Jij zegt het Winnaar Libris Literatuur Prijs 2016

Geschreven bij Jij zegt het

Hoewel ik het mooi geschreven vond en fan ben van Connie Palmen, vond ik dit verhaal totaal niet boeiend of pakkend. Wellicht gewoon niet mijn ding!

Geschreven bij Jij zegt het

Wat is waarheid en wat is verzonnen? Dat is de grote vraag. Ellenlange zinnen vergroten de leesbaarheid niet.

Geschreven bij Jij zegt het

Als alter ego kiest Connie Palmen deze keer Ted Hughes, die zijn versie geeft van zijn huwelijk met Sylvia Plath. Ik begon aan dit boek omdat ik in 1971 promoveerde met een proefschrift over deze dichteres (UGent) en haar leven, dood en vooral haar werk mij zeer vertrouwd zijn. Hughes' werk heb ik nadien ook gelezen, vooral de Birthday Letters waarin hij zelf aan het woord is over zijn levenslange strijd om te leven met wat gebeurd was. Ik heb me niet verdiept in de vele roddels die over hem na haar dood verschenen, maar ik wist wel dat hij vaak -zelfs door vrienden- als de schuldige voor haar dood werd gezien. Connie Palmen laat hem zelf aan het woord, maar een pleidooi pro domo is het volgens mij niet geworden. De inktzwarte, neurotische binnenkant van Sylvia Plath was een gevaarlijk monster (I am neurotic as hell, zei ze zelf) dat in de benadering van Palmen door de echtgenoot-dichter bewust werd wakker gemaakt om haar te helpen groeien als dichteres. Het vinden van de stem van die demonen was zonder twijfel haar ondergang. Dat 'The Savage God' haar vroeg of laat zou te pakken krijgen, met of zonder Ted Hughes, stond in de sterren geschreven. Connie Palmens bedenkingen over geweld, pijn, liefde, mythologie en vooral over schrijven maken van dit boek een feest, maar dan wel een om traag en bedachtzaam van te genieten. De lange zinnen vragen er soms om tweemaal na elkaar gelezen te worden, maar dat maakt ze alleen maar mooier.

De stijl van Connie Palmen is echter zeer herkenbaar: dikdoenerig humorloos proza waarin fijnzinnigheid ver te zoeken is. Ook in vorige boeken gebruikte Palmen de combinatie van treurige en niet bepaald alledaagse feitelijke gebeurtenissen uit levens van ooit bestaande mensen. Misschien dat middelbare scholieren of mensen die nog nooit iets hebben gelezen van en over Ted Hughes en Sylvia Plath dit boek kunnen waarderen. Ik ben sinds de jaren 60 in deze auteurs geïnteresseerd en vond dit boek met de onmmogelijke titel Jij zegt het nogal ergerlijk. Alleen al de hinderlijke benaming " mijn bruid" het hele boek door. Je kunt veel zeggen over Ted Hughes en de manier waarop hij met vrouwen omging, maar hij respecteerde Sylvia Plath als autonome en intelligente persoonlijkheid en zeker niet als zijn al of niet maagdelijke eigendom en eeuwige bruid. De levens van Ted Hughes en Sylvia Plath lezen triest genoeg als een sensationele roman, dus hoe gemakkelijk is het om daar het zoveelste "pakkende" boek over te schrijven? Een paar uurtjes Googlen en je weet ongeveer hetzelfde. Palmen heeft het her en der opgeleukt met wat filosoferig aandoende uitweidingen. Het hele boek barst van de gemakzuchtige en geforceerde diervergelijkingen in een naar mijn mening totaal mislukte poging de stijl van Hughes te evenaren.

