Iemand zijn 120 zeer korte verhalen

RECENSIE

IEMAND ZIJN

Ik ben een man van gedichten. Schrijf ze graag, lees ze graag. Een kort verhaal kan mij daarom niet kort genoeg zijn. In die opzet is Leen Van der Schueren met de bundel ‘Iemand zijn’ wat mij betreft meer dan geslaagd. 120 miniatuurtjes die vakkundig in elkaar zijn getimmerd. 120 op zichzelf staande schetsen van een schrijfster die de psyche kent. Helder en nergens zwaar aangezet voelt zij feilloos de situatie aan. Of het nu over Narren gaat of over een Bosduif, Van Der Schueren legt haar verhaal vast zoals een fotograaf een moment binnen de kaders vangt.

Of alle verhalen even sterk zijn? Daarover valt te twisten. In ieder geval heb ik in een aantal van hen de poëzie kunnen ontdekken. In ‘TE LAAT’ bijvoorbeeld of in het verhaal ‘PASSIE’. De onderstaande regel kan zo een gedicht in:

‘Verdriet heelt de verscheurdheid, op een litteken na.’

Lees dat nog maar eens goed op een herfstige namiddag. Glas rode wijn
binnen handbereik en op de achtergrond het gekwelde stemgeluid van Edith Piaf.

A.H. van der Elst
Rotterdam, 14 september 2015

‘

Leen Van Der Schueren heeft met deze verhalenbundel in de roos geschoten. Prachtig om te lezen, 120 korte verhalen, gebundeld zonder enige volgorde en bijzonder gevarieerd.
Ze handelen over zeer diverse onderwerpen en emoties zoals bijvoorbeeld in 'Venus en Mars' waar neergezet wordt hoe verschillend een man en een vrouw een en dezelfde situatie beoordelen. Enorm knap gedaan!
Humor is zeker aanwezig in deze verhalenbundel;
'De deur op een kier laten is voor twijfelaars. Amoureuze escapades uitgezonderd.' (uit: Deuren)
'Aks de achterste rij mij niet verstaat, steek een hand op.' (uit: Verkoper)

Wanneer je als Nederlander deze bundel leest kan het niet anders dan dat je zo nu een dan een onbekend Vlaams woord tegenkomt. Het verhaal verduidelijkt echter veel en je hebt dan alweer wat geleerd. Mocht je niet weten wat 'ribbedebie' betekent? Het betekent; 'weg' of 'verdwenen'. Dit even terzijde.
In 'Jonas' lees je een opstel van Jonas en ziet in gedachten deze jongen die naar de dommekesschool gaat, zwoegen terwijl hij het opstel aan het schrijven is. Zo knap gedaan van deze auteur.

Veel dingen die ik las zijn herkenbaar uit mijn eigen leven. Ik zeg niet welke dat waren om mezelf niet te veel bloot te geven. Je zult jezelf ook in veel situaties herkennen, net zoals ikzelf dat deed.
Het verhaal 'Cyriel' is heel aangrijpend en kan zo uit het nieuws komen, gisteren nog was dit onderwerp in heel Nederland het gesprek van de dag.
Een aantal verhalen handelen over dieren, maar deze hebben wel heel menselijke trekjes. Recht uit onze samenleving waarin misdaad hoog spel speelt, presenteert de auteur het verhaal 'Het pleidooi van de vos.'
Een ander dier wat me met vragen achterliet was de tijgerin uit het gelijknamige verhaal. Of was het toch geen tijgerin maar iets of iemand anders?

Tenslotte wil ik je een voorbeeld geven hoe toepasselijk de verhalen zijn en je een stukje laten lezen uit 'Pot en ketel';
Sta toch niet zo te pronken, we zijn allemaal eender: materie rond een gat. Of niet soms? Wat doet onze oorsprong ertoe? Bepaalt de bestemming je waarde? De zeldzaamheid misschien?'
Hierbij dacht ik aan de actuele vluchtelingenstroom en hoe met deze mensen wordt omgegaan.

Deze verhalenbundel heb ik graag gelezen en ligt nu op de salontafel om er zo nu en dan opnieuw een stukje uit te lezen.

Het ene verhaal nog boeiender en origineler dan het andere. 120 keer genieten!

De verhalenbundel “Iemand zijn” heeft mij uitermate verrast.
De auteur schreef 120 korte verhalen die één voor één heel erg veel diepgang hebben.
In deze verhalen heeft ze een mengeling van drama, tragiek, zwartgalligheid, humor, vriendschap, liefde, vertrouwen, … verwerkt.
Het ene verhaal is heel erg scherp, een ander dan weer hilarisch en grappig.
Leuk is dat je tijdens het lezen je je met deze verhalen kan vereenzelvigen. Er is altijd wel iets wat je zelf meegemaakt hebt, beleefd hebt, ondergaan hebt, vastgesteld hebt, zelf kent…
Het ene verhaal ontroert je, het andere brengt je aan het lachen en nog een ander doet je diep nadenken over het leven op zich.
Iemand zijn komt in elk verhaal naar boven, zij het subtiel verstopt, over wie ben ik, waar wil ik naar toe, wat gebeurt er met me…
Deze verhalenbundel verveelt nooit en kan je overal openslaan en lezen en ja zelfs herlezen.
De cover van het boek oogt heel erg mooi, is eenvoudig en kleurrijk en verwijst naar de metaforen in de verhalen.
Leen van der Schueren heeft een scherpe maar vlotte pen. Zij heeft een heel erg leuke schrijfstijl en is begaan met taal. Zij is een virtuoze met woorden, zinnen en tekst.
Het is duidelijk dat Leen van der Schueren deze verhalenbundel schreef vanuit haar rijke ervaring en observatie als afdelingshoofd van een behandelunit voor mensen met psychotische problematiek Eigenlijk ben ik geen kortverhaal-lezer, maar Leen van der Schueren heeft mij met dit boek warm gemaakt voor het genre.
Dit boek kan ik aan iedereen aanraden.

De korte verhalen in de bundel 'Iemand zijn' zijn verrassend en prikkelend. Soms haast surrealistisch: Leen Van Der Schueren neemt de lezer mee in een creatieve denkwereld, waarin herkenbare gevoelens op zeer originele wijze worden belicht.

Met regelmaat barst ik in lachen uit, om tegelijkertijd ontroerd te zijn door haar milde toon en scherpe observaties. Leen is niet alleen een groots schrijfster, zij is ook een groots en wijs mens met een absurd creatieve geest. Heerlijk om daarvan te kunnen genieten door het lezen van verhalen!