Ik volg je

Geschreven bij Ik volg je

Het is hier al vaker geschreven, maar mijn mening is het ook; het boek is zo ongeloofwaardig dat het niet meer prettig leest.
Het onderwerp had zeker kunnen aanspreken, maar doordat er teveel dingen beschreven worden die niet logisch zijn (dat je collega's, je beste vriend en je moeder je niet geloven, dat je geen aangifte doet na een verkrachting, dat je dochter ineens mysterieus verdwijnt onder je neus etc.) klopte het allemaal niet meer.
Een beetje fantasie mag best, maar ook de hele verhaallijn rammelt gewoon.
Nee, jammer, ik vond het een heel slecht boek.

Geschreven bij Ik volg je

Dit vlot lezende verhaal wordt chronologisch verteld, doorgaans vanuit het perspectief van Pien, soms vanuit dat van René, een vriend van haar. Het speelt zich af in Esvelderveen, dat nabij Barneveld op de Veluwe gesitueerd is. De proloog is spannend, maar de eerste 200 bladzijden van het verhaal zijn ronduit ergerlijk. Het is uiterst onwaarschijnlijk dat Pien op geen enkel moment de politie inschakelt bij alles wat haar overkomt. Zelfs in de meest benarde situatie komt zij niet op het idee haar mobiel te gebruiken. Ze neemt niemand in vertrouwen en uiteindelijk lijkt het daar ook te laat voor, omdat niemand haar meer zal geloven. Er is slechts één collega die anders denkt dan alle andere personages in dit boek, maar haar rol is ook wat vreemd. Wat ook onlogisch is, is dat iemand die zonder reden met een mes gestoken wordt niet vraagt naar het waarom, maar het accepteert. Heel vreemd hoe sommige mensen angst of haat voelen voor plaatsgenoten, vaak in hun jeugd al opgedaan, maar vervolgens allemaal 'gezellig' bij en met elkaar in Esvelderveen blijven wonen. Gelukkig heb ik geen ervaring met stalkers, maar het lijkt mij in dit verhaal allemaal wel ver gaan. De titel kan op meerdere personages slaan, wanneer de houding van een goede vriend verandert. De laatste 100 bladzijden waren hierdoor nog wel spannend, al bleef het allemaal erg voorspelbaar, maar konden het voorgaande toch niet goedmaken. Ik heb bijna alle andere boeken van Marelle Boersma gelezen, maar 'Ik volg je' vind ik van een beduidend minder niveau dan ik van haar gewend ben.

Geschreven bij Ik volg je

Ik vond dit verhaal maar vreemd. De hoofdpersoon deed hele rare dingen die helemaal niet logisch zijn. Daar naast vond ik het saai en voorspelbaar en het eind hing van toevalligheden aan elkaar.

Geschreven bij Ik volg je

Het thema is waanzinnig interessant. Ik was dan ook meteen geïnteresseerd: alle ingrediënten voor een superthriller. Helaas maakt Marelle dat niet waar. Het boek is traag en ongeloofwaardig. Een vrouw die gestalkt wordt maar doodleuk twittert waar ze heengaat (schoolplein). Die tijdens een date wordt aangerand en urenlang opgesloten zit, maar geen aangifte doet. Die niet tegen haar beste vriend of moeder vertelt wat er gebeurt. Die geen hints van ene Bregje oppikt die zo opzichtig zijn dat het de hoofdpersoon een beetje een sullige naïeveling maakt. Die zich op het schoolplein laat intimideren wanneer zij een cadeautje van haar stalker weigert maar het dan onder druk van een wildvreemde aanneemt. Die doodsbang in huis zit te kwijnen terwijl ze een moeder en een vriend heeft om naartoe te gaan. Die verkracht wordt, en de dag erna op visite met de dader kletst... Slap gedrag, en heel boek vol. Ongeloofwaardig.
De schrijfstijl is wel in orde, mooie zinnen, fijn uitgewerkt en het einde is weer spannend. Daarom toch nog drie sterren.

Geschreven bij Ik volg je

Ik ben fan van de boeken van Marelle Boersma en had me opgegeven als proeflezer. Ik voelde me vereerd dat ik 'Ik volg je' mocht proeflezen.
Ik vind het een ontzettend goed boek: realistisch, mooi opgebouwd en spannend. De hoofdpersoon raakt ongewild steeds verder "in het web", echt beklemmend.
Het leest lekker vlot en ik kan het iedereen aanbevelen.
(net als haar andere boeken)

Geschreven bij Ik volg je

Het begin is inderdaad mooi, maar ik vond het daarna eigenlijk een beetje langdradig worden, je kon voorspellen wat er gebeurde!

