Hoofdzaken - Een steekje los Leven met angst

Lang geleden volgde ik Iris op haar blog Ik ben Iris niet, ik vond haar zo leuk met haar konijn Bunny von D destijds (heel lang geleden ja, haha) en haar blogs waren sowieso altijd inspirerend. Over bewuste keuzes maken en vegetarisch eten. Veel later kwam ik Iris weer tegen op Instagram en wat leuk dat ze nu aan het borduren was geslagen!

In Een steekje los lees ik nu de achtergronden en het waarom van dat borduren. Het heeft haar geholpen structuur in de dagen te krijgen en om de wachttijd voor therapie door te komen.
Iris schrijft heel open en helder over haar straatvrees en ADHD, over de mogelijkheden om hulp te zoeken. De therapie die ze zelf heeft gevolgd.
Het boek leest makkelijk en prettig en er valt ook wel wat te lachen. Het is geen zwaar boek!

Ik denk dat Iris geluk heeft gehad met haar partner en ook met haar hond die gewoon uitgelaten wilde worden, dus..  ze moest zo toch de deur uit.
Ook een schare aan fans is fijn, maar soms ook niet.... 
Sommige passages waren best wel herkenbaar, bv het niet weg kunnen uit een situatie.
Soms vermijd ik ook dingen daarom. Maar mijn leven wordt er niet echt door ontwricht. Als dat wel zo is, is het verstandig om hulp te zoeken. In dit boek vind je daarvoor veel tips. 

Wat ik een beetje gek vond.. Men vindt dat je obsessief bezig bent als je veel van iets weet? Iris wist alles van konijnen toen ze een konijn had (ik ook) en nu weet ze alles over beagles omdat ze zo'n hond heeft. Is dat echt gek? Ik vind van niet. Ik vind het juist goed dat je je daarin verdiept. Ik zie om me heen zoveel mensen die geen verstand hebben van hun huisdier en er daardoor niet goed voor zorgen. 
Ik denk dat je dan bij jezelf moet nagaan waarom je alles wilt weten. Het kan natuurlijk zijn dat het uit perfectionisme is. 
Al met al vond ik het zeker een interessant boek om te lezen!

Ik heb het boek al een tijdje uit en heb lang nagedacht over deze review. Naast dat Iris persoonlijk enorm veel lof verdient voor haar openheid, haar vermogen tot zelfreflectie en haar groei, ben ik geraakt door haar boek. Wat ik er vooral over wil zeggen is dat ik dankbaar ben dat iemand de moeite heeft genomen om het fenomeen angst in een boek te vatten. Het is zoveel meer en groter dan mensen denken en ik ben enorm blij en dankbaar dat dit op deze manier is vastgelegd en uitgelegd, zodat ik niet meer hoef te 'bewijzen' wat er gebeurt als je last hebt van angst en paniek. Ik heb het boek aan mijn moeder gegeven en dat voelde als een opluchting. Ik hoop dat zij en vele anderen die dit (moeten) gaan lezen er begrip, steun en misschien ook wat opluchting uithalen. Iris, you rock!

