Kleine grote liefde

Geschreven bij Kleine grote liefde

“Kleine grote liefde” wordt verteld vanuit drie verschillende perspectieven. De 10-jarige Zac, zijn moeder Juliet en zijn grootvader Mick.
Zac is op zoek naar zijn vader, wie is hij en waar is hij. Samen met de hulp van zijn beste vriendin Teagan maakt hij er een grote missie van. Dit traject verloopt nog niet zo gemakkelijk en naarmate ze dichter bij de waarheid komen maken zijn moeder en grootouders zich grotere zorgen. Is het niet beter om het verleden te laten rusten.
Juliet Zac’s moeder wiens hart gebroken is toen Zac’s vader hen in de steek liet. De liefde die ze voor haar zoon heeft kent geen grenzen. Voor haar is er maar één enkel iets belangrijk en dat is dat Zac gelukkig is. Zal ook zij haar zoon helpen zijn vader terug te vinden?
Mick de vader van Juliet, hij worstelt al jaren met een schuldgevoel. Als gevolg lijdt hij in stilte. Er is een grote spilfiguur in het verhaal: Liam (vader, partner, schoonzoon). Waar is hij en waarom heeft hij zijn verantwoordelijkheid als vader niet opgenomen. Had hij een goede reden om te verdwijnen?
In “kleine grote liefde” worden de personages heel mooi weergegeven. Ik heb ze als lezer snel in mijn hart gesloten. Een kind als verteller in een verhaal dat spreekt me wel aan. Ze hebben het vermogen om dingen op een andere manier te bekijken dan volwassenen. Waarden en normen verschillen van die van volwassenen dit wordt meerdere malen in het verhaal weergegeven.
"Teagan en ik hebben een theorie dat de hemel een eindeloos lange gang is met allemaal verschillende deuren voor elke dag van je leven. Op die deuren hangen gouden plaquettes met wat er die desbetreffende dag is gebeurd. Zeg maar zoals een dagboek, maar dan in de vorm van een deur. Als je die dag wilt herbeleven, kun je gewoon op de deur kloppen en word je binnengelaten. (p43)"
“Kleine grote liefde” is het verhaal over familie, geheimen, verlies, vergeving en liefde. Katy Regan hanteert een vlotte en gedetailleerde schrijfstijl. Het is een hartverwarmend verhaal over de niet-aflatende zoektocht van een jongetje om zijn vader te vinden.

Dit boek is een heerlijke roman, met wat huilmomentjes. Soms moet je huilen van het lachen, door de droge humor... en soms moet je huilen van de slik momentjes, want serieusis het boek ook echt.

Je ziet het verhaal door de ogen van diverse personages. De eerste is Zac. Hij is een jongentje dat gepest wordt vamwege zijn gewicht. Dit is heel herkenbaar voor veel mensen. Zac is een jongetje, die de gekste weetjes kan opdreunen. Maar ook heeft hij geen vader in zijn leven. Hij besluit om met zijn durfal van een vriendinnetjes Teagan, op zoek te gaan naar zijn echte vader. De volwassenen willen hem niet echt helpen. Maar wil zijn vader wel gevonden worden? De wereld zien door de ogen van Zac is soms echt dol komisch.

De moeder van Zac, zij zit niet goed in haar in vel. Ze eet, om zichzelf te troosten en Zac is alles voor haar. Als er mensen zijn, die zich met zijn opvoeding haan bemoeien, slaan bij haar de stoppen door. Ze hield veel van Zac zijn vader. Maar rond zijn geboorte is haar wereld ook gebroken. Ook voor haar ouders...

De opa van Zac, heeft ook een hele andere kijk op alles. Zac is zijn oogappeltje. Maar opa worstelt nog met iets vreselijks uit zijn verleden. Wat dat is, daar kom je langzamerhand achter. Zac zijn hele familie, heeft het nooit los kunnen laten.

Veel dingen in het boek kunnen herkenbaar zijn, denk dan aan je eigen kindertijd of het hebben van kinderen en alles voor ze over hebben.