Geschreven bij Ik volg je

Zoals de titel al vermeldt, viel het boek mij persoonlijk tegen.
Ik had me er erg op verheugd maar vond het -i.t.t. eerdere boeken van deze schrijfster- niet erg realistisch.
Dat een moeder met een klein kind niemand -ook haar eigen moeder niet- in vertrouwen neemt.
Sommige gedeeltes zijn wel meeslepend, maar toch achteraf beetje een kater.

Geschreven bij Ik volg je

Een cover die meteen aanspreekt zonder dat je de inhoud kent. Bij de titel kan je jezelf meteen een voorstelling maken. Deze twee samen maken dat je geprikkeld wordt. Na het lezen van het boek kan ik vertellen dat ik de foto op de cover nu ook begrijp. Geen cover die uit de lucht gegrepen is maar werkelijk verbonden is met het boek. Bij mij altijd een bonus waard.

Een heerlijke schrijfstijl heeft Marelle. Een proloog waardoor je met een schok in het verhaal wordt geworpen. Vloeiend word je daarna meegezogen in het verhaal. Levendige beschrijvingen die het allemaal erg tastbaar maken. De korte hoofdstukken maken ook dat het vlot leest. Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven waardoor de spanning sterker is. Onder een aantal uitspraken in het boek heb ik een lijntje getrokken omdat ze zo mooi zijn en ik ze niet wil vergeten. Het hele plaatje klopt. Een boek waarin ik me qua schrijfstijl thuis voel.

Het hoofdpersonage Pien zou je zomaar zelf kunnen zijn. Een gewoon iemand met een leven met hoogtes en laagtes en verleden waarmee ze nog worstelt. Je krijgt een goed beeld van hoe ze functioneert en wat belangrijk is in haar leven. Dit speelt natuurlijk een rol in het hele verhaal. Door wat ze meemaakt zie je hoe al de dingen die belangrijk zijn voor haar aan het wankelen gebracht worden. De twijfel die bij haar ontstaat, het ongeloof, de onmacht, het gevoel alleen gelaten te worden, niet begrepen te worden in de situatie zijn zeer gedetailleerd beschreven. Je voelt met haar mee.

De verhaallijn vind ik heel mooi in mekaar zitten. Als lezer groei je mee in het versmachtende web waarin ze zit. Een web dat alleen zij maar ziet en haar omgeving niet begrijpt. Constant hou ik in mijn hoofd dat dit gebaseerd is op waargebeurde feiten. Het psychologische spel dat met haar gespeeld wordt is bijna horror. Meer ga ik hierover niet vertellen omdat ik dan misschien teveel prijs geef voor degenen die het nog niet gelezen hebben. Ik vond het alleszins nog heel verrassend allemaal. Zit knap in mekaar.

Een boek dat ik in één ruk uitgelezen heb omdat het mij bleef boeien. Ik kijk al uit naar Nobody, haar volgende boek.

Geschreven bij Ik volg je

Persoonlijk vond ik dit boek wat tegenvallen. Misschien omdat ik er al teveel over gehoord had en mijn verwachting daardoor wat te hoog was?
Hoe de relatie ontstond tussen Pien en haar stalker, collega Theo. Hoe naief ze hierop reageert. Dat ze niet direct haar beste vriend in vertrouwen neemt, hoewel deze daarvoor open stond.
Ik besloot door te gaan lezen en werd niet teleurgesteld. De spanning begon toch wel op te lopen. Hoe Pien steeds meer knokt om op te komen voor haar dochtertje Eva. De angst die meespeelt en hoe de oerdrang haar dwingt om door te zetten voor Eva.
En dan hoe je plots ook bemerkt dat beste vrienden toch heel anders kunnen zijn dan verwacht.
Het eind vond ik dan toch weer wat meer voorspelbaar.
Het onderwerp van dit boek vind ik goed gekozen omdat dit veel vaker voorkomt dan dat menigeen denkt.

Geschreven bij Ik volg je

Wederom weer een geweldig spannend boek van marelle boersma.
Ik kon er niet mee stoppen,en het is dus nachtwerk geworden.
Nu weer wachten op een nieuw boek.