Op de cover zien we de schrijfster op haar lip bijtend naar de titel boven haar kijken, wat ik persoonlijk een grappig en toepasselijke pose van haar vind. De titel lijkt geborduurd te zijn en bij de s van steekje is inderdaad een steekje los. De zacht warm roze tint op de achtergrond laat de titel, auteursnaam, ondertitel en andere details helder uitkomen, net als onderdelen op de rug van het boek. De achterkant heeft een witte ondergrond met daarop de tekst in het zwart geprint waardoor het geheel goed leesbaar is. Wellicht een relatief simpele cover maar volledig duidelijk in voorkomen en doel. Bovendien gaat het met name om de inhoud van het boek. Ook al heeft de kaft aan de binnenkant wel een heerlijke knal kleur, is de rest van de paperback inzichtelijk vormgegeven met o.a. een inhoudsopgave, verklarende hoofdstuk titels, voetnoten met informatie en nog veel meer zonder dat het te druk overkomt op mij als lezer. Het boek weegt niet zwaar en neemt gemakkelijk mee onderweg.
“Ik zwom zo nu en dan een stukje om een reddingsboei te vinden waaraan ik me vast kon klampen, maar elke keer als ik dacht dat ik in de buurt was, zwiepte een golf de boei voor mijn neus weg. En ik was moe van het trappelen.”
Inhoudelijk weet ter Haar met haar droge humor en inzichtelijke intelligentie de lezer goed te doordringen van de ernst van het hebben van een paniekstoornis gecombineerd met agorafobie. Het heeft op ontzettend veel manieren impact op alles in je leven. Soms, of juist vaak, op veel meer dan je denkt. Zowel voor degene met de stoornis(sen) maar ook voor alle mensen eromheen die er bij betrokken zijn direct of indirect. Iris verteld zo open en duidelijk haar verhaal, ik kan niets anders dan heel veel respect hebben voor haar, meevoelen en bewondering hebben voor hoe ze nog steeds elke dag heel hard werkt om beter en stabieler te worden. Stukje bij beetje met enige zelfspot, maar tevens met heel veel sterk zelfinzicht en op een informatieve manier beschrijft ze met soepele bewoording elke stap tot nu. Niet altijd makkelijk, soms verdrietig en pijnlijk maar meer nog heel erg dapper.

Wat mij ook weer zo schrijnend duidelijk wordt tijdens het lezen van dit boek is dat er zo’n hoge druk staat op de gezondheidszorg, in dit geval de mentale gezondheidszorg. Veel te lange wachttijden terwijl er zo hard hulp nodig is voor zoveel mensen in heel erg moeilijke en penibele situaties. Ook de grote doorstroom van medewerkers binnen de GGZ komt enigszins naar voren in de persoonlijke ervaring van Iris wat naar mijn idee ook niet altijd ter bevordering is van de desbetreffende patiënt. Maar goed hier draait het in ‘Een steekje los’ absoluut niet om maar het is iets waar ik me persoonlijk al lange tijd zorgen over maak. Ik hoop altijd dat door middel van dit soort boeken, de publiciteit rondom deze titels en schrijvers (Blossom Books Bold heeft meer aan te raden titels in hun portfolio bijvoorbeeld) ergens de juiste belletjes gaan rinkelen en er verandering komt.
“De wereld verging niet en ik vind mezelf nog steeds een goed mens.”
Terug naar dit boek. Een aanrader voor de persoon die zich op wat voor manier dan ook verwant voelt met het angstmonster in zijn of haar leven en daar hinder van ondervind. Een aanrader voor de held die niet weet wat angst is en voor ieder ander die hoe dan ook weleens met iemand in aanraking is gekomen die angstig was en dat niet begreep. Gewoon een fijn, vlot lezend verhaal vol met humor en de juiste informatieve verklaringen en goede bewegwijzering als je die nodig hebt.

Geschreven bij Hoofdzaken - Een steekje los

Jaren geleden volgde ik Iris’ blog en vond ik haar eerlijkheid over onzekerheid en (toen) adhd al verfrissend. Dit boek kocht ik deels uit interesse in Iris zelf, want hoe is het nu met haar? En deels uit nieuwsgierigheid naar anderen met een angststoornis, iets waar ik zelf ook een tijd mee heb geworsteld. Ondanks de ‘waarschuwing’ in het voorwoord over het gebrek aan pasklaar happy end, voel ik onwijze trots voor haar hoe ver ze is gekomen. Het boek is verrassend verhelderend voor mij, zowel als buitenstaander als mede-angstige. Haar zelfkennis, intelligentie en kracht maken dat je je niet alleen voelt. Must-read, want niemand is zonder angsten (ok, misschien mijn man dan. En Steve misschien).
Iris, bedankt dat je dit boek hebt geschreven.

Wat een mooi, persoonlijk en herkenbaar boek! De schrijfstijl van Iris is heel fijn, toegankelijk en grappig. Ik heb al tijdens het eerste hoofdstuk meerdere keren hardop gelachen. Dit boek heeft me verder ook veel over mezelf geleerd. De achtergrondinformatie is duidelijk, maar ook makkelijk te lezen.

