Israël bestaat en is de meest legitieme natie ter wereld

Dit boek vertelt de geschiedenis van Israël van de laatste honderd jaar. Vanwege de pogroms in Rusland en Polen (vanaf 1880) en geïnspireerd door de Zionistische beweging van Theodor Herzl (vanaf 1897) trokken Joden vanuit Europanaar Palestina, het land waarvandaan ze ooit verdreven waren en dat een belangrijke rol bleef spelen in de Joodse mythologie van de diaspora. Een deel van de Palestijnse Arabieren onder leiding van de Moefti van Jeruzalem, Aminal-Husseini, begon vanaf 1920 de Joden en ook de Arabieren die tot samenwerking met de Joden geneigd waren te terroriseren. “Israël bestáát” is een poging tot correctie van het “linkse” narratief dat de laatste 50 jaar media en politiek in de Noord-Atlantische wereld beheerst en waarin Israël, de Jood onder de naties, de schuld van zo’n beetje driekwart van alle internationale problemen krijgt.

De geschiedenis van Israël wordt in dit boek twee keer verteld. Een eerste maal“positief” vanaf 1880 tot in onze dagen, waarbij een aantal gruwel mythes (DeirYassin, “Apartheid”, Lydda, Tantura) wordt ontkracht. De Amerikaanse presidenten Obama, Trump en Biden passeren de revue en ook de New York Times bestseller van Ari Shavit “Mijn Beloofde Land” wordt geanalyseerd. Een tweede maal wordt de geschiedenis van Israël “negatief” verteld: de eenzijdigheden en verzwijgingen in een “links” boek, namelijk “Israël — een onherstelbare vergissing”( 2008) van Chris van der Heijden, worden systematisch aan de kaak gesteld.

“Israël bestáát” bevat twee kernstellingen. De eerste luidt: Israël is de meest legitieme natie ter wereld. Omdat de Joden al duizenden jaren in Palestina woonden. Omdat de komst van de Joden eerder een daad was van dékolonisatie en ontwikkelingshulp was dan van kolonisatie. Omdat die komst een einde maakte aan 12 eeuwen islamitische overheersing. Omdat de Joden vanaf 1880 welvaart, welzijn en fatsoen brachten naar een Palestina dat gebukt ging onder extreme achterlijkheid en armoede onder een wreed feodaal systeem van islamitische en absenteïstische landheren. Omdat de Joodse natie door een daad van zelfbevestiging en zelfhandhaving vanaf mei 1948 — meer is in het internationale recht niet nodig — in het kader van een wilsbeschikking van de daartoe gerechtigde Volkenbond werd gesticht. Omdat de Joden in Israël zich tot op de dag van vandaag zo humaan mogelijk handhaven tegen het grote gecombineerde kwaad van de islam en nazisme.

De tweede kernstelling luidt: de ellende rond Israël is uitsluitend te wijten aan de Palmaffia’s die vanaf 1920 de terreur tegen deJoden zijn begonnen en nu al honderd jaar compromisloos volhouden. Eerst onder de Moefti en vervolgens onder diens geestelijke erfgenamen Arafat, Abbas en Hamas. En wel met behulp van de islam, een geloof dat een-op-een alle wezenskenmerken met het nazisme deelt. De Moefti zelf was een groot Jodenhater en bondgenoot van Hitler en had in 1942 plannen klaar om middels via de nazi’s verkregen mobiele vergassingsinstallaties de Joden in Palestina massaal te vermoorden.

Er is nauwelijks een onderwerp te bedenken dat zo beladen is als het Israëlisch/Palestijns conflict. Een onderwerp waar publiek, media en politiek zich, op een weinig objectieve manier, obsessief mee bezig houden. De gebeurtenissen in het Midden-Oosten beheersen vrijwel dagelijks het wereldnieuws. Met nauwelijks ingehouden woede en oprechte verontwaardiging schreef ‘Martien Pennings’ een goed gedocumenteerd boek over de historische achtergronden van het conflict en waarin hij op genadeloze wijze de vooroordelen, selectieve verontwaardiging en aperte leugens blootlegt waarmee dit conflict is omgeven. Hij laat zien hoe Israël-haat en toenemend antisemitisme, dat onverholen doorsijpelt in de verslaggeving van de mainstream media, hand in hand gaan om de Joodse staat in een kwaad daglicht te stellen. Opvallend daarbij is dat de Palestijnse terreur van Hamas tegen Israël en de eigen Palestijnse bevolking en het wanbestuur van de kleptocraten-kliek waaruit het Palestijns bestuur (PA) bestaat, waarvan Abbas op dit moment boegbeeld is, vrijwel nooit worden veroordeeld.
Met behulp van het internationale recht toont hij aan dat Israël, met een omvang van nog géén 0,2% van dat van de omringende Islamitische buurlanden, géén illegale bezetter of, zoals sommigen suggereren, een imperialistische koloniale macht is die op gewelddadige wijze de oorspronkelijke bevolking heeft verdreven en onderdrukt, maar juist de meest humane, legitieme, staat onder de natiën is. Kortom een ‘must read’ voor iedereen die oprecht en onbevooroordeeld de waarheid zoekt als het om het bestaansrecht van Israël gaat en haar houding ten opzichte van de Palestijnen.

De auteur vertegenwoordigd het standpunt,dat de waarheid nooit vrijblijvend is, en zo schrijft hij over de staat Israël. Een duidelijke visie voor wie niet bang is voor een ander geluid.