In de tuin van het beest

slimani schrijft prachtig, het is een beklemmend verhaal, net als een zachte hand. ik heb het niet weg kunnen leggen. heel erg mooi, beklemmend en belangwekkend.

Verschrikkelijk saai geschreven. Het eind is niet eens een eind te noemen. In een paar uur uitgelezen en uit boosheid weggegooid

Geschreven bij In de tuin van het beest

Het boek blijft voortdurend oppervlakkig. Je blijft de behoefte hebben door te lezen, wachtend op... niets eigenlijk. En opeens is het boek uit, heel abrupt. Absoluut geen aanrader, had een veel sterker boek kunnen zijn.

Het Frans voor beest is la bete en ogre is de boeman. Het idee voor de titel kwam van een boekje met de boeman erin wat de auteur aan haar zoon voorlas, iets waarvoor hij bang was maar toch wilde laten voorlezen.
Geïnspireerd door M Kundera de ondraaglijke lichtheid van het bestaan. De overgave, zonder dat je het eigenlijk wil.
Deze twee elementen (het opzoeken van je angsten en de overgave) zijn de basis van dit boek, en lijdend voorwerp is een vrouw binnen een huwelijk, Adèle die getrouwd is met Richard en die samen een zoontje hebben.
Er is geen oordeel, dat is waar opgemerkt van Ian Buruma in de NRC selectie van beste boeken 2021, waardoor ik het boek kocht. Maar dat leer je van Flaubert ook.
Het verhaal van de dokter die op op een jonge vrouw verliefd wordt en die graag naar het platteland wil als het zover is, tegenover de vrouw die, ook al heeft ze alles, nog meer of iets anders wil, dat is toch eigenlijk Bovary in de moderne tijd. Alleen is mme Bovary hier vanaf het begin de hoofdpersoon, in de derde persoon beschreven.

Als er dan geen oordeel is. Is er dan vanzelf een legitimatie ontstaan om deze sexualiteit zo op te schrijven zonder verklaringen? Dan zit er eigenlijk geen kwaliteit in, je hoort iets van een motief te weten. Daarom zijn er flash backs naar de jeugd, de verklaring zit daarin. Angsten en verdriet worden steeds genoemd, die ze als kind heeft ontwikkeld maar die haar blijven achtervolgen en die haar handelen bepalen. Het zo op te schrijven is in elk geval niet abstract en het zijn overigens ook niet alleen de flashbacks die er toe doen. Er is wel degelijk een oordeel te vinden in het boek, bij haar moeder die zich uitspreekt, of aan het eind bij Richard die zich uitspreekt.
Maar dat is niet waar Slimani op wijst tijdens het handelen van Adèle, zij wijst op de angsten en op het verdriet die zich uiten als een soort masochisme waarmee ze diezelfde angsten en verdriet wil uitdrijven.

Het boek heeft een depressieve stemming, alsof alles maar gebeurt zonder toekomst, en alleen het kortstondige ziet men als een te bereiken iets. Dat is ook wel wat dit boek uitstraalt. De foto van de auteur op de achterflap heeft iets verraderlijks, het past niet bij het onderwerp, was dat niet ook zo met Flaubert toen die zich presenteerde met Mw Bovary tegenover de maatschappij? Op zich heeft ze het rauwe ervan en de psychologie die er mogelijk aan ten grondslag ligt goed uitgewerkt (het brein wat het liefst naar zichzelf kijkt als het in conflict is met zichzelf).

Geschreven bij In de tuin van het beest

Door de reviews dit boek gekocht voor de vakantie. Regelmatig seksscènes (dat weten we allemaal nu wel sinds 50 shades...). Daarnaast vond ik het einde wat open en abrupt.

Geschreven bij In de tuin van het beest

Goed boek, fijn dat het als e-boek kan

Geweldig

Zeer goede jonge schrijfster
Origineel onderwerp

Prachtige roman van Leïla Slimani, in fijne stijl geschreven. Het thema is heftig en erg meeslepend. Ik kon het boek maar moeilijk wegleggen en heb het in één weekend uitgelezen.

Goed boek met verwachtte afloop