Laat De Ware Binnenkomen

Geschreven bij Laat de ware binnenkomen

“Een vampier is een mythisch wezen dat voor zijn voortbestaan afhankelijk is van het drinken van menselijk of dierlijk bloed” (bron: Wikipedia).

Nooit had ik gedacht dat een thriller met een bovennatuurlijke grondslag mij zo zou kunnen bekoren. Ik wil wel twee briljante uitzonderingen noemen: Judaskind van Carol O’Connel en Geestdrift van Daniel Hecht. Maar nu kan ook Laat de Ware Binnenkomen van John Ajvide Lindqvist aan dit rijtje worden toegevoegd. Wederom een talent uit Zweden, het wordt haast eentonig. Hopelijk gaan de Scandinaviërs niet ten onder aan hun eigen succes, maar dit even terzijde.

Oskar, twaalf jaar en verwoed verzamelaar van knipsels over allerlei moorden, wordt getreiterd op school en niet zo’n beetje ook. Lindqvist beschrijft met veel inlevingsvermogen dit vergaande gesar. Het liefste wil je in het boek klimmen om die pesters eens flink de oren te wassen. Je wilt zó graag dat Oskar van zich af durft te bijten, of iemand die hem helpen kan in vertrouwen neemt. Hebben zijn moeder en de school dan helemaal niets door? Frustrerend voor ons en knap van Lindqvist om de lezer zo mee te laten leven. Oskar maakt kennis met zijn nieuwe buurmeisje, een mooi, fragiel klein meisje, grote donkere ogen, bleek, broos, en vanuit het niets ineens in het appartement naast Oskar wonend. Eli is mysterieus en anders dan gewone meisjes. Ze verandert langzaam maar zeker Oskars leven.

Oskar en Eli worden verliefd. De onvermijdelijke veranderingen voor puberjongen Oskar beschrijft Lindqvist ontroerend en geloofwaardig, ook al weet je als lezer dat de verwachtingen niet realistisch zijn. Deze prachtig beschreven ongewone jonge “liefdesverhouding” is zonder meer een extra ster waard omdat het van lef getuigt deze binnen het horrorgenre op te nemen. We leren ook een ziekelijke pedofiel kennen: Håkan, die heel erg ver gaat om aan zijn lust en vermaak te komen. En welke rol speelt Eli daarbij? Vooral via Håkans persoon komen de in dit genre onvermijdelijke bloederige zaken tot uiting, soms akelig gedetailleerd. Maar hoe gruwelijk ook, het brengt je als lezer wel nagelbijtend op het randje van je stoel. Het einde leest als een sneltrein en Lindqvist glijdt geen moment van de rails af en koerst ons naar een bloedstollende en mooie eindbestemming.

In ‘normale’ thrillers kun je je enigszins voorstellen: hé, dit kan mij of mijn dierbaren ook gebeuren. Maar bij dit boek was het nogal dubbel om aan de ene kant te weten dat vampiers niet bestaan en je bepaalde gebeurtenissen dus als ‘fake’ kunt afdoen, maar dat aan de andere kant de zo geloofwaardige vertelling van Lindqvist je aan het twijfelen brengt. Maar gelukkig kunnen we horror ook met een vette knipoog lezen en bovendien ben ik een nuchtere Hollandse en weet dat vampiers niet bestaan, toch?
Het boek werd bijzonder knap verfilmd door Tomas Alfredson onder de titel 'Let the right one in'.

Laat de ware binnenkomen van John Ajvide Lindqvist stond al vanaf het begin op mijn verlanglijstje. Toen de film "Let The Right On In" uitkwam, werd de drang naar dit boek groter en groter. De film was uiteindelijk in mijn bezit, maar ik wilde eerst het boek lezen.

Het boek gaat over Oscar. Oscar is 12 en wordt dagelijks gepest. Hij wordt getreiterd en vernederd, maar laat het toe. Thuis heeft hij een plakboek waarin hij krantenknipsels over gruwelijke moorden bewaard. Dan wordt er een moord in zijn omgeving gepleegd. Het lichaam van een jongen wordt gevonden. Ondersteboven opgehangen aan een boom en al zijn bloed is verdwenen. Hij is niet de enige en meerdere slachtoffers volgen.

De aanvallen blijven komen, net zoals het gepest door gaat. Gelukkig voor Oscar weet hij vrienden te maken met zijn nieuw buurmeisje, Eli. Ze is vreemd, maar wel aardig voor hem. Dan doet hij een ontdekking over Eli die zijn wereld op zijn kop zet.

Een mooie roman en zeker een geweldig debuut van deze Zweed. Het einde is spannend en ook tegelijkertijd een mooie afsluiter van het boek. Dat er maar gauw meerdere boeken mogen volgen!

