Hond vermist

Hond vermist vertelt het verhaal van Kate, die haar leven weer op de rit probeert te krijgen. Op een gegeven moment komt Wolfy in haar leven. Wolfy heeft een positieve invloed op Kate en beetje bij beetje herpakt ze zich. Als op een dag Wolfy is verdween, stort haar wereld in. Kate zet alles op alles om haar geliefde Wolfy terug te vinden. Daarvoor is geen brug te ver…

Wat volgt, is een uitgebreide zoektocht naar Wolfy. De spanning neemt toe, de emoties lopen hoog voor zowel Kate als de lezer. Dat is dan ook het leukste gedeelte van het boek. Als je boek voor je hebt verwacht je een heerlijk over een hond die wonderen verricht door zijn aanwezigheid en liefde. Dat is echter maar in een klein gedeelte van het verhaal. Het merendeel gaat over Kate en haar manier van leven en omgang met mensen. Dat gedeelte komt niet altijd even goed over.

Het boek wordt vanuit het perspectief van Kate geschreven. Ondanks dat je best wel veel van Kate te weten komt, blijft haar personage oppervlakkig, zeker als het om haar drank, drugs en feestjes gaat. Niet een echt aardig persoon. Je krijgt pas een band met Kate als ze zoektocht start op zoek naar Wolfy. Ik denk dat het verhaal meer pakkend was geweest als het vanuit het perspectief van Wolfy was geschreven.

Samengevat : Een leuk verhaal waar ik persoonlijk meer van had verwacht. Hoe hartverwarmend de zoektocht ook is…De persoonlijke omstandigheden van Kate voeren te veel de boven toon. Het zal echter wel een boek zijn dat bij hondenliefhebbers in de smaak zal vallen.

Kate is het hoofdpersonage in Hond vermist. Althans, Kate én haar hond Wolfy natuurlijk. Kate is een vrouw van in de vijftig die orde tracht te scheppen in haar wanordelijke bestaan van feesten, drank en drugs. Wanneer ze Wolfy adopteert, is het vanaf dag één twee handen en twee poten op één buik tussen de twee. De liefde van haar harige vriendje helpt haar, haar leven weer op de rails te krijgen.

“De volgende ochtend, terwijl mijn haar en Wolfy’s vacht alle kanten op staan, stappen we in mijn oude Mini. Hij zit alert en kaarsrecht naast me op de versleten leren passagiersstoel. Zijn harige kop staart afwisselend recht vooruit, kijkt links uit het raam en rechts naar mij. Wolfy is mijn wingman, net als Chewbacca in de Millenium Falcon.”

Wanneer Wolfy spoorloos verdwijnt tijdens zijn verblijf bij de oppas, is Kate ten einde raad. Wanhopig gaat ze naar hem op zoek, daarbij geholpen door bloggers, nachtelijke joggers, helderzienden en beroemdheden.

Hond vermist is een hartverwarmend verhaal dat eens temeer duidelijk maakt wat een hond kan betekenen in het leven van de mens. Spicer heeft de emoties en de angst van Kate zeer goed in woorden weten te vatten en hanteert een vlotte, plezierige schrijfstijl die goed past bij het verhaal over Kate en haar Wolfy. Ze weet Kate bovendien goed te karakteriseren. Een vrouw die de sympathie van de lezer eigenlijk pas weet te winnen wanneer Wolfy verdwenen is en zij wanhopig naar hem op zoek gaat.

“Als ik terugloop via de route waarvan ik weet dat Wolfy hem heeft genomen, ga ik met mijn hand langs de muren in de hoop dat ik een geur achterlaat; ik wens dat het verkeer met hem meewerkt als hij het spoor gaat volgen.”

Door het gebruik van allerlei digitale hulpmiddelen in Kates’ zoektocht naar Wolfy, is het ook een zeer eigentijds verhaal geworden en het feit dat Spicer heeft gekozen voor de eerste persoon, maakt dat Kate en haar angsten, heel dichtbij komen.

Kortom, Hond vermist is een rakend verhaal waarin elke hondenliefhebber zich zal herkennen. Want is het niet dé angst van elk van hen: het kwijtraken van je harige liefde?

De auteur
Kate Spicer is een populaire Britse journalist en documentairemaker die lifestyle en cultuur op een eerlijke en grappige manier behandelt. Dankzij haar muze, haar hond Wolfy, werd ze een Sunday Times-bestsellerauteur.

Uitvoering
Uitgeverij HarperCollins
ISBN: 9789402706284 , 9789402760194
Paperback, 336 pagina’s

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

Aangezien we zelf twee honden en twee katten hebben, hebben boeken over deze dieren ook altijd mijn aandacht. De persmail had dan ook al snel mijn aandacht. Het boek lag dan ook met smart op mij te wachten.

Het boek gaat echter voornamelijk over Kate. Het verhaal wordt vanuit Kate verteld en helaas vind ik Kate geen prettig persoon. Je komt op zich heel wat over Kate te weten, echter blijft het personage heel oppervlakkig. Het gaat voornamelijk over haar feestjes, drank en drugsgebruik en hoe geweldig de drank is. Als de zoektocht naar Wolfy begint wordt Kate iets sympathieker. Ik denk dat je in dit boek heel wat winst had weten te behalen als het verhaal vanuit het perspectief van Wolfy verteld was.

De zoektocht naar Wolfy is het tweede deel in het boek en hierbij leer je Kate als een prettigere persoon kennen. De emoties en spanning lopen hoog op bij Kate. En dit gedeelte is dan ook het meest boeiende gedeelte van het boek. Echter nog steeds weet het verhaal me niet te pakken. Ik merk dat ik me vooral irriteer aan hoofdpersonage Kate. Dit komt naar mijn gevoel vooral doordat de persoonlijke omstandigheden van Kate de boventoon voeren en dit boven de hond en de zoektocht staan.

Ook vond ik de hoofdstukken behoorlijk lang, wat naar mijn gevoel ook de vaart uit het verhaal haalt. Doordat het zo’n lange hoofdstukken zijn, was ik regelmatig geneigd om te kijken wanneer het volgende hoofdstuk begon en dat heb ik niet snel bij een boek.

Daarbij wordt het boek als liefdesverhaal neergezet, terwijl het een waargebeurd verhaal is en ik weet niet of hierbij dan de nadruk op de vermiste hond zou moeten liggen of op Kate, die haar leven op de rit probeert te krijgen en bij wie dit ook aardig lukt dankzij Wolfy?

Ik had gehoopt dat dit boek mij, als hondenliefhebber, echt zou raken, echter helaas is dit niet gebeurd. Hoe hartverwarmend de hele zoektocht ook is, hij wordt overschaduwd door de persoonlijke omstandigheden van Kate. Wellicht als ik meer feeling met de hoofdpersoon zou hebben gehad, dat dit boek inderdaad mij meer had weten te raken.

Onsamenhangend verhaal...