Ik ga leven

Lale wat ben jij moedig, dat je wil leven zoals je zelf denkt dat goed is, je gaat je eigen dromen achterna, wat goed van je, natuurlijk zal je boek niet overal zo gewaardeerd worden (familie) als door mij, ik wens je alle geluk in de wereld en hoop dat je nogmaals de ware man tegenkomt, en laat mij svp genieten van je volgende boek.

Wat een mooi en belangrijk boek. Ik heb het in één dag uitgelezen. Ik vind het ontzettend dapper dat ze zo eerlijk durft te zijn. Anno 2021 worden sterke, eigenzinnige en liberale vrouwen nog steeds geknecht binnen de zeer conservatieve Turkse gemeenschap in Nederland. Je hoeft hiervoor alleen maar naar alle bedreigingen te kijken die de presentatrice Fidan Ekiz over zich heen krijgt. Lale wordt sinds het verschijnen van haar boek eveneens ernstig bedreigd (zelfs hier op Bol weten de boze moslimmannen haar te vinden, zie ik) en overweegt nu om te stoppen met schrijven. Hopelijk komt ze op dit besluit terug. Nederlandse moslimvrouwen hebben meer van zulke voorbeelden nodig.

Een fascinerend boek, literatuur. Ik was er in gevangen en las het in één middag uit. Een jonge Amsterdamse vrouw van Turkse achtergrond beschrijft haar jarenlange innerlijke strijd tegen onderdrukking, die uiteindelijk niet meer binnen te houden is. De boosheid spat er van af. "Het is oorlog, omdat ik, die het licht gezien had, niet meer naar het donker te dwingen ben."

Fijn vlot verhaal, dat ook heel urgent aanvoelt. De omgeving van de hoofdpersoon is dermate beklemmend, dat ik geschokt was en nog steeds ben; de schrijfster toont zich hier moedig, en een voorbeeld voor iedereen die zich wil ontworstelen aan onderdrukkende invloeden.

Soms kom je boeken tegen die iedereen gelezen moet hebben en dit is er absoluut één van! Het is een mooie literaire aanwinst voor mijn boekenkast.

Ik vind het een meeslepend verhaal dat een goed inzicht geeft over het er af en toe achter gesloten deuren aan toe kan gaan. Het is goed om de buitenwereld daarvan op de hoogte te brengen. Dit boek is belangrijk om gelezen te worden door iedereen, de geïnteresseerden, maar zeer zeker ook de tegenstanders van dit boek. Trek er alsjeblieft lering uit en neem je eigen gedachtengang eens onder de loep.

Pijnlijk grappig, maar bovenal heeeel verdrietig. De schrijfster klinkt gehard doordat ze van zich af bijt met een literaire subtiliteit. Psychologische mishandeling, hersenspoelen en misbruik van de authoriteit door de verwekkers. En dat gewoon recht onder onze neus. Heel stoer dat ze dit allemaal durft te vertellen. En heel knap hoe ze zoveel levenswijsheid heeft kunnen opdoen op zo'n jonge leeftijd.

Ik ben erg onder de indruk van dit boek. Goed geschreven, je voelt de pijn en worsteling van de schrijfster. Ik heb diep respect voor de keuze van Lale om dit boek te schrijven. Het is moedig en vooruitstrevend. Dít is echt opkomen voor vrouwenrechten. Ontzettend dapper en mooi dat de schrijfster bereid was dit onderwerp aan de kaak te stellen. Lale, je bent een ongelofelijk slimme, sterke vrouw. Voor jouw keuze was moed nodig en jij hebt niets anders dan moed laten zien. Een aanrader voor iedereen, eye-opener.

Rauwe sfeertekening van een jonge Turkse vrouw die opgroeit in Amsterdam. Een must read voor iedereen die geïnteresseerd is in de belevingswereld van iemand die zich verstikt voelt door de tradities en denkbeelden in een conservatieve orthodoxe moslim gezin

Ik ga leven. Door: Lale Gül.

Wow, wat een boek, wat een vrouw, wat een moed. Büsra groeit op in een Turks streng islamitisch gezin waar niets mag en alles wat je toch doet stiekem moet gebeuren. Hoe dat voor haar voelt lees je in dit indrukwekkende autobiografische boek.

Ik geef toe, ik moest er eerst even inkomen maar zodra ik er in zat was ik verslaafd. Gül schrijft eerlijk, moedig en zonder enige schroom of terughoudendheid over haar leven. Over alles in haar leven; dus ook over seks, de ruzies met haar Moeder (Karbonkel is maar één van haar vele bijnamen), de Koranschool en zo veel meer.

Dit is een inkijkje in een wereld die mijlenver van mij af staat en dat maakt het extra boeiend om te lezen. Ik moet wel erkennen dat veel van de ‘opvoedingstactieken en opvoedingsideeën’ van haar ouders voor mij wel herkenbaar zijn, hoewel ik uit een door en door Vlaams gezin kom. (Gelukkig voor mij waren ze iets minder extreem.)

Ik begrijp de titel van het boek. Leven zoals Gül moet leven (zou moeten leven) zou voor mij ook geen leven zijn. Hoe zij zich daar telkens weer aan ontworstelt, hoe ze een eigen mening vormt, een eigen kijk op de wereld en haar geloof heeft, dat is zo indrukwekkend. Zij weigert de kudde te volgen, wil haar eigen pad gaan, koste wat kost. En in haar geval kost het ook wat: leven zoals zij leeft, dit boek schrijven, dat zijn dingen die haar niet in dank worden afgenomen (zwakjes uitgedrukt).

Naast een ongelooflijk verhaal beschikt Lale ook over een talentvolle schrijfpen. Haar boek leest als een trein, is verslavend, pijnlijk, hard maar vaak ook immens grappig. Ze verweeft proza met poëzie, met politieke analyses, godsdienstige traktaten, geile seks en vlijmscherpe analyses van anderen én zichzelf. Ze heeft een heel eigen stem, die wisselt tussen hedendaags en archaïsch, maar steeds zonder een blad voor de mond.

Zij hoopt op een vervolg op dit boek, ik ook. En stiekem duim ik dat het toch nog goed mag komen met de Griekse god Freek.

Het verhaal gaat over de beperkingen die Büşra vanuit haar gemeenschap heeft moeten doorstaan.

De schrijfster kent geen angsten of schaamte om deze beperkingen die haar bewust of onbewust zijn opgelegd gedetailleerd en persoonlijk te beschrijven. Alleen al voor het overwinnen van deze schaamte de grootst mogelijke diepe buiging voor haar.

Het werk is geen voer voor islam critici om hun hart op te halen noch voor vrome gelovigen een nieuwe zondebok aan te wijzen. Het is een schreeuw om aandacht voor een ongehoorde stem.

Spijtig te zeggen, maar blijkbaar zit de kunstuiting van het werk ook in de bescherming en vrij laten van deze mooie stem.