“Een vampier is een mythisch wezen dat voor zijn voortbestaan afhankelijk is van het drinken van menselijk of dierlijk bloed” (bron: Wikipedia). Dit debuut van J.A. Lindqvist heeft mij zeer aangenaam verrast. Oskar, 12 jaar en verzamelaar van knipsels over moorden, wordt getreiterd op school en niet zo’n beetje ook. Lindqvist beschrijft met veel inlevingsvermogen dit vergaande gesar. Het liefste klim je in het boek om de pesters eens flink de oren te wassen. Je wilt zó graag dat Oskar van zich afbijt of het aan iemand toevertrouwt. Hebben moeder en de school helemaal niets door? Frustrerend, maar knap van Lindqvist om ons zo mee te laten leven. Oskar maakt kennis met zijn nieuwe buurmeisje, mooi, fragiel en klein, grote donkere ogen, bleek, broos en plots naast Oskar wonend. Eli is mysterieus en anders dan gewone meisjes. Ze verandert langzaam maar zeker Oskar’s leven. Oskar en Eli worden verliefd. De veranderingen voor puber Oskar beschrijft Lindqvist ontroerend en geloofwaardig ook al weet je als lezer dat de verwachtingen niet realistisch zijn. Deze prachtig beschreven ongewone “liefdesverhouding” is een extra ster waard omdat het van lef getoont deze binnen een horrorgenre op te nemen. We leren ook de ziekelijke pedofiel Håkan kennen die heel erg ver gaat om aan zijn lusten te komen. Welke rol speelt Eli daarbij? Vooral via Håkan’s persoon komen de in een horrorthriller onvermijdelijke bloederige zaken gedetailleerd tot uiting. Het brengt je nagelbijtend op je stoel. Gelukkig kunnen we horror met een vette knipoog lezen. Het einde leest als een sneltrein. Lindqvist glijdt geen moment van de rails af en koerst naar een bloedstollende, mooie eindbestemming. Het was nogal dubbel om enerzijds te weten dat vampiers niet bestaan en je bepaalde gebeurtenissen als fake afdoet, maar dat anderzijds de zo geloofwaardige vertelling van Lindqvist je doet twijfelen. Gelukkig ben ik een nuchtere Hollandse en weet dat vampiers niet bestaan, dat bent u vast met me eens..., toch?

Toen dit boek uit kwam wilde ik hem eigenlijk meteen al hebben. Het kwam er niet van en een paar weken later was het overal uitverkocht. Het duurde toen enige tijd voor het weer beschikbaar was en dan bouw je toch een bepaalde verwachting op. Helaas, toen ik eindelijk het boek bemachtigd had en begon te lezen, viel het mij tegen. In het begin leest het verhaal lekker weg. Vlot geschreven, korte snelle dialogen en een redelijk groot lettertype. maar na de eerste 200 pagina's worden de korte dialogen, waarbij niet altijd duidelijk meer is wie nou wat zegt vervelend. Veel dialogen zijn ook geschreven in halve zinnen. alsof men elkaar steeds onderbreekt. Dit werkt voor een soapserie misschien goed en soms in een boek ook nog wel, maar te vaak in een boek is dit uitermate vervelend. Daarnaast is de manier van vertellen soms te langdradig en verslapt daardoor het verhaal. Al met al is het een redelijk spannend boek dat veel beginnersfouten heeft, maar waar de schrijven waarschijnlijk wel van kan leren. De vertaling is daar ook debet aan. De Zweedse grammatica is soms letterlijk overgenomen en heel soms staan er zelfs zinnen die geen goed Nederlands taalgebruik te noemen zijn. Neem daarbij dat het verhaal makkelijk in 400 pagina's of zelfs minder verteld had kunnen worden. De overdadige informatie tegenover soms te weinig uitleg en diepgang op andere punten maken het verhaal minder plezierig om te lezen. Uiteindelijk kom ik op een beoordeling uit van 2 sterren. Het plot is gemiddeld, de uitwerking onvoldoende en Uitgeverij Signature mag de vertalers bijles gaan geven (meerdere boeken van Scandinavische schrijvers zijn slecht vertaald) maar dat neemt niet weg dat John Ajvide Lindqvist een schrijver is met potentie. Ik ben dus ook wel benieuwd naar zijn volgende boek ‘De doden keren terug’ dat in het voorjaar van 2008 zal verschijnen.

Normaal lees ik nooit een fantasieboek maar deze gaf ik een kans. En terecht, wat een spannend boek. Je wordt meegenomen naar de plaats waar het zich afspeelt terwijl je ondertussen medeleven voelt voor de hoofdpersonage(s), je adem blijft inhouden van de sterk en goed neergezette ontwikkelingen in het verhaal. 3 dagen later had ik het boek uit. Echt een aanrader.

Dit is gewoon een prachtig verhaal!
Ik had de verfilming (lat den ratte komma in) eerst gezien en was zo enthousiast dat ik niet anders kon doen dan het boek bestellen.
Ik heb hier absoluut geen spijt van gehad. Ik ben een moeilijke lezer; als het boek me niet in de eerste 10 bladzijden kan pakken, lees ik het boek niet uit.. Maar Lindqvist wist mij nog voor de 10e bladzijde te pakken en ik bleef lezen..

Het boek vertelt het verhaal over Oskar, een 12 jarige gepeste jongen uit een gebroken gezin, en zijn buurmeisje Eli. Oskar komt er al snel achter dat Eli niet is wat hij denkt dat ze is en dan krijgt het verhaal een jump start.

Het verhaal leest makkelijk weg en voelt aan als een modern sprookje.
Al met al een absolute aanrader!

Het verhaal gaat over een twaalfjarig jongetje genaamd Oskar. Oskar wordt elke dag op school gepest door Mick en zijn groep. Ook zijn Oskars ouders gescheiden en woont zijn vader kilometers ver weg. In het stadje Blackleberg komt een nieuw meisje wonen, genaamd Eli. Vlak daarna worden er ineens moorden gepleegd waarbij het bloed uit de lichamen van de mensen is gehaald. Oskar is gefascineerd door deze moorden en spaart er krantenknipsels over in zijn plakboek. Terwijl er steeds meer mensen sterven raken Oskar en Eli beter bevriend. Oskar hoopt dat de moorden, een poging van wraak zijn. Wraak, voor zijn dagelijkse lijdensweg.

nee was mijn eerste boek van deze schrijver, valt tegen, boek 2 heb ik niet eens uitgelezen. echt waardeloos dit