Ik zag Menno roman

Leuk boek over geluk. Filmisch geschreven en het leest makkelijk weg.

Ik zag Menno kocht ik na het dichtslaan van het boek 'Vol van Maan', dat het tweede boek van auteur Sandra Bernart is. In dat soort gevallen kan het vaak twee kanten op: of het boek valt je tegen en je komt erachter dat de auteur beter is geworden in de tijd of het boek is net zo geweldig geschreven. Dat laatste is voor mij een feit.

Wederom heb ik genoten van het verhaal en opnieuw heb ik me verbaasd over de toegankelijkheid van het verhaal en het talent van de auteur. Soms is het namelijk net of Vincent (de hoofdpersoon) en ik hetzelfde denken en dat we op elkaar lijken, maar dat is onzin, hij en ik lijken in vrijwel niets op elkaar. Hoe kan het dan toch dat Sandra Bernart het denken van Vincent zo kan schrijven dat je je hoe dan ook aan een personage wilt en kunt identificeren?!

TOEN BEDACHT IK ME DAT ALS JE HELEMAAL NAAR HET EINDE VAN DE WERELD WILT, ECHT EEN RONDJE OM DE WERELD DUS, JE UITEINDELIJK TOCH WEER VIA DE ANDERE KANT TERUG BIJ AF ZOU KOMEN. EN MET DIE GEDACHTE BEN IK WEER NAAR HUIS GELOPEN.

Alles in dit boek lijkt ook perfect te kloppen, alsof alles verband met elkaar heeft en niets zonder reden benoemd wordt. Er zijn geen open puzzelstukken en dat is niet vanzelfsprekend. Veel van de (ogenschijnlijke bij-) zaken uit het verleden komen keer op keer terug in het heden.
Ik zou echt niet anders kunnen dan dit boek vijf sterren geven. Zulke verhalen zijn niet zeldzaam, zo geweldig goed geschreven echter wel.

Ik zag Menno is één van de debuutromans die op de shortlist staan van de Hebban Debuutprijs 2016. Deze roman is alvast een goed begin om de spits mee af te bijten.
Vincent is gek op kansen berekenen en wil liefst niets aan het toeval over laten. Hij heeft berekend dat hij met zijn huidige vriendin, Kim, het gelukkigst zal zijn en gaat er dan ook voor. Maar dan denkt hij zijn dood gewaande broer te herkennen in een reisbrochure als ze hun huwelijksreis aan het plannen zijn. De foto is genomen in een kustdorpje in Spanje, enkele honderden km's van de plaats, waar zijn broer tijdens een vroegere vakantie niet van zee is teruggekomen na een zeiltochtje.

Vincent laat alles vallen en vertrekt halsoverkop naar Spanje. Hij zet alles op alles om zijn broer te vinden, en probeert zelfs als zijn broer te leven: vrijer, het leven nemen zoals het is, niet alles te berekenen. In deze zoektocht maakt hij kennis met Rosana, een vrouw die als straatartieste door het leven gaat. Hij verliest zijn verloofde Kim uit het oog, en laat zich verleiden door deze Rosana. Op deze manier leert hij zichzelf opnieuw kennen en begint hij meer van het leven te genieten.
Bernart beschrijft deze verandering in levensstijl goed. De zoektocht van Vincent is zeer herkenbaar en zou ons allemaal kunnen overkomen.De taal is ongecompliceerd en toch duidelijk en rechttoe rechtaan.

Toch is er ergens nog een gemis van diepere gevoelens. Sommige bijrollen en de achtergrond zijn niet zo goed uitgediept en hier en daar mis ik wat meer perspectief van een ander personage rond bepaalde gebeurtenissen: bijv wat Kim als verloofde van Vincent doormaakt die volledig uit het oog verloren wordt. Daarnaast is Sara, een jeugdliefde van Menno én Vincent, ook een personage dat een belangrijke rol speelt maar slechts af en toe als volledig zelfstandig personage naar boven komt en bijna altijd vanuit de ogen van Vincent beschouwd wordt. Het verdriet en de vertwijfeling van de ouders wordt ook aangehaald, maar zou nog beter belicht kunnen worden door echt uit hun gezichtspunt te schrijven. Bernart zorgde voor een mooi debuut dat voor enkele uurtjes leesplezier zorgt. Een even grote indruk als Kris Van Steenberge of Lykele Muus maakt ze echter niet.

