Klem psychologische thriller

Een terugblik voorafgaand aan de proloog zorgt er voor dat je dit deel als boek kunt lezen. Het geeft genoeg informatie om te kunnen genieten van deze thriller.

De keuze van de titel is treffend. Bijna gedurende het hele verhaal had ik een beklemmend gevoel tijdens het lezen, voornamelijk door hetgeen Caro meemaakt; ze voelt zich ook klem gezet, maar ook door wat er te lezen valt in de cursief gedrukte hoofdstukken, startend met de proloog. Wie is dit personage en wat gebeurt er precies?

Caro heeft de hulp ingeroepen van haar oud-studiegenoot Robin. Zij is bekend met het arrondissementsparket Oost-Nederland en Cora kan haar expertise goed gebruiken.
Wanneer Robin haar bevindingen bespreekt met Cora doet ze de volgende uitspraak:'Het lijkt wel en beetje op een spelletje steen-papier-schaar. Waarbij het papier dan iedere keer wint.'
De drie delen van Klem hebben als toepasselijke titel: deel 1; papier, deel 2; steen en deel 3; schaar.

Net zoals in Val wordt ook hier een maatschappelijk onderwerp aangeroerd. Deze keer het recht van iemand om zijn of haar eigen leven te (laten) beëindigen ingeval van ziekte of ouderdom. Wederom een meeslepende thriller met goede plotwendingen. Lekker korte zinnen in dito hoofdstukken zonder moeilijke woorden, waardoor het een toegankelijk boek is geworden.

Het einde is een open einde, kijkend naar het leven van Caro. Wat gaat ze doen met haar leven vraag je jezelf af?
Het allerlaatste hoofdstuk dateert een paar jaar later. Laat je verrassen!
Ik heb werkelijk genoten van dit einde en kijk uit naar een volgend verhaal van Tupla M.

Persoonlijk vind ik de cover een beetje nietszeggend. Een gedeelte van een vrouw is te zien met de armen om zich heen geslagen en een strand op de achtergrond. Zegt mij vrij weinig waar het verhaal hiermee naartoe gaat. De tekst onder de titel maakt mij dan wel weer nieuwsgierig: Ze kende de slachtoffers geen van allen. Waarom hadden ze dan toch haar visitekaartje bij zich? Klinkt goed.

Mijn mening
Ondanks dat het een tweede boek is met Caro van Soerendonk in de hoofdrol, is het prima los te lezen. Het boek start met een stukje wat vooraf ging en met enige regelmaat wordt teruggeblikt naar gebeurtenissen uit het eerste deel om een aantal zaken op te helderen. Caro is een stressgevoelige advocate die door rare omstandigheden ineens bij een aantal vermoedelijke zelfmoorden een rol speelt. Caro wordt mooi neergezet, je leeft enorm mee met haar getroebleerde leventje en alle emoties dit bij haar oproept. Je kunt je vrij makkelijk inleven in de problemen die zij ervaart en wat dit met haar doet. De overige personages blijven redelijk aan de oppervlakte, maar wel voldoende uitgewerkt voor hun rol in het verhaal. Al had ik wel graag wat meer over Solo willen weten, hij blijft nu wel heel oppervlakkig en mysterieus.

Het gezicht van Babette leek niet meer op dat van haarzelf. Het was een woest en bultig landschap, ingekleurd met alle nuances rood, blauw en bruin, afgewisseld met kleine witte bruggetjes van hechtstrip en pleister.

Een beeldende en vlotte schrijfstijl zorgt ervoor dat het boek lekker leest. Je ziet het gezicht zo voor je. Het is geen hoogdravende literatuur, maar gewoon heel fijn geschreven, geen moeilijk taalgebruik of zinnen die je drie keer moet lezen voor je ze begrijpt.
De plot ontvouwt zich langzaam naar het einde toe met een aantal, toch wel, verrassende wendingen erin verwerkt. Het einde zelf was een enorme verrassing, die had ik niet zien aankomen.

Geen lolletje hoor, oud worden, niet voor watjes.

De spanning wordt langzaam opgebouwd, maar is niet het gehele verhaal aanwezig. Af en toe zwakt het even wat af wanneer Caro bij haar moeder op bezoek gaat of wanneer Nina langskomt. Van mij had de spanning iets constanter aanwezig mogen zijn.

Klem is een heerlijk boek voor aan het zwembad of aan het strand deze zomer. Heerlijk leesvoer waarbij je niet al teveel hoeft na te denken. Benieuwd of er nog een derde deel zal komen met Caro.

Spanning: 3,5
Plot: 3,5
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 3

Met deze cijfers behaalt Tupla M een heel mooi eindcijfer van 3,5 sterren die stralen aan de zomerlucht.

In een natuurgebied in het noorden van Nederland worden de overblijfselen van een man gevonden. Enige tijd later worden de stoffelijke resten van een man bij de oever van de Maas in Zuid-Limburg gevonden. De politie denkt aan zelfmoord. Op beide lichamen wordt het visitekaartje gevonden wordt van mr. Caro van Soerendonk, echtscheidingsadvocate te Maastricht. De politie neemt aan dat Caro beide mannen kende. Zij ontkent dit.
Caro is een echtscheidingsadvocate die een burn-out heeft gehad, fouten heeft gemaakt en op non-actief gesteld is geweest (zie Tupla M's Val). Haar baas is niet blij met deze situatie waarbij het advocatenkantoor in een negatief daglicht kan komen te staan. Hij zegt dat Caro hieraan iets moet doen. Zij gaat op onderzoek uit om erachter te komen hoe het komt dat haar visitekaartjes bij de lijken zijn aangetroffen.

“Klem” leest gemakkelijk. Het verhaal zou wat mij betreft minder uitgesponnen mogen zijn. Zo komt er – net als in Tupla M's Val – de persoon van Solo voor, een illegale Afrikaanse jongen. Hiermee wordt blijkbaar de maatschappelijke betrokkenheid van Caro duidelijk gemaakt. Voor het verhaal hebben de passages over Solo echter geen toegevoegde waarde. De ontknoping is – in tegenstelling tot vele andere thrillerontknopingen – geloofwaardig, maar weinig verrassend.