Kinderen van het ruige land

Het beste boek dat ik de afgelopen periode heb gelezen. Een tegelijkertijd rauw en liefdevol autobiografisch verhaal, geschreven in prachtige, beeldende taal. Vier kinderen voeden zichzelf op, noodgedwongen, door de dood van hun vader en de regelmatige afwezigheid van hun moeder. Dat levert pijnlijke situaties op, maar ook een Pippi Langkous-achtige jeugd. Knap hoe de schrijver in zijn eigen adolescentenhuid is gekropen en je als lezer de vrijheid en wanhoop van dit gezin laat voelen. Een aanrader.

Geschreven bij Kinderen van het ruige land

Kinderverwaarlozing? Op het eerste gezicht wel. Toch lijken de kinderen het niet zo ervaren, ze zijn zelfstandig en komen op voor hun menig.
Een prachtige beschrijving van opvoeding in de jaren 70/80 op het Groninger platteland.
Het bezorgt me een dubbel gevoel, een van medelijden maar ook van begrip. De moeite waard om te lezen.

Geschreven bij Kinderen van het ruige land

Verpletterend. Verbijsterend. Hartverscheurend. Maar ook geestig, intiem en liefdevol. Een heel mooi geschreven autobiografisch boek over een ongewone jeugd op het platteland van Groningen (meer Lord of the Flies dan Knielen op een bed violen). Erg leuk ook als je zelf bent opgegroeid in de jaren tachtig en negentig, want het zit tjokvol herkenbare dingetjes. In een ruk uitgelezen. Zal me zeker bijblijven.

Geschreven bij Kinderen van het ruige land

Herkenbaar opgetekend, de pijn en de omstandigheden van de jeugdigen in een moeilijke sociale omgeving. hun kracht en doorzettingsvermogen met de middelen die ze hebben!

Geschreven bij Kinderen van het ruige land

Ongelooflijk prachtige roman (zeer sterk autobiografisch begreep ik pas later, maar dat maakt voor het lezen niet uit, het is zo'n heftig leven dat je je het nauwelijks kunt voorstellen). Ik heb dit boke ademloos uitgelezen, zo mooi beschreven, ontroerend maar wrang, over een leven dat begint als romantisch opgroeien in de Groningse half-wildernis waarin iedereen z'n eigen keuzes mag maken maar dat steeds meer begint te schuren met de buitenwereld. Gewoon lezen, kan nog uren doorgaan over waarom je dit moet lezen.

Geschreven bij Kinderen van het ruige land

Je gaat gedetailleerd terug naar de 80-jaren, een gezin dat wordt ontwricht, het kon vele kanten op gaan, het heeft in mijn inziens nog een open einde

Een auteur die goed in deze tijd past, terwijl het verhaal van alle tijden is. Dan ben je dus een echte verteller van verhalen. Qua stijl goed verwoord, maar bovenal een boek dat tot nadenken stemt. En dat doe ik sinds ik het verhaal heb gelezen. Het speelt zich af in mijn woonomgeving, dat was de reden dat ik het boek ben gaan lezen. Maar het zou zich in elke regio van een land kunnen hebben afgespeeld. Ontroerend, uitstekende schrijfstijl en boeiend. Hulst is en blijft een van mijn favoriete auteurs. (Ik heb het boek gelezen toen het juist uitkwam. Nu - in 2018 - herlees ik het).

Geschreven bij Kinderen van het ruige land

Nog maar op 1/3, maar wat is dit mooi! Ruig, ruw, recht uit het hart. Elke 40-50er herkent uit zijn/haar kindertijd kleine dingen die Auke Hulst beschrijft. Dit gaat natuurlijk veel verder dan de jeugdbelevenissen van de meesten. Lachen en huilen tegelijk, schreinende gebeurtenissen en situaties schijnbaar achteloos beschreven, waardoor de onbevangenheid en de andere, 'kind-kijk' kijk op het leven geweldig is gepakt.

Ik raad dit echt aan iedereen aan: een wereldboek! En een wereldschrijver!

Geschreven bij Kinderen van het ruige land

Wat ik goed vind aan dit artikel: een sterk verhaal in een prachtige stijl geschreven

Geschreven bij Kinderen van het ruige land

Leest lekker weg