In wolfskleren

Spanning uit Finland, dat zijn we niet gewoon. Het waren tot nog toe toch vooral de Finse romanschrijvers die een plaatsje op de Nederlandstalige markt wisten te veroveren, denken we maar aan Arto Paasilinna en Riikka Pulkkinen. Met Simo Hiltunen is echter een veelbelovende Finse thrillerauteur opgestaan. De man is journalist en producent van beroep en schreef met ‘In wolfskleren’ (Lampaan vaatteissa) zijn debuut, meteen goed voor een bestseller in Finland.

‘In wolfskleren’ heeft een pracht van een cover. Wit, grijs, zwart en een klein beetje geel zorgen ervoor dat alle aandacht onvermijdelijk naar dit boek uitgaat. Titel en auteur in reliëf, een bijzonder zacht aanvoelende omslag, een aangenaam lettertype, dit boek heeft op het eerste oog alles om de onbesliste lezer over de streep te trekken.

In Helsinki vindt een gezinsdrama plaats, een politieagent vermoordt zijn vrouw en kinderen. Lauri Kivi is misdaadjournalist en krijgt van zijn krant de opdracht een diepgaand artikel over de zaak te schrijven. Kivi reist af naar zijn geboortestreek, waar in de voorbije jaren eveneens verschillende gezinsmoorden plaatsvonden. Telkens weer werd de vader als schuldige gezien. Moeder en kinderen werden vermoord, waarna de vader de hand aan zichzelf sloeg.

En dan rust de verdenking plots op Kivi zelf … Toeval of niet? De journalist gelooft er immers niet in dat ogenschijnlijk brave huisvaders plots hun gezinnen vermoorden en gaat op zoek naar samenhang in de verschillende moorddossiers.

De lezer wordt ondertussen meegenomen naar de kinderjaren van Kivi. En die waren een regelrechte hel. Moeder, broertje Tuómas en Lauri zelf werden door een verschrikkelijke vader jarenlang geterroriseerd. Ze werden mishandeld, vernederd en brachten hun dagen in grote angst door. De kinderen zijn niet bepaald ongeschonden uit die periode gekomen, zowel fysiek als emotioneel dragen ze de gevolgen met zich mee. Zo draagt Lauri als gevolg van de vele klappen een gehoorapparaat, is hij bij momenten agressief en heeft hij woedeaanvallen.

Op een bepaald moment lijkt de verhaallijn rond Lauri’s jeugd te overheersend en ten koste van de verhaallijn rond de moorden te gaan. Dan blijkt echter dat dit geen ‘fout’ is en de auteur echt wel weet waar hij mee bezig is. Alles leidt tot een bijzonder verrassende maar absoluut geloofwaardige ontknoping. ‘In wolfskleren’ kent een schitterende plot en Hiltunen hanteert een prachtige manier van schrijven. Met de nodige ernst, maar af en toe ook een vleugje humor, verwerkt hij een aantal bijzonder zware, maatschappelijk relevante thema’s in zijn boek: gezinsmoorden, criminaliteit, angst, macht en kindermishandeling.

blz. 8: ‘Feiten leggen het af tegen gevoel, onder doodsangst worden ze verpletterd.’
blz. 175: ‘Je kunt de pion immers nergens van beschuldigen als de speler een idioot is.’
blz. 177: ‘Zo gaat het met vriendschappen. Die sterven als je ze te veel op de proef stelt.’
blz. 296: ‘Valse hoop was erger dan hopeloosheid.’

Met Lauri Kivi heeft Hiltunen een bijzonder sterk hoofdpersonage neergezet. Hij is kil, gevaarlijk en emotieloos, maar ook charismatisch, kortom een vat vol tegenstrijdigheden. Andere personages die ertoe doen, zoals de moeder en de ex-partner van Kivi en een aantal politiemensen, komen ook bijzonder goed uit de verf. Hiltunen verstaat de kunst om verschillende emoties op papier te zetten en tot de lezer door te dringen. Diezelfde lezer moet vooral niet wakker liggen van de vele personages (met de onvermijdelijk moeilijke Finse namen) in het begin van het boek, slechts een aantal van hen doet er uiteindelijk echt toe.

‘In wolfskleren’ is een geslaagde kennismaking met Simo Hiltunen. Het personage Lauri Kivi biedt meer dan voldoende potentieel voor nog een aantal boeken.

Geschreven bij In wolfskleren

vlot geschreven misdaadromanmet goed uitgewerkte interessante karakters. Blijft redelijk dicht bij de werkelijkheid en geeft een goed beeld van de Finse samenleving

Spannend, leuk boek, zeker een aanrader

Geschreven bij In wolfskleren

Dit boek grijpt naar je keel.

spannend verhaal

Mooi boek snelle levering alles top

Een psychopaat is moeilijk te doorgronden, laat staan zijn beweegredenen te achterhalen voor zijn (mis)daden. In het boek wordt uit en treuren beschreven hoe een (groot)vader zijn gezin kan terroriseren. Daardoor leest het boek vaak vermoeiend. Halverwege het verhaal zou je zweren dat broer Tuomas de gestoorde moordenaar was, maar de schrijver zet je even op het verkeerde been. De schrijver heeft dochter Aava gecreëerd, die heel in de verte iets heeft van Lisbeth Salander uit de Millenium reeks: ze doet aan kickboksen! De helft van het verhaal lijkt wel een psychologische roman over hoe een kind verpest kan worden tijdens zijn jeugd en daarna niet meer in staat is om een 'normaal' leven te leiden in harmonie met zichzelf, een eventuele partner en zijn omgeving. De schrijver slaat hier af en toe in door, alhoewel Marc Dutrout een voorbeeld is van de wrange werkelijkheid. De politie wordt, net zoals in werkelijkheid, terecht af en toe goed te kakke gezet. Maar dat een misdaad journalist helemaal zelfstandig een zaak van een seriemoordenaar oplost is toch wel een beetje onwaarschijnlijk; Peter R. de Vries zou het willen.........
Onbevredigend is dat de achtergrond van de echte moordenaar Saali zeer summier wordt verhaald.
Een boek om tijdens een vakantie te lezen.