Inferno - Dwarsligger dwarsligger

Geschreven bij Inferno

Gelukkig keerde Dan Brown met Inferno terug op zijn schreden, schreef ik eerder voor de e-bookuitgave. Brown is uniek zolang hij zich beperkt tot het genre van de Da Vinci Code: de verbinding van intriges met kunst, katholicisme, het oude Italië en een beetje liefde.

En ook schreef ik:
Of die er is, weet ik niet, maar dit boek verdient – gezien de vele verwijzingen naar plaatsen, bouwkunst en kunstwerken – een uitgave zoals de geïllustreerde uitgaven van De Da Vinci Code en Het Bernini Mysterie. Die voegen nog iets extra’s toe.

Nu is die uitgave zoals die van De Da Vinci Code en Het Bernini Mysterie er en heb ik deze luxe, geïllustreerde uitgave gelezen, maar vooral…genoten.
Wat een meesterwerk weer, schitterend. Een zwaar boek, gladde, glimmende bladzijden, een prachtige bladspiegel, unieke illustraties en dat alles omgebouwd rond een intelligente, actuele plot.

Voor deze keer heeft Brown zijn verhaal gebouwd rond een meesterwerk van de wereldliteratuur, de Goddelijke Komedie van Dante Alighieri en zijn boek is doorspekt met citaten daaruit. Elk citaat spreekt voor zich en past naadloos bij de tekst.

Niet alleen zijn er foto’s van de vele bezienswaardigheden waarbij het verhaal zich afspeelt, ook zijn er talloze foto’s van (details van) kunstwerken, beelden, schilderijen, plattegronden van belangrijke plaatsen in het verhaal en zelfs grafieken, en weergaven van menselijk dna en virussen.

De woorden van het verhaal en de illustraties vullen wat mij betreft elkaar prachtig aan (een voorbeeld: kijk eens naar de foto van het Pallazo Vecchio Florence op bladzijde 22, wanneer Brown dit in de tekst beschrijft in de een na laatste alinea van die pagina!) Dat is de kracht van een boek als dit: je kunt zien waar een en ander zich afspeelt, of hoe die kunstwerken eruit zien.

Ben ik blij dat deze uitgave er inderdaad gekomen is!

Geschreven bij Inferno

De eerste tot de laatste pagina kenmerkt zich met spanning.
Dan Brown slaagt er weer in om het heden en het verleden met elkaar te interfereren.
Het boek zit vol spanning en heeft een verrassende omwenteling.

Niemand wordt minder slim met het lezen van Dan Browns boeken.
Ik vond het heel indrukwekkend om het verhaal met spanning te volgen en daarbij getrakteerd te worden met dante, venetie, firenze en Istanbul.

Inferno is geslaagd. Nu hopen dat de film dat ook wordt.

Geschreven bij Inferno

Vanaf bladzijde één verbazingwekkend hoe Dan Brown al die kunstwerken aan elkaar schrijft. Spanning loopt op en de laatste 80 bladzijden achter elkaar gelezen tot veel te laat. Het was gewoon te spannend.

Geschreven bij Inferno

Neem Robert Langdon, een knappe jonge vrouw en een tiental plotwendingen een zoektocht aan de hand van oude religieuze symboliek en je hebt 'een echte Dan Brown'.
De dreiging die in het boek speelt is actueel en biedt zeker stof tot nadenken. De setting (Italie) doet wellicht wat warmer en romantischer aan dan Washtington ('Het verloren symbool') waarmee ook deels de sfeer van dit verhaal wordt bepaald.
Wederom gaat het in deze 'Dan Brown' om een zoektocht aan de hand van symboliek (Dante's Inferno), maar het verhaal omtrent symbolen is soms zo flinterdun dat de diverse plotwendingen en onwaarschijnlijke ontsnappingen aan de zoveelste regen van kogels de overhand neemt en wat irritatie opwekt. Langdradig op het einde, was niet nodig geweest.
Een vermakelijk boek, vlot leesbaar, maar zeker niet vernieuwend, waarbij het niveau van 'Het Bernini mysterie' en 'De Da Vinci code' bij lange na niet wordt geevenaard.

Geschreven bij Inferno

Dan Brown heeft natuurlijk met ‘De Da Vinci Code’ en 'Het Bernini mysterie’ aardige boeken geschreven, maar ja: het blijft allemaal wel erg gekunstelde formule-fictie in een soms tenenkrommend proza. Door enkele gunstige reviews durfde ik het toch aan om me aan zijn nieuwste worp, ‘Inferno’ te wagen.

Om te ervaren dat Brown me meteen verraste met een goede vondst. Zijn hoofdpersoon Robert Langdon kan een nogal gelijkhebberige en pedante ‘held’ uithangen, en waarschijnlijk voelde Brown dit aan, want hij brengt Langdon meteen in een heel wat kwetsbaarder situatie. Hij raakt door een schampschot van een kogel namelijk zijn geheugen kwijt. Dit leidt ertoe dat nu ook Langdon eens een keer niet precies weet wat er nu speelt aan het begin van het boek en is hij eens een keer iets kwetsbaarder.
Bovendien is het geheugenverlies ook verhaaltechnisch een vondst, omdat je als lezer hierdoor met precies dezelfde kennis als Langdon zelf het avontuur induikt.

