Ik zie je in de kosmos

Dit boek heb ik mogen lezen voor Lookie Books dankzij Karakter Uitgevers. En wat vond ik dit een ongelooflijk mooi en onroerend verhaal! Het was mijn eerste kennismaking met de schrijver Jack Cheng.

“Soms worden de wolken in mijn hoofd zo groot en donker dat ze als een orkaan door mijn ogen naar buiten kolken. Niet letterlijk, want ik heb natuurlijk geen eigen weersysteem in mijn hoofd.”

De 11 jarige Alex woont in Rockview, Colorado, samen met zijn moeder voor wie hij dagelijks zorgt en zijn hond Carl Sagan vernoemd naar zijn grote held. Alex gaat samen met zijn hondje op pad om zijn grote droom te verwezenlijken. Voor hem betekend dit een racket lanceren op een astronomiefestival met daarin zijn goudgekleurde iPod. Op de iPod vertelt hij gaandeweg al zijn avonturen, bedoelt voor de buitenaardse wezens die hopelijk zijn iPod zullen vinden ergens in de ruimte.

“Misschien zijn jullie net als walvissen. Die klinken alsof ze huilen maar dat geluid maken ze dus altijd, ook als ze plezier hebben.”

De schrijfstijl vind ik bijzonder goed passen bij de 11 jarige Alex. De reis en zoektocht naar antwoorden wordt passend kinderlijk, maar zeker niet kinderachtig, beschreven. Vanuit Alex wordt je meegevoerd op zijn reis en voel je mee tijdens het lezen. Je voelt zijn nieuwsgierigheid, het zo nu en dan buitengesloten gevoel door volwassenen. Het is knap hoe de schrijver vanuit de gedachtegang van een kind zo goed deze gevoelens over weet de brengen. Je tot tranen toe weet te roeren in mijn geval en toch ook de luchtigheid weet te behouden, tevens door het gebruik van prachtige metaforen. Zijn onschuldige kijk op de wereld en tegelijkertijd de zo enorm intelligente Alex had voor mij niet raker omschreven kunnen worden. De bewoording verloopt soepel en vlot. De verdeling in korte opnames, oftewel hoofdstukken, versterken de natuurlijke flow van het verhaal en voor je het weet sla je het boek dicht. Om vervolgens nog lange tijd na te genieten van dit bijzondere verhaal.

Het boek krijgt van mij dan ook de volle 5 sterren.

Ik zie je in de kosmos door Jack Cheng

Alex is 11, 13 als je kijkt naar verantwoordelijkheidsgevoel en hij woonst samen met zijn moeder en hond Carl Sagan in Colorado. Alex vernoemde zijn hond naar zijn grote held, de astronoom, Carl Sagan.
Dit boek vertelt het verhaal van Alex en Carl die samen naar een festival voor amateurastronomen gaan. Daar wil hij een zelfgebouwde raket lanceren waaraan hij zijn gouden iPod zal hangen. Die is hij aan het vullen met opnames van alle belangrijke dingen op de aarde, naar analogie met de gouden plaat die ooit de ruimte in werd gestuurd.

Alex begint zijn reis alleen met zijn hond aangezien zijn moeder meestal in bed ligt en soms dagenlang niet aanspreekbaar is. Verantwoordelijk als hij is laat hij bakjes met eten die hij voor haar gekookt heeft achter. 3 bakjes omdat hij denkt na drie dagen terug te zijn. Dat loopt helaas anders…

Samen met Carl Sagan begint hij een roadtrip door Amerika, op zoek naar de waarheid achter zijn vader, zijn familie.
Daarom doet het boek denken aan de boeken De ongelooflijke zoektocht van Millie Bird (Brooke Davis) en Amanda (Jelmer Jepsen) en dat is een compliment.

Ik zie je in de kosmos is een veel-sterren-boek. Het is grappig, ontroerend en leest super vlot.
Alex is een jongen die je direct in je hart sluit. Hij is wijs, nieuwsgierig, origineel, vindingrijk, creatief en heeft inderdaad veel verantwoordelijkheidsgevoel. Hoewel zijn situatie in feite heel triest en schrijnend is, is dit een hartverwarmend en hoopgevend boek. Niet in het minst door de nevenpersonages, de mensen die Alex onderweg tegenkomt. Naast mensen die hem op pad helpen worden sommigen al gauw een belangrijk deel van zijn wereld.

Een ontroerend boek dat je nog lang gaat bijblijven en dat schreeuwt om een verfilming!

Orginele manier van vertellen doormiddel van opnames aan buitenaardse wezens, aandoenlijk en mooi.

Geschreven bij Ik zie je in de kosmos

Mooi geschreven boekje en goed verhaal, maar de stijl van schrijven letterlijk zoals uit de kindermond spreekt me minder aan.