Je ziet mij nooit meer terug

Sonja geeft een inkijk in haar privé-leven: bijzondere, mooie, onthullende en soms pijnlijke gebeurtenissen uit haar leven. Haar levensverhalen zijn heel herkenbaar en zonder opsmuk geschreven met als resultaat een prachtig boek met een lach en een traan. Hierdoor ben ik Sonja Barend nog meer ben gaan waarderen.

Genoten van het duidelijke, mooie ontroerende boek van Sonja Barend. Ik legde het telkens even weg omdat ik nog niet wilde dat het boek uit zou zijn. Ook zoveel herkenbare dingen. Ik geef het 10 sterren.

Sonja Barend schrijft op bijzondere wijze haar memoires. Ze neemt je mee naar haar jeugd, haar stappen in de tv wereld, haar relatie met Ralph Inbar, haar relatie met haar familie en haar relatie met haar man... En het is fragmentarisch, soms "ontbreken" er stukken (bv, hoe is ze terug uit Israel gekomen en hoe is het met haar en Inbar afgelopen?) maar dat stoort totaal niet: het is een prachtig boek met centraal haar zoektocht in de geschiedenis van haar familie. De sterke persoonlijkheid van tv blijkt ook maar gewoon een mens en gaat deze "openbaring" totaal niet uit de weg. Schitterend.

En net als op tv: je wil aanschuiven, je wil haar steunen of met haar mee genieten.

Tot slot, Barend neemt je ook mee van plek naar plek in Amsterdam.

Geschreven bij Je ziet mij nooit meer terug

Als Sonja Barend een autobiografie schrijft mag de lezer heus wel hooggespannen verwachtingen hebben. Immers, de "koningin van het interview" heeft jarenlang enorm veel kijkers aan de televisie gekluisterd met haar onnavolgbare manier van gesprekken voeren. Ik las haar boek en mijn respect voor haar vakvrouwschap kreeg een nieuwe dimensie: zij kan niet alleen praten, ze kan ook schrijven! Het is een prachtig, ontroerend boek geworden, vooral door de openheid waarmee zij haar leven deelt met de lezer.
Een extra aspect voor mij persoonlijk is dat ik heel veel jaren hetzelfde werk als Sonja Barend gedaan heb en tijdens het lezen heb ik me vaker afgevraagd of ik net zo eerlijk als zij mijn up and downs in de publiciteit zou hebben durven brengen. Ongetwijfeld zal ik vaker grijpen naar "Je ziet mij nooit meer terug" om het verhaal nog dieper te kunnen ervaren. Voor Sonja: een welgemeend "Mooi werk, dank u wel".

Een (h)eerlijk geschreven verhandeling over hoe Sonja zoekt naar antwoorden op vragen die zijn blijven hangen na de dood van haar vader en moeder, en hoe het leven haar privé is vergaan, mede ook aan de zijde van Ralph Inbar en Abel Cahen, die zij consequent A. noemt. Als een van de interessantste Nederlandse televisievrouwen zou Sonja zich wat mij betreft nog veel uitgebreider (auto)biografisch mogen uiten; wellicht komt dat nog. Ik heb in elk geval - tijdens een jaar bij de VARA in 1994 - het voorrecht gehad haar aan te werk te mogen zien. Goede herinneringen.

Een boek met een goede verhaallijn en daardoor makkelijk leesbaar. Soms aangrijpend, maar ook vaak grappig en herkenbaar. Een aanrader.

Geschreven bij Je ziet mij nooit meer terug

Sonja kan niet alleen interviewen maar ook nog eens prachtig schrijven. Haar vragen over haar jeug kan ze niet meer aan haar moeder stellen. Wel beschrijft ze heel precies hoe dit komt en wat haar ervaringen zijn, hoe zij haar jeugd/ leven ervaren heeft. Sonja is daar erg open over. Het ontroerd op een bepaalde manier maar is niet klef. Het leest heel gemakkelijk en ik het liefst las ik het in een keer uit.

Erg goed alsof je hand in hand door de tijd loopt

Geschreven bij Je ziet mij nooit meer terug

Wat een mooi levensverhaal.
Herkenbaar beschreven tijdsbeeld.
Aangrijpend.
Roept vele vragen op over je eigen leven.
Ik heb Sonja Barend altijd al een fantastische vrouw gevonden. Na het lezen van dit boek nog meer respect.

Geschreven bij Je ziet mij nooit meer terug

Zo goed als Sonja Barend in haar werkzame leven de verhalen uit anderen wist te halen, zo goed vertelt ze hier zelf het verhaal van haar vader. Des te opmerkelijker als je weet dat haar moeder nooit een woord over deze vader heeft willen (of kunnen?) vertellen.