Je bent jong en je rouwt wat

Nadat mijn moeder eind september overleed, had ik, 29 jaar, mega veel behoefte aan (h)erkenning. Nergens vond ik dat, behalve dat mensen om mij heen me overlaadden met goedbedoelde adviezen.

Dit boek is voor mij heel belangrijk geweest. Beetje bij beetje het boek gelezen. In één keer lezen ging voor mij niet. Dat lag niet aan het boek, maar wel aan de herkenning die ik er in vond en waar ik tussendoor tijd voor nodig had.

Ontzettend fijn om niet alleen maar te lezen over de standaard dingen, maar ook over bijvoorbeeld het potje lijm bij het opbaren of het geklungel van een gezin dat zonder moeder verdergaat. Dat waren voor mij de dingen die omstanders niet zien: wel de begrafenis, maar niet wat voor banale vreselijke dingen er allemaal bij komt kijken.

Ik heb het boek uit en aangevuld met highlighters en mijn aantekeningen en ga hem nu doorgeven aan wat naasten om mij heen. Dank!

Anderhalf jaar geleden overleed mijn vader... zomaar... opeens. Mijn vader van nog geen 60.... nergens kon ik iets vinden dat beschreef hoe ik me voelde, wat er gebeurde, waar je tegenaan loopt enz. Maar dit boek.... Dit is een boek dat zo herkenbaar is. Alles ... woord voor woord, zin voor zin! Het is gemakkelijk te lezen, met veel humor. Ook confronterend juist omdat het zo herkenbaar is.

Dit boek had ik binnen een dag uit. Je blijft lezen. Het is intens, meeslepend, verdrietig, maar het boek zit ook vol humor. Een heel mooie balans. Daarom ook een aanrader als je je moeder niet bent verloren.

Dit is een goed boek mensen. Vanaf het begin grijpt het verhaal van Van Sadelhoff (30) je vast en laat je pas los bij de laatste bladzijde. Ze schrijft in alle eerlijkheid en puurheid op wat er is gebeurd en wat het met haar deed en gaat echt met de billen bloot. Erg dapper. Het is daarnaast erg goed en vlot geschreven, met de nodige dosis humor en zelfspot. Het boek bestaat uit veel korte hoofdstukken; telkens als je er een uit hebt denk je: snel nog eentje lezen. En voordat je het weet heb je dat 20 keer achter elkaar gedaan. Een absolute aanrader!

Goed verhaal over jong zijn en ook nog rouwen. De manier van schrijven zorgt ervoor dat het ondanks het onderwerp ook nog leuk is om te lezen.

Ik heb veel boeken gelezen over rouw. Te veel, dacht ik. Tot ik dit boek tegenkwam.
Het is heel moeilijk om in woorden uit te leggen hoe goed dit boek is. Als je zelf rouwt als jongvolwassene zal je ongetwijfeld veel dingen herkennen. Als je niet rouwt, zal je alsnog meegesleept worden door Lisanne en haar ervaringen en gedachtes. Het biedt een inzicht wat geen ander boek zo goed kan geven. Ik raad ‘m ook iedereen aan, jong of oud. Je leert en je leeft mee. Dankjewel, Lisanne.

Wat een mooi boek! Ik ben mijn moeder verloren toen ik 20 was, nu 3.5 jaar geleden en in deze tijd ben ik tegen zoveel zaken aangelopen waarvan ik me vaak afvroeg of dit wel "normaal" was. Na dit boek te hebben gelezen is die twijfel weggenomen. Duizendmaal dank voor dit boek.

Zwaar onderwerp, maar geschreven met liefde en licht. Huilen en lachen, een boek dat raakt.

Ik keek al een tijdje uit naar dit boek, en vond het prachtig en fijn leesbaar.

Lisanne maakt het hartverscheurend moeilijke van een ouder verliezen en de verdrietige periode die daarop volgt in dit boek niet mooier dan dat het is, maar weet toch het liefdevolle, grappige en mooie te vangen uit al die moeilijke en verdrietige dingen. Het is grappig, herkenbaar voor vele dochters en zonen (denk ik dan) en bij tijd en wijle breekt het je hart, voordat je weer gaat lachen. En dan weer gaat huilen.

Het boek kwam op een juist moment uit. Eind januari mijn moeder veel te jong verloren aan kanker.
Het is zo herkenbaar, wat je voelt en zelf zegt.
Voor haar dood al gekeken naar boeken over rouw, maar niks wat mij trok. Ik hoef geen handvaten, de herkenning is wat ik zocht. Iemand die zegt wat je zelf voelt en denkt. Gezien je vrienden (gelukkig voor hun) niet kunnen voelen wat jij voelt.
Leuk geschreven met veel humor er tussen. Een echte aanrader voor als je zelf je ouder op jonge leeftijd bent verloren.