Het vertrek van de mier

Geschreven bij Het Vertrek Van De Mier

Ronduit een meesterwerk deze eigentijdse weergave van het ‘Ik denk, dus ik ben’. De grote levensvragen komen aan bod in een taal die ontwapent en ontroert. Kinderen zouden het kunnen lezen, maar of hen het zal bekoren, betwijfel ik. Alles draait om de essentie van bewustzijn, het ‘ik’ en het zijn. Alleen wordt dat nergens met naam en toenaam geschreven. Het boek bestaat uit drie delen. De mier is weg en deel 1 doet verslag van de manier waarop iedereen die achterblijft ermee omgaat. Dat varieert van heel eigenzinnig en egocentrisch tot verdrietig of humoristisch, maar uiteindelijk begrijpt niemand er iets van. In deel 2 lezen we over de lotgevallen van de mier nadat hij is weg gegaan. Het is nog surrealistischer dan deel 1 en doet denken aan een soort vagevuur waarbinnen de mier als enig doel heeft de verte te bereiken. Hij wil dat niet maar het moet. Het derde deel bevat aantekeningen (gedichten) van de mier. Het geheel is weergaloos en prachtig. Bijzonder zorgvuldig taalgebruik met veel betekenislagen. Dit is zo’n boek dat helemaal geciteerd kan worden, maar ik beperk mij tot een paar: Volgens de tor is het hier niet somber genoeg. Na een ingenieuze en bijna onnavolgbare gedachtegang denkt de tor niet meer aan de mier maar alleen nog maar aan zichzelf: “‘Ik,’ mompelde hij. Het was het somberste woord dat hij kende.” (20) De egel dacht aan de mier, maar wist niet of hij ernaar verlangde dat de mier terugkwam: “Verlangen stoort gedachten, had hij eens op een muur gelezen. En dus verlangde hij niets, hoopte hij niets, zuchtte hij niet en was hij niet somber of verdrietig. Hij dacht alleen maar.” (39) “Op zijn deur prikte hij de brief, die de mier hem ooit had geschreven: Beste egel, De mier De mier had hem verteld dat in weinig woorden meer staat dan in veel woorden. In die brief stond alles.” (40) Een dialoog tussen de mol en de aardworm: “’Daar waar hij heen is, is het vast heel erg donker,’ zei de mol, ‘nog veel donkerder dan hier.’ ‘Welnee,’ zei de aardworm, ‘hoe kom je erbij, het is daar heel erg licht. Er heerst daar een hels licht.’ ‘Hoe weet jij dat?’ Hoe weet jíj dat?’” (101) Uit de aantekeningen van de mier: “Sommige dagen zijn zo lang dat je er jaren doorheen kunt lopen” (159) (Doet mij denken aan een van de mooiste dichtregels van Jacques Kruithof: ‘Soms is het zo laat dat klok niet meer slaan wil’) Uiteindelijk heeft de mier dan de verte bereikt: “Dag verte, hier ben ik, ik ben de mier. (…) verte, ik vergeef u nooit!”

Voor school moesten wij een literair boek lezen. Hier was ik eigenlijk helemaal niet blij mee, geef mij maar detectives! Maar het moest een literair boek zijn! Dus op aanrader van de lerares heb ik doet boek gekozen. Ik vond het wel interessant en dacht "Wat is het ergste dat er kan gebeuren?!". Dus heb het boek aangeschaft en ben begonnen met lezen.

Nou toen ging er een wereld voor mij open! Geweldig boek is dit! Je leeft met alle characters mee door de manier van schrijven! Je leest het zo weg! Na 5 hoofdtukken heb je niet eens meer door dat de characters dieren zijn, maar denk je dat het net mensen zijn. Ik heb meteen iedereen aangeraden om het boek te lezen, en ik kan niet wachten om de andere boeken te lezen van meneer Tellegen!

