Ik heb vliegangst diagnose: paniekstoornis

Het boek leest heel makkelijk weg! Ik heb zelf last van vliegangst en vond het mooi om te lezen dat ik daar niet de enige in ben. Er wordt heel duidelijk ongeschreven wat er nou in het hoofd gebeurd van iemand met een angststoornis en hoe je ertegen moet vechten om dit te overwinnen of te kunnen loslaten!

Het is een goed, af en toe ontroerend boek met een mooi einde!

SAMENVATTING EN MIJN MENING
Het boek begint met een voorwoord geschreven door Lonneke Mechelse, psychologe.
Ze legt onder andere uit dat een paniekstoornis vaak een diepere achterliggende oorzaak heeft. Ongeveer drieënveertig procent van de Nederlandse bevolking ervaart ooit psychische klachten, desondanks zijn er nog steeds vooroordelen. Psychische klachten veroorzaken veel leed en zijn een belangrijke reden voor verzuim op het werk. Angststoornissen behoren tot de meest voorkomende aandoeningen. Arlen beschrijft op een fijne duidelijke manier wat er gebeurt als hij tweeënvijftig jaar is en voor zijn werk naar Bonaire mag. Hij houdt van reizen. Als bijna alles geregeld is slaat de vliegangst toe. Alleen al de gedachte om naar Bonaire te reizen zorgt ervoor dat de angst bezit van hem neemt. Zo erg, dat hij het niet erg vindt om in het verkeer een ongeluk te veroorzaken, waardoor hij niet kan vliegen. Hij is boos, verbaasd en bang voor zijn eigen gedachten.
Hij maakt een afspraak met zijn huisarts, die heeft het druk en Arlen belandt bij de arts in opleiding. Wat kan ik van hem verwachten en wat weet die er nu van. Totaal geen ervaring en kennis uit een boek.
Na een aantal vragen stelt de arts vast dat Arlen last heeft van een angst- of paniekstoornis eventueel gepaard gaande met hyperventilatie. Arlen gelooft dit niet. Hij is nooit in paniek als hij vliegt, juist heel rustig. Hij is wel vaker beroerd en duizelig geweest als hij vloog en hoopte dan dat het snel over was.
Arlen wordt doorverwezen naar de psychiatrische verpleegkundige van de huisartsenpraktijk, waar hij diezelfde middag al terecht kan; Zelfde diagnose. Zij adviseert om toch te gaan vliegen, want therapeutisch gezien is dit beter en hij moet er maar vanuit gaan, dat hij ziek wordt. Hij kan ter ondersteuning een tablet oxazepam slikken en iets tegen de misselijkheid.
De angst bij die gedachte is zo heftig, dat hij beslist om niet naar Bonaire te gaan en informeert zijn werkgever. Die heeft er gelukkig begrip voor en geeft hem alle ruimte en tijd om uit te zoeken wat er echt aan de hand is.
Arlen besluit hulp te zoeken bij een psycholoog. Dit moet wel iemand zijn die hem aanspreekt, met wie het klikt en hij geen nummer voor is.
Ik wil geen dertien-in-een-dozijnpatiënt zijn met een standaardprobleem en een standaardoplossing krijgen.
In de paar gesprekken die volgen wordt duidelijk waar de angst vandaan komt en dat deze voornamelijk is gelegen in het feit, dat hij op school werd gepest. De psychologe stelt voor om EMDR te proberen; EMDR wordt vaak toegepast om de vastgelopen verwerking van traumatische ervaringen weer op gang te helpen. In het gesprek dat daarop volgt stelt hij zelf voor om In vivo exposure (confrontatietherapie) te proberen.
Arlen vraagt zich af waar zijn gedrag, handelen, gedachten en angst vandaan komen. Hiervoor moet hij terug naar de herinneringen uit zijn jeugd, iets toelaten wat hij jaren verdrongen heeft blijkt niet gemakkelijk te zijn. Hier is moed voor nodig.
‘Nou ja, je wordt toch gevormd door je jeugd, dus misschien heeft dit wel invloed’, zegt Jeannette.
Arlen neemt ons mee in zijn gedachtegang van nu én waarin hij terugkijkt naar zijn jeugd. Beeldend weet hij situaties en zijn angst te verwoorden. Zijn gevoelsleven heeft hij weggestopt en hij vertelt waarom, al was hij zich hier voor de therapie niet van bewust. Tevens wordt duidelijk waarom hij altijd zo gedreven en veeleisend naar zichzelf was. Zijn jeugd heeft hem gevormd, zowel in negatieve als positieve zin. Jeannette is een sterke vrouw, die niet oordeelt, relativeert en hem liefdevol confronteert met zijn gedrag en handelen.
Daar ligt ook de sleutel: het mag er zijn, de angstklachten mogen er zijn.
Dit openhartige verhaal maakt duidelijk, dat je je niet hoeft te schamen voor angst, dat het ie