Als er iets is dat Vincent niet doet dan is dat zaken aan het toeval overlaten. Sterker nog, hij gelooft niet eens in toeval. Alles is te verklaren volgens hem, alles is te voorspellen en berekenen, puur op feiten. Alles in het leven van Vincent gaat verantwoord en bedacht, hij laat geen ruimte voor iets anders en voelt zich daar prettig bij. Hij heeft er zelfs zijn werk van kunnen maken. Binnenkort gaat Vincent trouwen met Kim, volgens zijn berekening is dit zijn beste optie voor een geslaagd huwelijk en dus gaat hij ervoor. Wanneer hij en Kim samen de bestemming voor hun huwelijksreis uitzoeken valt Vincent zowat van zijn stoel. Ziet hij dat nou echt goed? De foto in de reisgids die hij voor zich heeft kan niet kloppen, dit kan gewoon niet! Vincent kijkt namelijk recht in het gezicht van zijn dood gewaande broer Menno. Vrolijk lachend en gebruind staat hij daar op het strand. Volgens de brochure is de bestemming Spanje, Peñíscola om precies te zijn. Vincent is meteen vastbesloten zijn broer te gaan zoeken al is Kim het daar niet zo mee eens, zij wil verder met plannen voor de bruiloft. Ook de ouders van Vincent staan niet te springen van enthousiasme, bang voor teleurstelling en verdriet. Maar Vincent is niet te houden, hij gaat zijn broer zoeken en mee terug naar huis nemen.

Hij laat, geheel tegen zijn aard in, alles meteen vallen en vertrekt naar Peñíscola. Op zoek naar Menno. Eenmaal aangekomen treft hem de gedachte dat hij niet weet hoe hij hem moet vinden. De eerste dagen rondzwerven levert hem niet veel op. Hij leert de plaatselijke bevolking kennen en daarmee ook hun gewoontes, hij voelt zich er wel lekker bij. Zo anders als thuis dit. Dan wordt zijn aandacht getrokken door een bijzondere verschijning. Vincent maakt kennis met straatartieste Rosana. En dat verandert alles. Alles wat Vincent altijd zo belangrijk vond verdwijnt naar de achtergrond. Hij gaat zelfs steeds meer het gedrag van zijn onstuimige broer vertonen. Rosana haalt Vincent uit zijn comfort zone en laat hem kennis maken met haar manier van leven, zoals ‘gewone’ mensen leven. Wonder boven wonder bevalt hem dit meer dan goed, hij ziet nu een heel andere kant van het leven. Zo kan het dus ook! Vincent verliest het doel van zijn verblijf echter geen moment uit het oog, waar is Menno?

In een prachtige, vloeiende schrijfstijl heeft deze auteur een verhaal weten te vertellen dat zowel aangrijpend als grappig is. Vincent gaat gedrag vertonen dat hem niet eigen is, hij gedraagt zich ineens zoals zijn broer Menno zou hebben gedaan, althans dat denkt hij. Dat Vincent ineens al zijn zekerheden laat varen verbaast hem misschien nog wel meer dan anderen. Maar hoofdzaak is dat hij Menno vindt, die overtuiging is zo sterk dat hij daar alles op inzet. Deze vastberadenheid heeft Sandra Bernart heel mooi en stellig gebracht. Haar manier van vertellen, want dat doet ze, is bijzonder aangenaam. Haar taalgebruik is herkenbaar en vrij van poespas. Wat Vincent overkomt zou ook jou zomaar kunnen gebeuren. Het leven is vol verrassingen en dat ondervindt Vincent nu aan den lijve. Hij is een personage dat meteen aanspreekt, juist vanwege zijn eigenaardigheden en controledrang, hij windt je om z’n vinger. Hij is juist zo sympathiek omdat hij alles moet heroverwegen wil hij een kans hebben om zijn broer te kunnen vinden. De gevolgen van zijn zoektocht zijn zo aannemelijk omdat je zelf waarschijnlijk exact zo zou reageren in een dergelijke situatie. Je kunt je het allemaal heel goed voorstellen, wat zou jij doen? En dat menselijke, dat herkenbare en het begrip voor de situatie en keuzes zijn het sterkste punt in dit verhaal. Een melodramatisch geheel dat zo uit het leven gegrepen lijkt. Een verhaal met excessen maar zeker ook berusting. Oprechte emoties en realistische verwarring die zo uniek zijn voor de mens. ‘Ik zag Menno’ is een echt en menselijk verhaal dat je met weemoed en een gevoel van sympathie dichtslaat…. Sandra Bernart heeft indruk gemaakt met dit boek.

