bowlen.'

De gedachten van de hoofdpersoon gaan nadat hij met pensioen is gegaan, steeds vaker terug naar de tijd dat zijn vrouw Lucy nog leefde. Hij krijgt meer tijd om na te denken en alle structuur is verdwenen. Deze man van de klok wordt letterlijk en figuurlijk zijn klok ontnomen, door het afscheid van zijn baan en door de diefstal van zijn horloge.
Het cadeau dat hij kreeg schijnt hem aan te kijken, zo ervaart hij dat in ieder geval. Het is een puzzel met een groepsfoto van zijn collega's.
Hij heeft het gevoel dat hij in de gaten gehouden wordt en kan daar niet meer omgaan. Als kind ontsnapte hij aan de werkelijkheid door onder zijn bed te kruipen, als volwassene had hij zijn baan waarin hij zich verstopte. Toen dat wegviel, had hij niets meer naar zijn gevoel;
'Tijd is alles wat hij nu nog heeft. Bij het indelen van zijn laatste jaren hoeft hij met niemand rekening te houden, behalve met zijn dood. Dat wordt misschien de grootste uitdaging die hij als roostermaker heeft gehad.'

Terwijl ik verder las, werd ik ook steeds nieuwsgieriger naar hoe het verder zou gaan met Loet Zimmerman. Een verrassend open einde, heeft mijn nieuwsgierigheid niet kunnen bevredigen.
De lezer kan zelf een einde bedenken. Ik bedacht er een waarmee ik tevreden kon zijn. 3,5/5*

Duf en lang van stof