Het woud

Eugenio Fuentes is een van de Spaanse misdaadauteurs die in het buitenland succesvol is. Dit heeft hij vooral te danken aan Ricardo Cupido, een privédetective die in een aantal van zijn boeken het belangrijkste personage is. Hij is winnaar van diverse prijzen en De handen van de pianist is in 2008 verwerkt tot televisiefilm. Het woud is zijn eerste detective die in het Nederlands is verschenen. Voordat hij schrijver werd studeerde hij Spaanse literatuur en werkte hij als leraar.

De mooie schilderes Gloria García Carvajal wordt tijdens een wandeltocht door het bosrijke El Paternóster vermoord. Privédetective Ricardo Cupido krijgt van haar vriend, de advocaat Marcos Anglada, de opdracht haar moordenaar te vinden. Hij werkt samen met de Guardia Civil en vermoedt dat iemand uit haar nabijheid de moord heeft gepleegd. Als er vlak daarna opnieuw een vrouw op identieke wijze en in hetzelfde gebied wordt vermoord, gaat die theorie niet meer op. Cupido wordt van zijn opdracht ontheven, maar omdat hij de zaak toch wil oplossen gaat hij door met zijn onderzoek.

Fuentes begint het verhaal met een moord waarvan het lijkt alsof de lezer hier getuige van is of, en dat is in het ergste geval, alsof het jezelf overkomt. Dat toont aan dat hij deze misdaad levensecht weet te beschrijven. Een dergelijke beschrijving geldt overigens ook voor het hele verhaal, want de omgeving, die voor een groot deel bestaat uit fictieve plaatsen en gebieden, wordt dermate beeldend omschreven en beschreven dat de lezer zich in deze omgeving waant. Soms is het mysterieus, dan weer dreigend. Dat weet de auteur erg goed over te brengen.

Het woud is geen misdaadverhaal dat een zinderende spanning heeft, eigenlijk is die grotendeels zelfs afwezig. Het is vooral een recht toe recht aan verhaal waarin een aantal moorden opgelost moet worden. En de manier waarop, maar ook de setting, maken dat het boeiend is, het intrigeert. Dat heeft grotendeels te maken met privédetective Ricardo Cupido. Het is een interessant personage, wars van allerlei poespas en ook nog eens buitengewoon sympathiek. Het betekent niet dat de meeste andere personages ondersneeuwen, helemaal niet. De meeste van hen zijn karakteristiek en hebben hun eigen eigenaardigheden, dat maakt ze juist zo bijzonder.

In soms mooi geformuleerde zinnen weet Fuentes de lezer aan zich te binden. Zelfs zodanig, maar dat is eigenlijk altijd zo bij een whodunnit, dat je zelf ook probeert te achterhalen wie de moorden heeft gepleegd. Dat wordt door de auteur bemoeilijkt omdat hij gedurende de plot verschillende personages verdacht laat zijn. Toch krijg je wel een vermoeden wie de uiteindelijke dader is, maar Fuentes schijnt dat voorzien te hebben. Want het blijkt allemaal toch enigszins anders in elkaar te steken dan het aanvankelijk leek te zijn. Dat is dan overigens ook de enige echt grote verrassing die het verhaal kent.

Ondanks het feit dat het vaker voorkomt dat een privédetective het verhaal maakt en draagt, is Het woud wel degelijk origineel. Onder andere de omgeving, het bedaarde en rustige karakter van Cupido en de bijzondere sfeer zorgen ervoor dat dit misdaadverhaal anders is dan andere in zijn soort.