Honderd jaar eenzaamheid roman

Geschreven bij Honderd Jaar Eenzaamheid

Wat een prachtig meesterwerk! Gabriel Garcia Marquez is mijn favoriete schrijver en dit boek is het meest mooie intense en verrassende boek dat ik ooit gelezen heb. Het heeft me meermaals hardop laten lachen en soms met plaats vervangende schaamte laten zitten.

De personages zijn sprekend en groeien in het boek. De woordkeus is fantastisch. (de vertaler heeft in dit geval zijn werk uitstekend gedaan)

Kortom een boek dat je gewoon moet lezen!

Geschreven bij Honderd jaar eenzaamheid

Dit boek van Gabriel Garcia hoort volgens de kenners tot één van de beste binnen zijn werk. Het boek gaat over familie omstandigheden, geloof, bijgeloof, verbeelding en de opkomst en ondergang van een familie geprojecteerd tegen de achtergrond van het ontstaan en het tot niets vervallen van een zeer afgelegen dorp. Het begin en zeker het einde van het boek vond ik heel sterk daar in tegen in het midden van het boek leek het meer op een opsomming van personages welke aan elkaar geschreven werd met hun levensverhaal. Ik moet zeggen enkele boeken met vergelijkbare onderwerpen zoals Isabel Allende “Het huis van de geesten” en Thomas Mann “De Buddenbrooks” hielden me van het begin tot het einde geboeid maar in het midden van dit boek ging ik even op de automatische piloot.

Dit boek is een klassieker en een must voor je boekenkast! Een ieder die houdt van ‘vreemd en eender’ herkent in dit boek zijn eigen familie en personen die tot je familie zouden kunnen behoren. Een prachtige familiekroniek!

Een van de mooiste romans ooit geschreven. Een meesterwerk dat je eigenlijk niet mag overslaan.

Dit hertaalde boek is eenmeesterwerk van Marquez

Voordeel: goede kwaliteit. Nadeel: prijzig.

Pluspunt van dit artikel: Spannend en leerzaam.

Met afstand mooiste boek ooit geschreven, prachtige zinnen, prachtige personages, je ziet de omgeving en de mensen zo voor je en die blijven nog lang bij je als je het boek uitgelezen hebt

Geschreven bij Honderd jaar eenzaamheid

Decennia geleden las ik Liefde In Tijden Van Cholera en was toen totaal van de kaart. Het was dus met zeer hoge verwachtingen dat ik dit boek begon te lezen. Al gauw werd het een opgave. GGM schrijft dit boek op een vrij kille, afstandelijke manier. Alsof hij de eenzaamheid van de personages wil versterken door de lezer op een afstand te houden.

Als dat al de bedoeling is geweest, dan vrees ik dat het een verkeerde strategie was. Op geen enkel moment kon ik mij identificeren met wie dan ook. Ik voelde ook geen of nauwelijks emoties terwijl er zich toch wel aardig wat taferelen afspelen. Ik begrijp ook niet waarom de helft van de personages dezelfde naam draagt. Je hebt als lezer al snel door dat de geschiedenis zich herhaalt. Dit benadrukken door telkens een nieuw blik Aurelio's an Arcadio's open te trekken is op z'n best verwarrend, op z'n slechts beledigend. Conclusie: mijn laatste boek van deze auteur, zelfs indien ik zijn beeldrijke taal erg goed kon smaken.

Van begin tot eind fantastisch.