Ik leerde Toon Tellegen (T.T.) nog niet zolang geleden kennen via het mooie 'de eenzaamheid van de egel'. Daarna volgde (veel) meer.
In het vertrek van de mier beschrijft T.T. op een sublieme manier wat weggaan betekent voor achterblijvers en vertrekker.
In deel I vertrekt de mier en in maar liefst 44 titels legt T.T. via de dieren o.a. uit hoe verdrietig je kan worden als iemand weggaat, wat 'weg zijn' eigenlijk betekent, hoe je je schuldig kan voelen als iemand weggaat, op welke manier je kan proberen iemand terug te halen en veel meer. In deel 2 is de mier aan het woord en legt ze in 20 titels o.a. uit dat je je eigen weg moet kiezen, dat je moet kunnen volhouden als je vrienden en geliefden achterlaat, dat eenzaamheid soms de kop opsteekt en dat de zoektocht naar, ja naar wat (?), je kan het als lezer wellicht zelf invullen, lang niet zeker tot vinden leidt.
Het boek wordt afgesloten met een reeks aantekeningen die de mier tijdens zijn reis maakte. Die aantekeningen sluiten aan bij de thema's die je in het boek terugvindt.
Je leest het boek niet in één keer uit, maar legt het nooit ver weg. Regelmatig zetten T.T. mij aan tot nadenken over bv. momenten in mijn eigen leven, maar één ding is zeker: ik genoot van elke bladzijde en herlees het zeker nog meer dan eens. Het is ook een boek om weg te geven. Niet alleen als iemand echt weggaat, maar altijd en vooral om gewoon aan te geven dat je vrienden en geliefden altijd graag bij je hebt.

Toon Tellegen weet in de dierenverhalen bijzonder toegankelijk en grappig de grote vragen van het leven te bespreken. De verhalen in deze bundel zijn iets donkerder en zwaarder dan de andere, maar ook poetischer en ontroerender.

Omdat ik dacht, dat het geschikt zou zijn voor een spirituele leesgroep, heb ik van Toon Tellegen "Het vertrek van de mier "aangeschaft. Dat was een veel te late kennismaking met zijn werk . Wat een ontzettend leuk boek. De hele dierensamenleving komt voorbij en die verschilt nauwelijks met de menselijke. Alleen zijn ze heel wat verdraagzamer. Iedereen kan goed opschieten met iedereen, alle menselijke eigenschappen zitten ook in de dieren, de nuchterrheid, de angsten, de ontkennig, aarzeling, goedpraterij,afijn, noem maar op. 45 dieren passeren de revue en dat allemaal omdat één mier zonder mededeling vertrok. Aan het eind van het boek overpeinst de mier zaken als : wat is belangrijk,de eerste plaats,eerlijk,waarom ben ik ik, veranderen, alleen, afijn, zaken waar mensen ook eindeloos over kunnen filosoferen ( als ze daar de instelling voor hebben).
ik stel het boek niet voor aan de leesgroep, dat wordt een meerjarenbijeenkomst, maar ik ga direct verder met andere boeken van Toon. Populair gezegd: "helemaal geweldig!".

Alle dieren reageren verschillend op het vertrek van mier ... net als in het echte leven!
Fantastisch werk van Toon Tellegen. Het is hem weer gelukt om in korte hoofdstukjes iedereen aan bod te laten komen, onder de loep te nemen, een spiegel voor te houden.
Leuk om je af te vragen welk dier het dichtst bij jouzelf komt ... Wie ben jij en hoe reageer jij?
En tegelijk is het ook een heerlijk boek om gewoon lekker te lezen, zonder allerlei gegraaf.
Ha, het verhaal houdt je toch wel bezig.

Prachtige verhaaltjes van Toon Tellegen

Prachtig boek om cadeau te doen voor mensen die op reis gaan of om wat voor manier dan ook afscheid nemen

Een mooi en zeer leesbaar boek over vertrek, missen en gemist worden, verteld en beleefd door dieren.

poëtisch taalgebruik, filosofisch, in elk dier herken je wel een mens uit je omgeving, kan helpen bij een rouwproces