Daarmee is wel het beste vermeld. Brown zit in de rest van het boek in de bekende spagaat tussen enerzijds een razendsnel plot te ontwikkelen maar anderzijds zijn sappige geschiedkundige kennis met je te delen (natuurlijk met name over Dante’s Commedia Divina, maar ook over de drie steden die we aandoen: Florence, Venetië en Istanboel).
Verder zijn er nog twee opvallende dingen. Ten eerste Brown's interessante achterliggende Malthusiaanse boodschap over de gevaren van de exponentieel groeiende wereldbevolking. En, ten tweede is het een opvallend detail dat Brown blijkbaar goed naar Stieg Larsson gekeken door een pittig punkmeisje als personage op te voeren.

Kortom: weer een echte Dan Brown, die al met al toch best de moeite waard is.

Geschreven bij Robert Langdon 4 - Inferno

Geweldig boek.
Heel realistisch! Spannend!
Zou je het liefst in een ruk uit willen lezen!
Mooie beschrijvingen van steden als Florence, cultuur en wetenswaardigheden!

Geschreven bij Inferno

Inferno is een typisch Dan Brown-verhaal dat volledig in de lijn ligt van de andere boeken over hoofdpersonage Robert Langdon. Wie van deze boeken hield, zal ook Inferno op prijs stellen. Inferno is spannend en meeslepend en bevat een aantal onverwachte plotwendingen. Van de vier boeken over Robert Langdon vond ik dit persoonlijk het beste.

Geschreven bij Inferno

Hij doet het keer op keer, Dan Brown is de koning van de research en het spannend boek.
Ik verbaas me er telkens toe hoe goed het hele verhaal in elkaar zit.
Een echte aanrader.

Geschreven bij Inferno

De boeken van Dan Brown zijn altijd een mix van interessante thema's en opmerkelijke plots en plotwendingen. In dit geval is het inderdaad weer zeer boeiende thema veel geweld aangedaan door een ronduit maf plot met volstrekt belachelijke en op het eind ronduit irritante wendingen. In plaats van het thema beter uit de diepen is er veel ruimte vrijgemaakt voor eindeloze achtervolgingen die eerder thuis passen in een spannend jongensboek. De laatste honderd pagina's is door Dan afgeraffeld. Waarschijnlijk was hij het verhaal zelf ook helemaal zat.

We hebben er lang op moeten wachten, maar was Inferno het wachten waard? Ik vind van wel. Het is wel weer het beproefde recept: Robert Langdon + mooie dame als handlanger + kunsthistorisch onderwerp als basis voor de grote puzzel + bad & good guys + mooie locaties = Dan Brown. Het vernieuwende is er dus wel af, desalniettemin was het wel weer een heerlijke pageturner met schitterende, gedetailleerde omschrijvingen van de locaties en de basis van de puzzel; Dante’s Inferno. Weetjesgoeroe Langdon wordt wakker in een ziekenhuis in Florence en weet zich niks meer van de afgelopen dagen te herinneren. Als een van zijn artsen wordt neergeschoten weet hij met behulp van zijn andere arts, Sienna Brooks, te ontsnappen en er volgt een eindeloze vlucht door Florence, Venetië en Istanbul. Halverwege het boek worden de vluchtelingen tevens achtervolgers in een race tegen de klok om de wereld tegen een vermoedelijk zware bedreiging te beschermen. Zoals gezegd vormt Dante’s Inferno de basis van de puzzel die Langdon compleet moet zien te krijgen. Samen met de diverse locaties wordt deze zo gedetailleerd beschreven dat het boek tevens als reisgids en kunsthistorisch boek kan dienen. Dat maakt het enerzijds erg interessant (vind ik), maar soms het verhaal ook ongeloofwaardig; Langdon wordt door de halve politiemacht van Florence en een aantal zeer dubieuze figuren op de hielen gezeten, maar hij vindt nog wel erg veel tijd om de prachtige deuren van het baptisterium te bewonderen… Ach, Brown moest toch iets verzinnen om relevante/interessante historische feiten aan de lezer uit te leggen, met dat in het achterhoofd is het Brown vergeven wat mij betreft. Veel plotwendingen, sommige verwacht, andere niet. Was het zo goed als de Da Vinci Code? Nee, zeker niet. Maar het boek heeft mij een aantal heerlijke uren laten ontsnappen aan de realiteit, lekker toch?! Ik heb het boek als Dwarsligger gelezen, zéér aan te raden! Er passen er véél meer van in de boekenkast dus geen ruimtegebrek meer. Maar ze passen ook makkelijk in je tas en zelfs in een broekzak dus ze kunnen overal mee naar toe (trein, bus, vliegtuig, vakantie etc.). Bovendien geen kramp meer in je handen van het openhouden van dikke boeken (zeker als je net bent begonnen of als je het boek bijna uit hebt…). Ideaal!