Hindostaanse migratiegeschiedenis in kort bestek (1873-2015)

Uitgave: Sampreshan www.sampreshan.com

Bestel samen de TWEE BOEKEN Hindostaanse contractarbeidsters in woord en beeld en Hindostaanse migratiegeschiedenis in kort bestek (1873-2015). Uitgave: Sampreshan/Hindorama.com i.s.m. Jnan Adhin Instituut (JAI)

HINDOSTAANSE MIGRATIEGESCHIEDENIS IN KORT BESTEK (1873-2015)
Op 1 juli 1863 werd de slavernij in Suriname afgeschaft. De verwachting was dat het merendeel van de ex- tot slaafgemaakten niet bereid zouden zijn om op de plantages te blijven werken, werd het zogeheten Staatstoezicht ingevoerd. Het tienjarig Staatstoezicht hield in dat de ex-totslaaf­gemaakten verplicht waren tegen loon te werken op de plantages. In die tussentijd had de Nederlandse regering een overeenkomst gesloten met de Britse regering om contractarbeiders uit Brits-Indië (het huidige India) te rekruteren voor arbeid op de plantages in Suriname. Vanaf 1873 tot 1916 zijn ruim 34.000 Hindostaanse contractarbeiders overgebracht naar Suriname. Hun nakomelingen worden Hindostanen genoemd. Het grootste deel bestond uit hindoes (80%). Twintig procent van de aangevoerde contractarbeiders was moslim. Hindostanen vormden na 1945 de grootste bevolkingsgroep in Suriname. Hun geschiedenis is echter minder bekend. Daarom heeft prof. Chan Choenni de geschiedenis van Hindostanen in een handzaam boekje van 52 pagina’s bijeengebracht. Er zijn in dit boekwerk ook historische foto’s opgenomen die een sfeerbeeld geven van de ontwikkeling van de Hindostaanse gemeenschap door de tijd heen. Het toont op handzame wijze hun bijzondere geschiedenis. In dit boek is er ook aandacht voor de migratiegeschiedenis van Hindostanen naar Nederland vanaf 1973 met daarbij de focus op hun migratiemotieven, sociaal-economische positie en integratie in de Nederlandse samenleving.

HINDOSTAANSE CONTRACTARBEIDSTERS IN WOORD EN BEELD
Ter gelegenheid van 148 jaar Hindostaanse immigratie heeft Hindorama.com op 9 augustus 2021 een brochure getiteld Hindostaanse contractarbeidsters in woord en beeld gepubliceerd. De Hindostaanse vrouwen die tussen 1873-1916 van India naar Suriname kwamen met een vijfjarig contract om te werken op de Surinaamse plantages werden contractarbeidsters genoemd. Deze vrouwen vormden een derde van de in totaal 34.304 contractarbeiders die arriveerden met 64 scheeps­transporten. Een derde van deze vrouwen was getrouwd, een derde was alleenstaand, onder wie veel weduwen. De rest (ongeveer een derde) trouwde voor vertrek uit India in de opvangcentra van de havenstad in Calcutta of bij aankomst in Paramaribo in het zogeheten Koeliedepot. De meeste vrouwen vestigden zich na hun contractperiode voorgoed in Suriname, net als de mannen. Zij kregen land in bezit onder gunstige voorwaarden en maakten gebruik van de kansen die er waren om een beter bestaan op te bouwen in Suriname. Veel van deze contractarbeidsters waren echter driedubbel belast: zij werkten buitenshuis, zorgden voor hun partner en de opvoeding van de kinderen en hielden het huishouden draaiende. Zij waren dan ook overlevers (survivors) en hun incasseringsvermogen, ijver én doorzettingsvermogen waren cruciaal voor de gemeenschapsvorming. De meeste hebben nakome­lingen voortgebracht en vooral hun dochters hebben veel kinderen gekregen. Zij hebben gezorgd voor de enorme groei van de Hindostaanse bevolking, het behoud van de Hindostaanse cultuur en gaande­weg voor economische welvaart.