Ik heb geen vliegangst en het boek zelfs in een vliegtuig gelezen, maar toch is er veel herkenbaar. Dat geldt vooral voor het leren dat openheid loont. Daarom is het mooi om te zien dat een gesloten jongetje in een zilverkleurige jas nu een schrijver is die in dit boek al zijn problemen deelt en er daardoor veel beter mee kan omgaan.

Het boek was voor mij een echte pageturner met humor, emotie en herinneringen aan je eigen jeugd. Zeker voor binnenvetters of realisten een echte aanrader!

Dit is een boek dat eigenlijk vooral gaat over pesten en wat het later teweeg kan brengen (vliegangst). Een prachtig openhartig boek dat zeer goed geschreven is. Niet vanuit een slachtofferrol, maar analyserend gecombineerd met eerlijke en rauwe emoties en herinneringen. Ook de humor ontbreekt niet.
Een boek dat je gelezen moet hebben, zeker (ook) als ouder/leraar/onderwijzer. Als je dit hebt gelezen kun je en mag je niet meer wegkijken als kinderen gepest worden of buiten de groep vallen.

Hulde!! Wat een geweldig boek. Ik heb het ik in één weekend uitgelezen! Mede omdat het een vlot en makkelijk geschreven boek is. Als je eraan begint, kun je niet meer stoppen en wil je weten hoe het verder gaat.
Zonder schaamte en heel openhartig geeft de schrijver de lezer een heel persoonlijke inkijk in zijn strijd tegen vliegangst waarbij hij goed aangeeft wat er zich in hem afspeelde en wat er tijdens zijn therapie gebeurde.
Ik kende de schrijver al en vind het bijzonder knap dat hij zich in dit boek zo bloot geeft. Door zoveel persoonlijke zaken met de lezer te delen, krijg je als lezer nog meer inzicht in de worstelingen die hij doormaakte, en waar bijna iedereen wel eens tegenaan loopt. Hierdoor heb ik hem nog beter leren kennen en begrijpen, en is mijn sympathie voor de schrijver alleen maar toegenomen.
Bedankt dat je dit verhaal hebt willen delen. Ik hoop dat je de inspiratie vindt om nog veel boeken te schrijven. Heel veel succes daarmee!!!

Ik vind je boek erg pakkend geschreven, als lezer wil ik niet stoppen maar weten waar het naar toe gaat. Of het je gaat lukken om weer te vliegen. Maar dat is eigenlijk niet het belangrijkste natuurlijk.
Ik vind het bijzonder hoe je je openstelt, en zoveel persoonlijke zaken deelt met ieder die het lezen wil. Het heeft je vast verbaasd dat er op latere leeftijd zoiets als deze paniekstoornissen naar boven/voren komen.
Ik raakte ontroerd van de laatste reactie van Els, nadat je het had verteld. Wat een fijn mens is zij, wat een waardevolle reactie. En wat een kans geeft ze je daarmee. Dank je wel voor het schrijven van dit verhaal en succes met eventuele komende boeken!!!

Vlot en makkelijk geschreven boek over een moedige reis. Ik hoop dat, wie het nodig heeft, geïnspireerd raakt om zelf deze reis te maken.

Ik heb vliegangst is een boek wat lekker weg leest en verrassende wendingen laat zien. Het begint met vliegangst, wat later een paniekstoornis blijkt te zijn! Pittig onderwerp, maar de manier waarop de schrijver het vertelt, zorgt voor een lach (regelmatig) maar ook een traan!