Ik zie jou

Geschreven bij Ik zie jou

In het begin gebeurt er niet zo veel en vraag je je echt af waar het verhaal naar toe gaat. Maar het hield mij bezig en ik wilde weten hoe het verder zou gaan. Het goede aan dit boek is dat je heen en weer wordt geslingerd tussen personen waarvan je denkt dat het de dader is. En als je denkt dat je alles weet, komt er nog een verrassing!

Clare Mackintosh heeft een aardig scenario gekozen voor haar tweede psychologische thriller “Ik zie jou”. Het beschrijven van personages tijdens het woon-werkverkeer van de vele forenzen en zich met de metro laten vervoeren. Zoals onder meer Zoë Walker, een veertigjarige vrouw en moeder van twee tieners. Ze ziet een advertentie van haarzelf in een avondeditie van een krant met een foto. Daarbij staat een websiteadres en een telefoonnummer. Het ontknopen van het nummer probeerde ik ook met mijn oude telefoon waar nog letters onder staan. Met geen mogelijkheid lukte het mij om de tekst te krijgen in het Engels noch in het Nederlands. Dus daar klopt helaas niets van. Clare Mackintosh bouwt een gecompliceerd, gevoelig en spannend verhaal op over de vrouwen die een rol spelen in dit boek. Het is een overtuigende thriller met een epiloog tot slot en dat was voor mij nou juist net niet nodig geweest. Toch krijgt het boek van mij ruim vier sterren.

Je reist elke dag naar je werk. Je denkt er niet over na. Je gaat naar de trein, gaat op een stoel zitten (als je geluk hebt), je leest een boek, of de krant, of iets op je telefoon. Zodra je op de plek van bestemming bent stap je uit. En dat elke werkdag opnieuw.
Dezelfde roltrap, hetzelfde perron, de deuren van de stoppende trein, precies daar waar jij staat. En als jij weet wat je gewoontes zijn, dan weet een ander dat misschien ook…

Ik zie jou gaat over forenzen, routines en obsessie.

Mijn eerste gedachte na het lezen van dit boek was dat ik blij ben geen forens te zijn. Mijn werkdagen, werktijden en mijn reis naar mijn werk is iedere keer anders. Hoe anders is het voor Zoë Walker.

Vanuit verschillende perspectieven lezen we het verhaal van Zoë Walker, zij is een forens met een dagelijkse routine die niet alleen zij kent maar ook anderen weten van haar gewoontes af. ‘Hoe dan?’ vraag je je af en daar krijgen we inzicht in.
Zoë ontwikkeld een lichte vorm van paranoia waarin je vanzelf meegaat want er zijn vele personages in het verhaal die in aanmerking kunnen komen om als dader aangewezen te worden. En naar mate het verhaal vordert zijn er ook enkele die afvallen (naar mijn idee).

Agente Kelly Swift heeft een beladen verleden maar is vastbesloten de dader te vinden en schuwt niet om daarbij af en toe de regels te omzeilen en daarbij dus haar carrière op het spel te zetten. Maar haar vasthoudendheid is niet voor niets…

Ik zie jou bevat 41 hoofdstukken en een Epiloog die er niet om liegt. De schrijfstijl van Clare is pakkend, vlot en overtuigend. De karakters die voorbij komen zijn naar mijn idee goed genoeg uitgewerkt om er daadwerkelijk toe te doen.

Waar ik na het lezen van Mea Culpa niet het enthousiasme deelde van vele lezers heeft Clare mij nu wel weten te overtuigen van haar voortreffelijke werk. Met belangstelling kijk ik uit naar een volgende thriller.

Na het lezen van Ik zie jou zal een ritje in de trein/metro nooit meer hetzelfde zijn of je nou wel of geen forens bent, daar ben ik van overtuigd.
Ik zie jou geeft je stof tot nadenken over je eigen gewoontes en routines en daar waar nodig zal je ze aanpassen, ook daar ben ik van overtuigd.

