Kathy's dochter

Het boek Kathy's dochter van Tim Krabbé is wat mij betreft een aanrader. Het boek is heerlijk vlot geschreven en het blijft je uitnodigen om verder te lezen. Je wilt gewoon weten hoe het afloopt, ook al is dat redelijk voorspelbaar. Het woordgebruik in dit boek is niet erg chique of moeilijk, ook dat maakt het boek makkelijk te lezen.

De wisselingen tussen nu en 1962 zijn erg goed gedaan. De verschillen en tegelijk de overeenkomsten tussen de tijden zijn mooi beschreven en er wordt duidelijk een vergelijking gemaakt tussen de twee relaties van Tim. Vooral ook nog het allerlaatste deel van het boek, maakt dat het boek toch een onverwachte wending krijgt.

Het boek roept verschillende gevoelens op. Krabbé krijgt het voor elkaar om toch een beetje medelijden op te wekken met Kathy en Laura's jeugdproblemen. Hoe vreemd de relatie tussen Laura en Tim ook mag zijn, toch gun je het ze metten, omdat Tim zo'n spijt heeft van het uitmaken met Kathy en zo krijgt hij haar uiteindelijk toch een klein beetje terug.

Geschreven bij Kathy S Dochter

Wat een ongelooflijk intens boek is dit. Onnavolgbaar. In een interview met Kim Trabbé (zoals ik hem altijd graag pleeg te noemen) in het trein-magazine 'Rails' van een aantal jaren geleden, zei de auteur dat hij de wereld nog steeds met de verwondering en de open blik van een 14-jarige jongen bekijkt, al was hij toen al bijna 60. Dit is duidelijk te merken in deze roman. Die verwonderde, bijna naieve toon waarop hij de opmerkelijke ontwikkelingen beschrijft van een zeer ongebruikelijke liefdesgeschiedenis... wat een stijlkunstenaar. En de openhartige erotische passages zijn bepaald niet aanstootgevend, eerder immens ontroerend; de laatste pakweg 10-15 bladzijden hield ik het niet droog. Het enige minpuntje aan dit hele boek: de 'bedprestaties' van de 56-jarige zijn enigszins ongeloofwaardig (hij blijft maar klaarkomen, brengt zijn vriendin Laura ook keer op keer tot ongekende hoogtepunten, en heeft geen enkele moeite met het handhaven van een erectie). Dit is nogal in tegenspraak met een ander thema in de roman, namelijk de bittere realiteit van het oud(-er) worden, vergankelijkheid, aftakeling. [Een aspect dat mij ook diep raakte, overigens]. De hoofdpersoon die doof aan een oor wordt, en zijn jongere mede-bergbeklimmers niet meer bij kan houden. Pr-r-r-achtig beschreven gewoon!

Geschreven bij Kathy S Dochter

'Kathy's dochter' vond ik een zeer slecht boek. Een grote teleurstelling na het lezen van het uitstekende 'De Grot'. Het lijkt alsof de schrijver het boek puur voor zichzelf had geschreven. En dat had het maar beter zo moeten blijven - een ongepubliceerd manuscript voor eigen gebruik, net als de 'Belemmerd uitzicht'. Het boek zou volgens mij nooit zijn gepubliceerd als het door een niet bekende schrijver was geschreven. Eli, Delft, NL

Geschreven bij Kathy's dochter

Wat een negatieve recensies allemaal over zo'n mooi boek, Het is uitermate sterk geschreven. De beeldspraak wordt goed neergezet, zelfs een klein kind van 8 zou alles voor zich kunnen zien. Niet te vergeten het vergezochte thema is goed uitgewerkt. Hoe je van zoiets toch weer iets moois kan maken. Ik vind het een prachtig boek!

Geschreven bij Kathy's dochter

Ik heb het boek twee keer gelezen. De eerste keer vond ik het waardeloos, de tweede keer vond ik het fantastisch. Het is tegenwoordig geen taboe meer dat jonge vrouwen met oudere mannen "daten". Ik zeg niet dat het iets is dat algemeen gewaardeert wordt en geaccepteerd in de samenleving. Het feit dat het boek over een 58-jarige man gaat die met de 28-jarige dochter van zijn overleden jeugdliefde gaat heet wel iets onpassends. Maar dan onpassende zorgt ervoor dat je Kathy's Dochter literatuur kunt noemen. Je kan het misschien niet vergelijken met een boek zoals de Aanslag van Harry Mulisch, wat zeer gewaardeert is door de pers, critici en "de gewone burgers", maar dat zou dan ook wel een idiote vergelijking zijn omdat De Aanslag van een heel ander genre is. Tot slot wilde ik nog vermelden dat ik het wel een boek vind voor scholieren. Het is geen moeilijke lectuur maar het zet je wel aan het denken.

