Het zijn net mensen beelden uit het Midden-Oosten

Geschreven bij Het zijn net mensen

Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen dus ik val gewoon met de deur in huis: wat een geweldig boek. Joris heeft een prachtstuk geschreven in niet te veel woorden en met onvergetelijke anekdotes die de waarheid achter de journalistiek in en over het Midden-Oosten naar boven haalt. Het taalgebruik dat wordt gehanteerd is voor een ieder begrijpelijk en aangezien het een dun boekje is ben je er zo doorheen - om aan het eind er nog flink wat uren over na te denken want man o man wat een eye opener moet dit zijn geweest voor de gemiddelde 'westerling' die braaf elke dag het 8 uur journaal kijkt.
Blijf het goede werk leveren Joris, ik ben absoluut fan!

Ik heb “Het zijn net mensen” van Joris Luyendijk soms echt met open mond van verbazing gelezen. “Dit kan niet waar zijn” was mijn eerste reactie. 10 jaar geleden (juni 2006) verscheen de eerste druk, maar het boek is nog steeds actueel. Het gaat over mensen niet over geloven. Het boek leest als een jongensboek maar raakt je niet alleen “in de maag”, maar raakt ook de kern waar het om gaat. MENSEN dus. Het boek sluit naadloos aan bij de huidige “trending topic”: VLUCHTELINGEN / Asielzoekers.

Wat zou het mooi zijn als dit boek als “Het zijn net mensen voor Dummies” en /of in Jip en Janneke taal zou verschijnen”. Verder zou het op de boekenlijst moeten staan van MBO, HBO en WO studenten en het is een “Must Read” voor journalisten politici, ondernemers, managers, bestuurders en toezichthouders. Het zet je aan tot denken en is een waarde(n)volle en mooie bijdrage aan genuanceerd(er) denken over het Midden-Oosten.

Van HARTE aanbevolen.

Geschreven bij Het zijn net mensen

Ik dacht altijd dat ik aardig op de hoogte was van wat er in de wereld gebeurt. Dit boek van Joris Luyendijk heeft me doen inzien dat dat wat ik ervan meekrijgt ook maar 1 interpretatie is en dat je onmogelijk een mening kunt vormen over het wereldgebeuren. Ik heb het boek nu 2x herlezen en vind het boek een aanrader voor iedereen die geinteresseerd is in wereldnieuws.

Geschreven bij Het zijn net mensen

Het boek van Luyendijk leest als een sneltrein - laat dat gezegd zijn. Wie in dit boek begint, voelt zich meegezogen in een wereld van illusies, dubbele bedoelingen en manipulaties. Helder beschrijft Luyendijk in het eerste deel van het boekje wat het nu inhoudt om correspondent in het Midden-Oosten te zijn: dat is wat anders dan de gemiddelde Nederlander zich voorstelt. Niet zozeer het nieuws als wel het voorgeschrevene wordt vermeld door correspondenten. Vooral het hoofdstuk over de invloed van een dictatuur op de nieuwsvoorziening is intrigerend.
Spannender is het tweede gedeelte, over de verslaggeving over het Midden-Oostenconflict. Dit deel had als ondertitel kunnen hebben: 'niets is wat het lijkt'. Met enkele theorieën uit de communicatiewetenschap houdt Luyendijk de lezer voor wat er eigenlijk aan de hand is in de (zeer politiek gekleurde) verslaglegging over het Midden-Oosten. Of lijkt dit maar zo? Luyendijk ontkomt er niet aan dat hij zelf zijn positie in dit conflict door laat schemeren. Hiermee bevestigt hij wel zijn stelling dat een neutrale positie onmogelijk is, maar de schijn die hij op heeft weten te houden, valt in dit deel definitief aan gruzelementen.
In het laatste deel beschrijft hij nog kort het begin van de Irak-oorlog; dit deel is voornamelijk een vlot leesbaar verhaal dat we al kenden.
Al met al heeft Luyendijk een prachtig en vlot leesbaar boek geschreven. Hij ontkomt echter zelf niet aan de grootst mogelijke subjectiviteit: met een boek over beeldvorming schrijft hij de facto een beeldvorming over de beeldvormers. Deze onontwarbare knoop laat de lezer met een gevoel van desillusionisme achter.

Geschreven bij Het zijn net mensen

Luyendijk beschrijft heel goed hoe de media de beeldvorming bepalen over gebeurtenissen in het Midden-Oosten. Hij doet dat op een heldere wijze en met zelfreflectie over zijn rol daarin als correspondent. Het boek zet je aan het denken, want de manipulatie van de media vinden niet alleen plaats als het gaat om het Midden-Oosten. Het is schokkend om te beseffen hoe weinig eigen mening we feitelijk hebben, gebaseerd op gemanipuleerde en onvolledige berichtgeving. Een eye-opener en een must voor iedere volger van het nieuws.

Geschreven bij Het zijn net mensen

Het zijn net mensen is een kritisch boek over de verslaggeving in het Midden-Oosten. Als uitgangspunt heeft Luyendijk niet gekozen voor een verklaring van alle politieke ellende in het Midden-Oosten en hoe deze op te lossen, maar heeft hij gekozen voor een verhaal dat laat zien waarom je in het Midden-Oosten over grote vraagstukken zo moeilijk zinnige dingen kunt zeggen. Op zich een originele invalshoek.

Geschreven bij Het zijn net mensen

Zeer informatief boek. Het laat je een ander perspectief zien over het gecompliceerde midden-oosten. Het leert je ook om wat critischer te zijn tegenover wat er in de kranten staat.

Boek leest snel weg, inzicht in journalistiek en media en hoe dit overkomt bij het grote publiek (beïnvloeding)

Geschreven bij Het zijn net mensen

Interessant boek, doet een "boekje open" over propagandatechnieken (in dit geval van Israel) en geeft een heel andere kijk op zaken in het Midden Oosten dan je uit de reguliere berichtgeving krijgt. Zoals een andere reviewer al zei: plotseling besef je je dat je veel kritischer moet zijn tav berichtgeving in de media: we worden bespeeld.
De schrijver presenteert feiten zonder op negatieve wijze het oordeel te zoeken. Iedereen moet zelf weten wat hij er van vindt, maar met deze feiten ga je wel anders denken....

Geschreven bij Het zijn net mensen

Zeer boeiend boek waarin Luyendijk zijn ervaringen, gedachten en gevoelens verteld over zijn werk als Midden-Oosten correspondent. Centrale thema: wat krijgen we bewust en onbewust niet te horen of te lezen van het nieuws. Hoe de informatie verkregen wordt en over de verschillende partijen die hierbij betrokken zijn. Openhartig verteld, waarbij Luyendijk ons ook weer waarschuwt voor zijn eigen verhaal. Ook dit is één van de werkelijkheden. Dé werkelijkheid bestaat niet, maar hoe meer kanten van een verhaal verteld worden, hoe duidelijker (of juist onduidelijker) een situatie wordt. Al met al legt hij de complexiteit bloot waarmee een correspondent/journalist te maken krijgt in zijn werk. Het boek zet aan tot nadenken (over wat we mogelijk al wisten).