Iris is heel open en eerlijk in het boek, maar heeft het toch voor elkaar gekregen om het luchtig en niet te zwaar te maken. De (subtiele) verwijzingen naar draad/steekjes/borduren maken het boek helemaal af. Ik ga dit boek zeker aan vrienden/familie aanraden.

Ontzettend pakkend geschreven. Boek in één avond uitgelezen want kon niet stoppen. Soms met traantjes in de ogen want ontzettend herkenbaar. Mooi dat dit onderwerp zo onder de aandacht komt en ik hoop dat velen zich door dit boek gezien voelen OF er wat van kunnen leren.

Een steekje los: Leven met angst door Iris ter Haar is het nieuwste boek in the Hoofdzaken-serie van Blossom Books. Ik keek erg uit naar de dag dat het boek werd uitgegeven, omdat een aantal mensen in mijn directe omgeving met een angststoornis. Dat is niet bijzonder, want 1 op de 5 krijgt ooit in hun leven te maken met een angststoornis. Ik wilde mijn geliefden graag goed begrijpen en doordat ik dit boek las, kon ik af en toe vragen stellen aan hen hoe zij bepaalde dingen ervaarden.

De schrijfstijl van Iris is erg toegankelijk, kwetsbaar maar ook met wat humor. Net als de andere boeken in de Hoofdzaken-serie schrijft Iris haar eigen verhaal met informatieve uitleg over de type therapieën die zij heeft gevolgd en een break-down van de DSM sectie. Met veel van de termen was ik bekend, maar ik heb er nu een beter beeld bij. Uit mijn omgeving hoorde ik dat de ervaringen van Iris herkenbaar waren en het leverde ook goede gesprekken op voor mij als iemand die hen beter wilt begrijpen. In het boek stelt ze zich kwetsbaar op, zeker in hoofdstuk 9, maar ik ben dankbaar dat ze dat heeft gedaan.

Ik kan Een steekje los zeker aanraden als je herkenning zoekt of als je meer wilt leren over angststoornissen.

Wat een heerlijk boek!! Met humor beschrijft Iris hoe ze haar angsten ervaart en ermee leert leven. Ik waardeer de openheid waarmee ze deelt wat ze ervaart enorm. Haar boek legt bloot hoe slecht het gesteld is met onze (psychische) zorg: de enorme wachtlijsten zijn onmenselijk. En het boek laat me meevoelen in haar proces: heel veel angst, wanhoop, verdriet, worsteling, hoop en humor. Haar laagdrempelige educatie over de angststoornis en hoe dat werkt is heel fijn.

Het is misschien een beetje gek om te zeggen over een boek waarin iemand haar leven met een angststoornis beschrijft, maar het is gewoon een heel leuk boek! De schrijfstijl van Iris maakt het onderwerp wat luchtiger en zorgt er ook voor dat je heel makkelijk doorleest.
Dit boek is niet alleen geschikt voor mensen die zelf met angst leven maar ook zeker voor hun naasten, want het geeft een goed inzicht in het leven van iemand met een angststoornis.

Kwetsbaar en open stelt Iris zich op door het schrijven van haar boek. Haar verhaal is herkenbaar en toch leerzaam. Een prettig boek om te lezen voor iedereen met angstklachten die op zoek is naar het “ik ben niet alleen!” gevoel, en misschien nog wel meer voor iedereen die een geliefde beter zou willen begrijpen maar misschien niet weer waar te beginnen. Dit boek zou een goede gespreksopener kunnen zijn daarvoor, om te praten over wat wel of niet herkenbaar is.

Op instagram deelt Iris al jaren allerlei dingen met haar volgers, dus de grote lijn van wat ze de afgelopen jaren heeft meegemaakt wist ik al wel. In het boek gaat Iris hier dieper op in: hoe herkende ze dat ze hulp nodig had in deze situatie en hoe was het nou om in (groeps)therapie te zitten? Als je bekend bent met de instagram posts of haar oude blog, dan zul je Iris’ stem en schrijfstijl direct herkennen. Hierdoor voelt het alsof ze persoonlijk aan jou haar verhaal verteld, en dat maakt het ergens dubbel zo waardevol. Alsof je met een goede vriendin praat.