Wat als je leven overhoop gehaald wordt achter je rug om ? Wat als je niet alleen denkt gestalkt te worden, maar het ook nog zo blijkt te zijn ? Wat als niemand je in eerste instantie gelooft ? Dat overkomt Zoë , een van de twee hoofdpersonages.
Op een dag ziet Zoë een contact advertentie staan in een krant die ze zelf niet heeft geplaatst , maar waar onmiskenbaar tussen de andere afbeeldingen ook haar foto bij staat , of toch niet ? Ze legt het haar vriend Simon, zoon Justin en dochter Katie voor ,maar die wuiven het weg. “Vast iemand die op je lijkt.” Maar het zit Zoë niet lekker. Ze reist elke dag met de trein naar haar werk en ondertussen is daar steeds het onheilspellende gevoel. Daags erna vinden vreemde gebeurtenissen plaats met andere vrouwen uit de contact advertenties, valse profielen ook. Ze besluit de politie te bellen maar die nemen haar verhaal alleen ter kennisgeving aan , op 1 persoon na. Kelly, een eerder geschorste rechercheur , gaat op eigen houtje op onderzoek uit , en neemt daarbij grote risico’s haar tweede kans in haar baan te verliezen. Haar chef Rampello neemt dat haar niet altijd in dank af. Zoë ondertussen, vertrouwd niemand meer, haar vriend Simon blijkt gelogen te hebben , haar dochter Katie heeft opeens een wel heel bezorgd vriendje, haar beste vriendin Melissa neemt t allemaal nog wel nuchter op . En Justin hangt tussen Zoë , Simon en Melissa in. Ondertussen weet ze zeker dat ze gestalkt wordt en zij het volgende slachtoffer zal worden ,maar wie zit er dan achter al die valse contact advertenties ? Haar baas op het makelaars kantoor die vele extra exemplaren van de krant verzamelt ? Het toneel vriendje van haar dochter Katie ? De man die haar achtervolgt op het perron ? Wie heeft een reden haar te vermoorden en waarom ?

Na een aanvankelijk wat traag begin , door het uitgebreid voorstellen van de hoofdpersonages en hun sociale leven in heden en verleden ,maar zeker wel nodig om later het verhaal in elkaar te steken, komt het boek snel op gang en zit het verhaal goed in elkaar. Het nodigt bladzij voor bladzij uit om verder te willen lezen. Naast de hoofdpersonages worden ook de andere personen goed uitgelicht . De emoties zijn voelbaar. Hoofdpersonage Kelly evolueert het meest . Ze heeft in het verleden fouten gemaakt , maar heeft er van geleerd en neemt het voortouw in het onderzoek .Waar anderen nog even net iets langer wachten, is zij haar superieuren steeds net iets voor , wat haar aanvankelijke gereserveerde chef toch uiteindelijk wel waardeert en uiteindelijk bijdraagt tot opsporing van de dader(s) . Maar ook Zoë verandert , aanvankelijk bang voor alles, ontwikkelt ze zich door dat ze voor een onmogelijke keuze staat, waarbij ze het hoofd koel moet zien te houden, tot een dappere vrouw.

Amper een jaar naar haar debuut Mea Culpa ( verschenen in Nederland in 2016 ) verschijnt het tweede boek van de hand van Clare Macintosch, ook weer een sterke thriller. Langzaam maar zeker worden de schroeven aan gedraaid en wordt er naar de spannende ontknoping toegeschreven .

Niets is wat het lijkt ……………

Dankzij Uitgeverij De Fontein mocht ik dit boek lezen en meedoen aan de #Hebbanbuzz.

Besef jij wel dat je elke morgen hetzelfde doet? Dezelfde route neemt? Je reist elke dag naar je werk zonder erover na te denken. Drinkt misschien een koffie onderweg, leest misschien een boek of krant. Je bekijkt je gsm, luistert muziek, tot je op de plek van je bestemming bent. En ’s avonds? Hetzelfde, maar dan andersom.
Nadat je dit boek hebt gelezen zal je ongetwijfeld wel eens dieper nadenken over je gebruikelijke routine. Of zelfs al terwijl je het boek aan het lezen bent!