Geschreven bij Jij zegt het

Heb je snel een boek of een ander product nodig dan vind je via bol.com altijd wat je zoekt. Even de titel,opzoeken , betalen Binnen enkele ogenblikken kun je al starten met het lezen van je gekozen boek.
Het verhaal kost even moeite om in te komen maar dan ontspint zich een prachtig verhaal over liefde , passie kunst en onmacht. Een aangrijpend verhaal gebaseerd op bestaande geschiedenis .
Ik zal dit boek niet gauw vergeten!

Wat kan die Connie Palmen schrijven zeg!
Dat is dan ook waar ik de eerste twintigtal pagina's mee bezig was: me verbazen over een proza zo mooi dat het poëzie had kunnen zijn. Soms is dat echter nogal 'zwaar', waardoor het niet een pageturner te noemen is.
Daarnaast is het verhaal ook sterk en meeslepend. Het gaat over de liefde, net zoals zoveel andere boeken. En juist omdat er al zoveel over geschreven en verschenen is, is het des te moeilijker er iets bijzonders van te maken. Toch is het haar gelukt. Het verhaal gaat over een liefde die zo sterk is dat 'ie soms pijn doet. Het verhaal over hoe hij deze vrouw heeft ontmoet, wat er gebeurd is, wat zijn omgeving er wel allemaal niet van vindt en hoe hij het uiteindelijk allemaal zat is.
Wel vroeg ik me constant af waar die titel nu vandaan kwam, nou, daar kwam ik op het allerlaatst pas achter. Teleurstellend vond ik dat aanvankelijk, maar achteraf ben ik tevreden.
Dit is echt het soort boek dat je graag meerdere keren leest en ik zou het aan ieder aanraden.

Geschreven bij Jij zegt het

In deze roman beschrijft Connie Palmen de stormachtige liefdesrelatie tussen de Engelse dichter Ted Hughes en de Amerikaanse dichteres Sylvia Plath. Twee zeer begaafde mensen, allebei met literaire ambitie, en toch ging het mis en pleegde Sylvia Plath toen ze begin dertig was zelfmoord, Ted Hughes en hun twee jonge kinderen achterlatend. In feministische kringen heeft Ted Hughes hier altijd de schuld van gekregen. Connie Palmen laat de andere kant zien.

Als ik van de hoofdpersonen Hughes en Plath weer iets zou willen lezen, dan zou ik dat direct doen en niet via een boek van Palmen. Want haar proza staat me tegen, haar gekunstelde zinnen en oppervlakkigheid. Ik ben ook niet in haar concept of perceptie geïnteresseerd, want van meet af aan, heb ik haar als jonge schrijfster al hoogmoedig en gemaakt-mysterieus gevonden. Het eerste vindt ze dus ook van zichzelf, zegt ze regelmatig in interviews.
Ik heb nog nooit een boek gelezen van haar dat ik mooi en boeiend vond, een mening gehoord die ik als leerzaam ervaarde. Zij heeft een belangrijke prijs gewonnen voor dit boek, het zij zo, topauteur bij Prometheus en als er een nieuw boek gelanceerd wordt, komt ze weer veel in de media.
Ik lees regelmatig iets van haar, zet mijn weerzin opzij en kom steeds bedrogen uit.

Geschreven bij Jij zegt het

Prachtig geschreven. Voor fijnproevers. Soms moet je zinnen tweemaal lezen om ze helemaal te laten doordringen en dan sta je versteld van de virtuositeit waarmee Palmen de dingen verwoordt.
Ze slaagt erin een verhaal dat voor velen niet helemaal onbekend is, op zo'n manier te schrijven dat het boeit van de eerste tot de laatste letter. En meer nog: door de stem van Hughes te laten horen, krijgen we een genuanceerder beeld van een liefde die verheft en verplettert en de lezer naar de keel grijpt.

Geschreven bij Jij zegt het

Wat een mooie taal bezigt Connie palmen in dit boek. Het is een kunst. En wat een mooi verhaal over iemand met borderline achtige klachten. Heel inleefbaar. En wat een lot als je daar verliefd op wordt en mee om wilt gaan!