In gesprek met psychose verbindende gesprekstechniek praktische handleiding om in contact te komen en te blijven met psychotische mensen

Fantastisch boekje om te lezen!
De benaderingswijze is compleet toegepast op de praktijk. Ook een verademing dat de DSM 5 hier links gelaten wordt.
In mijn werk (thuis en daklozen) waar ik de laatste tijd veel te maken heb met cliënten en psychoses heb ik genoten van de benaderingswijze van dhr Thielens en handvatten die ik door het lezen heb meegekregen. Heel verrassend!
Duidelijk en helder beschreven, heb het boekje "bemoeizorg" nog niet gelezen, ga ik binnenkort ook aan beginnen.
Een workshop van deze man lijkt mij een welkome aanvulling voor een ieder die te maken heeft met psychoses in zijn of haar omgeving.

Net zoals het eerste boek van Tielens, Bemoeizorg, is ook dit boek een aanrader voor iedereen die met psychotische mensen omgaat. Een boek waar ook familieleden echt iets aan hebben. Van alle boeken die ik inmiddels gelezen heb, zijn de boeken van Jules Tielens zeker favoriet. Vlot geschreven, met een vleugje humor en met heel veel praktische tips!

Voor mij gaat het boek heel erg over verbinding maken en houden met de ander, in dit geval de medemens met psychoses. Juist in tijden dat het slechter gaat met zo iemand is het van wezenlijk belang om het contact te houden, zodat iemand niet totaal geïsoleerd raakt. Je oordeel loslaten en er zijn voor iemand.
Dit boek heeft me weer even scherp gemaakt, dat contact en vriendschap voor ieder mens belangrijk is!

Leest heerlijk, erg overzichtelijk en praktisch toepasbaar. Het is informatief en erg leerzaam. Het heeft mij geholpen om psychosen beter te begrijpen en te weten hoe hiermee om te kunnen gaan.

In mijn werkveld werk ik met patiënten met een psychotische stoornis.
Ook een andere collega had dit boekje.
Vind dat de buitenkant en binnenkant enorm aantrekken.
De inhoud van dit boek is echter ook duidelijk en goed, waardoor je er je aandacht vlotjes bij kan houden.

Een heel interessant boek. Zelf heb ik ervaring in de psychiatrie, maar het is heel leerzaam om dit boek te lezen. Ik heb het ook anderen, zonder ervaring, laten lezen & het was voor hen echt een eye-opener. Het leest makkelijk weg, had t in 2 uur uit.

Het boek van Jules Tielens sluit goed aan bij mijn ervaring als echtgenoot van iemand die chronisch psychotisch was . Het is een opluchting en geeft veel erkenning om van een psychiater te vernemen dat het echt bij de ziekte hoort dat een patient zichzelf niet als ziek kan zien. Dat dat ook het uitgangspunt moet zijn van elke poging om zo'n patient dan toch te kunnen helpen. Uit eigen ervaring weet ik nu dat 'verbindende gesprekstechniek' inderdaad werkt. Je hebt er veel geduld voor nodig maar uiteindelijk wordt dat beloond en dan heb je samen iets waar veel mensen jaloers op kunnen zijn.

Weer een vlot geschreven boek van Jules Tielens. Hij maakt je enthousiast om in de bemoeizorg aan het werk te gaan, maar na het geweldige 'Bemoeizorg' is praten toch een tikkeltje teleurstellend. Hele hoofdstukken worden herhaald, lijkt wel. De beschreven techniek, het praten met mensen die psychotisch zijn, noemt Tielens de 'verbindende techniek', maar het doet mij erg denken aan de al langer bekende LEAP techniek van Amador: listen, empathize, agree, partner. Wel een aanrader, kortom, als je niet al dat andere boekje hebt.

Na aankoop van dit boek hoopte ik eindelijk weer eens een realistisch en niet "brein is machine" boek te lezen. Dhr. Tielens maakt echter een aantal bijzondere aannames die redelijk fundamentaal zijn binnen dit onderwerp. Eerst dacht ik dat hij hier nog op terug zou komen maar klaarblijkelijk accepteert hij o.a. de volgende hypothese:

Het krijgen van een psychose is volgens dhr. Tielens aangeboren.

Er is tot heden nog géén eenduidig/significant bewijs dat het krijgen van een psychose (genetisch) erfelijk of dan wel aangeboren is. Hiernaast zou volgens dhr. Tielens dopamine activiteit dit biologische verschil verklaren. Uit verschillende studies blijkt, in tegenstelling, dat afwijkingen in het brein pas na het signaleren van psychotische klachten ontstaan.

Echter, de impact van bijvoorbeeld bovenstaande aanname door psychiaters is redelijk drastisch. Psychose is als gevolg van deze aanname een ziekte waardoor invloed van de omgeving in grote mate verloren gaat. Deze tegenstrijdigheid wordt in zijn boek onvoldoende belicht waardoor deur openstaat voor de werking/gebruik van medicatie.

Het is begrijpelijk dat het als "ziekte" wordt bestempeld vanuit de rol/opleiding van de psychiater. Alleen voor de ontvangers (familie/patiënt) schept dit een onjuist maar bovenal niet beïnvloedbaar beeld.

Gevolg: Focus op symptomen ipv de oorzaken achter de klachten. Dit leidt tot schaamte en verdere vereenzaming van de betrokkene.