Verhaal
Als Zoë Walker op een morgen haar krant openslaat en een foto van zichzelf ziet, verandert haar leven in een klap. Het voert haar naar een ongekende obsessie en zoektocht naar de reden waarom ze in de krant in een seksadvertentie is terechtgekomen. Wie kan ze nog vertrouwen? Wat moet ze doen? Als er nog meer slachtoffers vallen begint ze voor haar eigen leven te vrezen. Maar niet enkel haar leven komt in gevaar. Ook haar gezin valt ten prooi aan de gevolgen van een onbekende adverteerder.

Boek
De auteur kiest voor een duidelijke schrijftaal, wat voor dit boek zeker een meerwaarde is. Er is geen stortvloed aan onbekende politie- of cybertaal en het leest vlot door.
Soms moet je je hoofd erbij houden als er in het midden van een hoofdstuk plots terug naar het verleden gegrepen wordt. In het begin is het lichtelijk irritant als Zoë haar ex en haar huidige partner vergelijkt, maar na enkele hoofstukken valt dat niet meer op en ga je volledig op in het verhaal.
Algauw begin je enkele mensen te verdenken. Als je enkele verdachten in je hoofd hebt begint de eliminatie. Hoe dieper je in het verhaal getrokken wordt, hoe harder je op de duur de wanhoop en paranoia van Zoë voelt. Is het hem? Of hem? Of zij? Of toch hem? Eens je denkt de verdachte ontmaskert te hebben, krijg je een plotwending van jewelste in je schoot geworpen waar de auteur je even zoet mee houdt! En als je denkt dat het mooi afgelopen is, krijg je de epiloog waar je gegarandeerd ogen van zal trekken!

‘Ik zie jou’ is een meeslepende thriller dat je anders zal doen kijken naar de dagelijkse dingen rondom je. Neem jij nog met een gerust hart je trein, tram of bus?

Zoë reist elke dag met het openbaar vervoer naar haar werk. Ze werkt bij Hallow & Reed, een makelaarskantoor. Per toeval is ze in deze baan gerold, en ook al is het niet altijd het leukste werk, het betaald goed. Als ze op weg naar huis in de trein zit en de krant doorbladerd valt plots haar oog op een advertentie. Onderaan, op de achterkant van de Gazette, staan de zoekertjes voor chatboxen. Maar op zich vind ze dat niet zo interessant. De schok is groot als ze bij deze zoekertjes een foto ziet staan, een foto van haarzelf…

Kelly Swift was vier jaar geleden vertrokken bij de zedenpolitie van British transport. Ze had negen maanden in de ziektewet gelopen en toen ze terugkwam werd haar een schone lei aangeboden, maar eigenlijk was haar nieuwe functie een strafmaatregel.

Kelly en Zoë komen met elkaar in contact. Eerder zijn er sleutels gestolen van een vrouw die in de trein zat. Zoë herkent deze vrouw, haar foto staat ook tussen de zoekertjes van de sexadvertenties. Zoë krijgt hier een vreemd gevoel bij, zeker nu ook haar foto ertussen staat. Door de politie wordt Zoë niet echt serieus genomen, maar Kelly vertrouwt het ook niet helemaal en gaat op onderzoek uit.

'Mea Culpa' verraste iedereen: wat een debuut. Dat boek had ik in sneltreintempo uitgelezen en ik was dan ook zeer benieuwd naar de tweede thriller van Clare Mackintosch. Het leesexemplaar dat ik toegestuurd kreeg bezorgde mij al de kriebels vanwege het briefje dat er opgeplakt zat. Ik kreeg het gevoel stiekem gevolgd te zijn. Dit briefje is al gelijk een goede graadmeter voor het gevoel dat je krijgt als je 'Ik zie jou' leest.

'Ik zie jou' heeft meerdere verhaallijnen. Het verhaal van Zoë, verteld vanuit de eerste persoon, het verhaal van Kelly, verteld vanuit de derde persoon. Daarnaast zijn er cursief geschreven stukken verteld door de dader. De dader die personen volgt en alles van ze weet. Deze gedeeltes geven een beangstigend gevoel en natuurlijk is er die vraag: wie is het?