Psychologisch gezien een erg sterk verhaal. Het leest vlot en het raakt je. Maar het ging mij net iets te lang door. Het had korter mogen zijn. Het leesplezier ging hierdoor een stuk naar beneden. Ik geef het boek 3***

Een prachtig verhaal met echte mensen in de hoofdrol. Dat valt onmiddellijk op: Katie Regan heeft de karakters prachtig uitgewerkt en echte mensen in het verhaal neergezet. Het verhaal wordt door 3 mensen in de eerste vorm verteld: door Zac (10 jaar), zijn moeder Juliet en diens vader en dus Zac’s opa Mick. De hoofdstukken worden afgewisseld en al gauw blijkt dat ze allemaal hun eigen problemen hebben. Zac is een vriendelijke intelligente jongen die erg gepest wordt, maar daar vertelt hij vrij weinig over. Wat voor hem echt belangrijk is is waar zijn echte vader Liam is en waarom deze niet bij hem wil zijn. Juliet worstelt met een heel laag zelfbeeld en overgewicht en Mick worstelt met iets uit het verleden, een verleden waarin hij alcoholist was. Uiteindelijk blijkt dat alles om Liam, de echte vader van Zac draait: Waarom is hij weggegaan, wat is er op die bewuste avond van zijn vertrek gebeurd? En waarom kwam hij nooit terug? Het verhaal zit goed in elkaar en werkt naar een climax toe. Alle verhaallijnen lopen naar elkaar en toch is het allemaal niet zo voorspelbaar.
Wat een prachtig verhaal, een die ik niet gauw zal vergeten. Het heeft een grote boodschap: wees altijd eerlijk. Zo simpel en zo waar. Wat een aanrader!

De tienjarige Zac Hutchinson woont met zijn moeder in een oude duplexwoning in het Engelse Grimsby. Naast het verzamelen van (nutteloze) feitjes, is hij gefascineerd door de afwezigheid van zijn biologische vader Liam. Samen met zijn beste vriendin Teagan bedenkt hij daarom het spel ‘Punten voor Papa’s’. Iedere vader die ze kennen wordt aan een test onderworpen, evenals de talloze vriendjes van Zacs moeder Juliet.

Als Juliet, na een mislukte date, op een avond dronken thuiskomt, laat ze Zac per ongeluk weten dat ze nog steeds van Liam houdt. De jongen besluit daarop het heft in eigen hand te nemen. Hij schakelt Teagan in om met zijn tweeën zijn vader op te sporen. Maar waar moet Zac beginnen als zijn familie Liam doodzwijgt? En waarom zijn zijn ouders eigenlijk uit elkaar gegaan?

Kleine grote liefde is het derde boek van Katy Regan (1974) en is uit het Engels vertaald door Annoesjka Oostindiër. Na haar studies Engels en Frans aan de universiteit van Leeds, werkte Regan bij verschillende kranten en tijdschriften voordat ze een eigen column kreeg in de Marie Claire. In Kleine grote liefde worden de gebeurtenissen vanuit drie perspectieven verteld. Naast Zac komen ook Juliet en Zac’s opa Mick aan het woord. De lezer krijgt hierdoor een goed overzicht van de gebeurtenissen uit het verleden, de obstakels van het heden en glimpen van een mogelijke toekomst.

Regan weet de spanning goed in het verhaal te houden door stukje bij beetje de waarheid over Liam aan het licht te brengen. In een vlotte en toegankelijke schrijfstijl beschrijft Regan de verschillende manieren waarop de personages met de situatie rondom Liam zijn omgegaan. Door de drie vertelperspectieven bij elkaar te puzzelen weet je als lezer al snel meer dan de personages. Grappige en ontroerende momenten wisselen elkaar in snel tempo af. Zo is het aandoenlijk om te lezen dat Zac extra lang gaat hardlopen om meer feitjes over zijn vader te verzamelen, terwijl Juliet zich afvraagt of ze haar zoon niet wijzer maakt dan goed voor hem is.

Hoewel het verhaal een paar onverwachte plotwendingen bevat, zijn de personages, net als de plot, toch vrij voorspelbaar. Als lezer is het moeilijk te geloven dat Juliet haar goede relatie met Jason heeft verbroken. Ondanks zijn verdere hulp en steun, voelt ze, ten behoeve van de plot, niets meer voor hem dan vriendschap. Regan probeert dit te maskeren door in enkele geforceerde passages de suggestie te wekken dat er wel degelijk meer tussen hen kan opbloeien:

“Jason zei vaak dat ik bloedmooi was. Niet dat ik dat geloofde, maar het was wel erg fijn om te horen. Zou hij dat nog steeds vinden? ‘Mag ik iets vragen?’ zeg ik zodra hij weer tegenover me zit. Ik weet donders goed dat ik mijn decolleté benadruk door hoe ik mezelf half over de tafel drapeer, en dat laat ik lekker zo.”

Op dat punt is Kleine grote liefde al te veel een feelgood roman gebleken om deze tegenstrijdigheden van Juliet nog serieus te kunnen nemen. Het is dan ook Zac die uitgroeit tot de held van het boek door van de liefde een feit te maken.

*Deze recensie van "Kleine grote liefde" is ook te lezen op Hebban en elineschrijfthier.nl