Het boek stond al lange tijd op mijn lijstje, maar had steeds geen tijd. Eenmaal begonnen kon ik niet stoppen met lezen. Ik hou erg van lezen en ging ook van Vincent houden, van Menno, van Rosana, Kim en van Sara. De schrijfstijl is modern, clean, boeiend. De personages hadden diepgang en gaandeweg ging ik Vincent en de vorming van zijn karakter steeds beter begrijpen. Dankjewel Sandra, ik kijk uit naar een volgend boek!

Een boek moet mij raken, triggeren. Dat je er doorheen vliegt en er van baalt dat je het weg moet leggen omdat je op dat moment echt moet gaan slapen of dat het alweer tijd is om de kinderen van school te halen.

Dit boek had dat effect op mij..maar het ging nog een stapje verder....ongeveer 2 maanden geleden had ik het boek uit...maar af en toe komt Menno nog even boven drijven..

...ga je de personages al snel missen!

Ik heb dit boek met heel veel plezier gelezen. Het verhaal trekt als een film aan je voorbij. Scherp geschreven, mooie mensen, die je zo zou willen kennen..of zijn.
Het verhaal sleept je mee en dan ook nog prachtige zinnen, mijmeringen en herkenbare overwegingen, dromen en verlangens.

Ik wilde daarna meteen zelf naar Spanje. Ik kijk oprecht uit naar het volgende boek van deze schrijfster! Gewoon een aanrader! Echt lezen

Vincent, die van structuur houdt en over alles nadenkt, gaat op zoek naar zijn broer Menno. Hoe Menno precies uit zijn leven is verdwenen wordt tijdens het lezen duidelijk in de cursief gedrukte hoofdstukken.

Dit debuutboek van Sandra Bernart heeft een zeer sterk begin! De kansberekeningen, die regelmatig terugkomen, zijn best amusant en interessant. Vooral de mooie zinsbouw en woordkeuze vallen me op, zoals :
p.9 : Het werd een nieuwe boekentas. Dan blijven je boeken ongeschonden, zei mijn moeder. Dat dat niet voor mezelf gold, wist ze toen nog niet.
p. 20 : Of ik alle tijd had deed er wat mij betreft niet toe. Iedereen heeft alle tijd. Ik heb niet meer tijd gekregen dan iemand anders. Het is maar hoe je met de tijd omgaat.

De korte hoofdstukken zijn een afwisseling tussen heden en verleden. De typische karaktereigenschappen van de hoofdpersonages worden goed weergegeven. Maar na het héél sterke begin begint het verhaal een beetje af te zwakken. Veel details en beschrijvingen die eigenlijk niet ter zake doen halen de vaart uit het verhaal. (Hoofdstuk over het horloge lijkt me bv totaal overbodig. )

Ik had het gevoel dat het verhaal vooral zo goed was door de mooie fragmenten en mooie citaten. Bij de 'verantwoording en dankwoord' vielen voor mij dan ook de puzzelstukjes op zijn plaats, alsof er eerst die vele mooie stukjes tekst waren, waar nadien een verhaal rond is gebouwd.

Ik heb dit boek zeer vlot en met plezier gelezen. Als debuutroman is het zeker ok, ik kijk uit naar meer!

Vincent is gek op plannen lijkt het, kansberekeningen, lijstjes zijn gewoon z’n ding en hij heeft hier zelfs zijn beroep van weten te maken. Ook zijn voorgenomen huwelijk met de lieve Kim past perfect in deze manier van leven, het is gewoon pure logica voor Vincent. Totdat een nikszeggende groepsfoto in een reisbrochure zijn hele denkwijze volledig overhoop weet te halen. Hij is na het zien van de foto ervan overtuigd zijn doodgewaande broer Menno te hebben herkend op de afbeelding. Hoewel niemand hem echt lijkt te geloven besluit hij toch naar Spanje te vertrekken om daar zijn broer te vinden en hij zal niet rusten voordat dit doel is geslaagd.

Ik zag Menno is een vlot, beeldend geschreven en ontroerend verhaal van de talentvolle Sandra Bernart. Ik zag Menno is haar debuut en wat voor één. Ze lijkt de door haar bedachte personages met gemak tot leven te wekken en beschrijft een overtuigende zoektocht die vermoedelijk iedere lezer wel een lach en een traan zal bezorgen. Een aangenaam verhaal over het (her)ontdekken van je ware zelf, rouwverwerking, levenslust, passie, het maken van keuzes, lef en hartstocht. Genieten vanaf de eerste pagina, nu is het wachten en hopen op een vervolg……..