Mackintosch laat ook in Ik zie jou weer een fantastische uitwerking zien. De karakters krijgen allemaal een gezicht en je kunt je in ze verplaatsen. Het gaat niet alleen om de dader en zijn slachtoffers, ook het privéleven van de personages wordt mooi uitgediept. Het boek heeft een mooie spanningsboog, dat van niveau wisselt. Lichte spanning, onderhuidse spanning en hoog opgevoerde spanning. Mackintosch heeft een fijne schrijfstijl, ze weet de juiste setting neer te zetten en de zinnen zo op te bouwen dat deze een meeslepend effect hebben. Er is geen moment dat het inzakt en ook dit verhaal leest als een sneltrein.

'Ik zie jou' sleept je mee en nieuwsgierig, maar wel met een schichtig gevoel op de achtergrond, wordt je naar de plot geleid. Waarbij je tussendoor herhaaldelijk het onjuiste pad volgt en op het verkeerde been wordt gezet. Door middel van een cliffhanger wordt de plot bekend gemaakt, een die absoluut niet voorzien was. Maar dat is nog niet alles, na de plot heeft de auteur ook nog een schokkende finale voor de lezer in petto. Mijn complimenten. Mea Culpa was top, ook Ik zie jou heeft alle benodigde elementen dat een goede thriller in zich moet hebben. Deze auteur heeft mij voorgoed veroverd.

Ik werd gelijk in het verhaal gezogen. Het verhaal heeft goede plotwendingen en het eind zag ik niet aan komen. De beste thriller die ik in weken heb gelezen!

Het zal je maar gebeuren, je zit in de metro, koopt een krant, kijkt met een scheef ook naar de seksadvertenties en daar staat jouw foto. En niemand die het ziet en jou geloofd.
Zoë Walker gaat na deze vreemde ontdekking op onderzoek uit en krijgt daar wat later steun bij van een rechercheur Kelly. Want Zoë gaat naar de politie als ze ontdekt dat ze niet de enige is, en dat een van de andere vrouwen vermoord is. Op dat moment begint het beangstigende gevoel dat Clare Mackintosh zo goed kan meegeven in haar boeken. Het wordt benauwender en donkerder als ze door een lange omweg toch ontdekken hoe ze op de vage website terecht komen waar alles vandaan komt. Dan komen ze in een hele nieuwe wereld terecht van stalken en wat eruit voortkomt. Zoë was een forens met een vaste routine en probeert dat te doorbreken, dan gebeuren er bijna ongelukken en komt ze toevallig (?) mensen tegen en het vertrouwen is weg, Ze had net haar leven weer op de rit, dat veroorzaakt ook een bepaalde woede bij haar waardoor ze alleen nog maar met deze zaak bezig is.

Een spannende thriller van begin tot het einde waarbij personages en hun gevoelens en gedachten zo mooi beschreven zijn dat je als lezer heel gulzig wordt. Om door te lezen en op het einde van verbazing achterover te slaan. En als je de volgende keer zelf in het openbaar vervoer zit nog eens goed om je heen te kijken

ja mooi en spannend.

Voor #hebbanbuzz heb ik mogen deelnemen aan #ikzoujouoveral, de actie rond het nieuwe, tweede boek van Clare Mackintosh ‘Ik zie jou’. Het boek neemt je onmiddellijk mee in de wereld van Zoë, en even later ook in die van Kelly. Zoë ontdekt zichzelf in een contactadvertentie, die ze dus niet zelf heeft geplaatst, en komt terecht bij agente Kelly. Er wordt gaandeweg een beangstigend net van contactadvertenties ontdekt, maar dat net heeft niet zo’n fraaie bedoelingen. Het verhaal bouwt op tot iets over de helft van de boek, waardoor je steeds verder mee wordt genomen in de verwikkelingen, om dat in het tweede deel van het boek gaandeweg richting ontknoping te gaan. En wat die ontknoping betreft, ja hoor, ook die had ik niet zien aankomen; het bouwt mooi op, hier en daar een hint om je op het verkeerde been te zetten, tot er opeens een plotswitch is. Het plot op zich is een mooie, best wel spannende ontknoping. Maar dan is er nog een korte epiloog .... 
‘Ik zie jou’ is een aangename, goedgeschreven thriller, die garant staat voor een aantal spannende uurtjes leesplezier, en misschien geeft het boek een beetje stof tot nadenken ...