Geschreven bij Kathy's dochter

'Uit het leven gegrepen' kijken we mee naar de amoureuze, jongensachtige hartstocht van een man op middelbare leeftijd. Heel herkenbaar, en dat is dan dát. Méér heeft het boek nauwelijks te bieden. Dat zijn jonge prooi Laura de dochter is van een oude geliefde, heeft alleen betekenis voor lezers die van zeldzame bijkomstigheden houden. Laura's moeder is zojuist overleden en ze zou graag van de schrijver horen, hoe hij destijds de relatie met haar beleefde. Dus start Krabbé een correspondentie met Laura, en stuurt haar nauwgezette beschrijvingen uit die tijd. Boekdelen die van dag tot dag in detail vertellen over die prille liefde in 1962. Maar de lezende Laura reflecteert hooguit een: 'Ik heb ervan genoten, alsof ik alles voor me zie.' Ze reageert verder nauwelijks en wordt (daar ging het meteen, zonder twijfel naartoe) zijn nieuwe godin, die deelneemt aan vrijages en alleen maar uitspreekt dat het eindigen moet, na een wat genieten van de verliefdheid, de grapjes en de erotiek. En grapjes, die zijn er genoeg. Speelse verbindingen en kleine vondsten. Charmeren gaat deze handige schrijver ongetwijfeld goed af. En toch lijkt het wel of Krabbé zich verbaast over de impact van zijn onaflatende aandacht voor deze jonge vrouw. Dat hij verwonderd is over het succes van zijn eigen veroveringsdrift. Ergens in het boek zegt Krabbé dan: 'Laura was een ongelofelijk bezit.' En precies op die hebberige, op bevestiging gerichte manier gaat Krabbé met vrouwen om. Meer dan 250 pagina's getrompetter over wat hij voelt bij beide dames en nauwelijks een woord over wat er in hun hoofden zélf omgaat. Als lezer bekruipt je een gevoel van gêne, omwille van het doelloos meekijken in de intimiteiten tussen twee, drie mensen. Vertrouwelijkheden zonder perspectief, zonder driedimensionale diepte gedraaid vanuit één camera. Die van Krabbé. Het lijkt wel of de auteur tot doel heeft slechts één lezeres ermee in de ban te houden. De vrouw die hij in dit boek Laura noemt. En om voor zichzelf dat onvermijdelijke einde te verwerken. Wat ík als lezer daarmee moet, blijft onbeantwoord. Meneer Krabbé lijkt me een sympathieke, maar wat overmoedige man, die met dit boek zijn respectabele status overspeeld heeft. Die ons nodeloos betrekt in iets waarmee we niets kunnen. Alleen maar meewarig, met schuin hoofd kijken naar zijn onmacht.

Geschreven bij Kathy's dochter

Verliefdheid, liefde en verloren liefde...op een zeer aardige manier beschreven. De intieme passages zijn gehuld in mooi fijnzinnig taalgebruik. De schrijfstijl vlot en goed te volgen. Toch heb ik rond de helft heel even het gevoel van langdradigheid gehad. Maar Krabbé nam me uiteindelijk toch nog mee naar een prettig einde...een hereniging in de dood!

Geschreven bij Kathy's dochter

Een oudere man vertelt hoe hij 37 jaar nadat het uit is met Kathy een relatie krijgt met haar dochter Laura. Het verhaal is totaal ongeloofwaardig en kan alleen maar geschreven zijn door een man. Toch pakt het je op een bepaalde manier toch. Mooie zin: "Ik ben bij mijn volle verstand en kan daardoor zien dat ik volkomen krankzinnig ben". Het boek is niet spannend maar er zit toch een vreemde spanning in. De meeste auteurs hadden van dit verhaal iets ranzigs gemaakt. Krabbé slaagt er echter in het zo mooi op te schrijven dat je dit ook mee wil maken.

Geschreven bij Kathy's dochter

Ik lees bij de recensies alleen maar matig commentaar. Van mij nu dus een heel ander verhaal. Ik vond het een geweldig boek! Ben er in begonnen en kon niet meer ophouden, ik moest weten hoe het afliep...echt fantastisch...Van vrienden die dit boek van mij geleend hebben heb ik ook alleen maar goede reacties gehad. Zo zie je maar, smaken verschillen.

Geschreven bij Kathy's dochter

ik vond het boek wel grappig om te lezen, maar het was wel erg langdradig en saai halverwege dus aanraden doe ik het niet voor school, alleen als je ziek bent en je gedachten kwijt wil in iets makkelijks is het geschikt karen