Landgoed Rosaville 1 - Het koetshuis

Ik heb zo genoten van dit boek! Karin Quint laat het verhaal, de personages en het landgoed tot leven komen, zodat ik ze echt voor me kon zien en met ze mee kon leven. Ik heb af en toe hardop gelachen. Er zaten tedere en ontroerende momenten in. En als liefhebber van Engelse literatuur heb ik genoten van de verwijzingen, hier en daar, naar andere literaire werken. Ik heb het boek vanaf het begin niet kunnen loslaten, wilde weten hoe het zou eindigen, en zodra het was geëindigd, had ik spijt dat ik het zo snel had gelezen. Het is zeker een boek dat ik opnieuw zal gaan lezen. Ik kan niet wachten tot deel twee van de serie!

Nog voor de officiële verschijningsdatum had ik het geluk en de eer om het boek, vrijwel vers van de pers, als één van de eersten te ontvangen. Hoewel je natuurlijk een boek niet mag beoordelen op de kaft, kan het in dit geval niet anders. Wat maken de illustraties en de vormgeving het uitnodigend om te lezen! Eenmaal begonnen, zat ik al na de eerste bladzijde in het verhaal. Van ‘er even in moeten komen’ was bij dit boek absoluut geen sprake, ook niet verderop in het verhaal. Hoewel niet alle details van de personages of omgeving tot in de puntjes worden weggegeven, weet Karin Quint precies genoeg te beschrijven en een fijne sfeer te creëren waardoor het verhaal al gauw in mijn hoofd tot leven kwam. De verschillende karaktereigenschappen van de personages zijn realistisch en herkenbaar. Ze doen denken aan mensen uit mijn eigen omgeving, wat het nog overtuigender maakt om te geloven wat ze doen en laten. De vele literaire verwijzingen naar en overeenkomsten met zowel oude als moderne klassiekers, geven het verhaal verdieping. Dat maakt het voor de liefhebber geweldig om te herkennen. Er waren momenten dat ik tranen in mijn ogen kreeg omdat ik mij zo kon inleven – of herkende – in wat de verschillende personages doormaakten. Even later kon ik weer gniffelen om een grappig beschreven passage of opmerking. Ik denk dat er, tussen de regels door, veel herkenning in dit boek te vinden is, voor mensen in verschillende fasen en situaties in het leven. Hoewel het lezen van boeken voor mij altijd een vorm van ontsnapping en ontspanning is en je als lezer accepteert een verhaal te geloven dat door de auteur is bedacht, blijft het fijn om dingen uit je eigen leven te herkennen en niet alleen een ‘sprookje’ te lezen waarbij alles altijd maar goed gaat of lukt, wat dan soms in schril contrast staat met je eigen leven. Ook de balans tussen de fragmenten uit het verleden en heden was precies goed. Dat maakte dat er geen enkele bladzijde was waar ik wat sneller doorheen ging om weer uit te komen bij een spannende ontwikkeling die een paar pagina’s eerder was onthuld. Alles hoort en past precies daar waar het staat. Hoewel ik er zo lang mogelijk van wilde genieten – want als een boek goed geschreven is, is het altijd te kort – kon ik niet anders dan het boek in een paar dagen uitlezen. Als ik het even had weggelegd, merkte ik dat het verhaal en de details nog in mijn hoofd bleven zitten, alsof ik een fijne film op pauze had gezet en daar elk moment weer mee verder kon gaan. Wat een heerlijk idee dat het een serie is en dat ik me nu al kan verheugen op het tweede deel, ik kan niet wachten om meer over de geschiedenis van Landgoed Rosaville te weten te komen. Oh, en ik heb meteen een rol beschuit op het boodschappenlijstje gezet, daar kreeg ik spontaan zin in tijdens het lezen... Een absolute aanrader dus, als dat uit mijn verhaal nog niet duidelijk genoeg naar voren was gekomen. Een boek dat je met een zucht, maar vooral een goed gevoel, dichtslaat. Met de belofte aan jezelf om het, over niet al te lange tijd, weer opnieuw te gaan lezen.

Op de dag dat het in de boekwinkel lag heb ik het gekocht. De dag erna begonnen met lezen, tussen de bedrijven door. Toen ik eenmaal de 1e hoofdstukken had gelezen was ik op de hoogte van de hoofdrolspelers en de situatie, altijd handig om het verhaal te kunnen volgen. Daarna was het eind zoek, ik heb mezelf een vrije dag gegeven en heb het in één keer uitgelezen.
Het mooie is dat het verhaal zich afspeelt in deze tijd met e-mailtjes, mobile telefoons en opladers dus voor iedereen van deze tijd herkenbaar. Ook enkele stukjes geschiedenis komen aan bod door de studie van de hoofdpersoon. Het leuke was dat het ook over TV-programma's ging waar ik nooit zelf naar kijk, evenals de hoofdpersoon dus ik kon me haar reacties heel goed indenken waardoor het inleven met de hoofdpersoon makkelijk ging.
Het verhaal is vlot geschreven, leest makkelijk.

Een poos terug las ik "De meeste mensen deugen". Dat was ook mijn ervaring met "de meeste mensen" in mijn omgeving, ook in het boek is het duidelijk dat "de meeste mensen deugen". Een mooie afspiegeling van de werkelijkheid. Een verhaal dat fijn is om te lezen en dat ook prettig is om nog een keer te lezen!

Doen!!!

Het Koetshuis leest als een trein. Als liefhebber van Engelse literatuur, waren de invloeden van historische Engelse romans in het Koetshuis heel aangenaam. Karin heeft er echter geen spin-off van gemaakt, maar haar eigen draai aan het boek gegeven. Het verhaal speelt zich ook in deze tijd af. De gevoelens van de hoofdpersonen worden goed beschreven, je leeft echt met ze mee. Het verhaal is origineel. Het is eigenlijk geen verrassing dat twee weken na publicatie al een tweede druk komt van het boek. Het boek snakt naar meer, gelukkig volgen er nog meer delen.

Wat een heerlijk boek! Je zit gelijk in het verhaal en het is moeilijk om het boek tussendoor weg te leggen. Een fijne feelgood dat het genre naar een hoger niveau tilt: Karin Quint schrijft sfeervol en beeldend, heeft mooi taalgebruik en het verhaal en de karakters zijn erg origineel. Ik kan niet wachten om terug te gaan naar Rosaville in het volgende deel!

Prachtig boek met romantiek en de nodige drama.
De personages zijn erg leuk en herkenbaar.
Ik herken mijzelf goed in historica Laura.
Leefde helemaal met ze mee!
De schrijfstijl is ook heel prettig.
Heb van dit leuke, spannende boek genoten!

Hebben we hier onze eigen Maeve Binchy in handen?
Kan niet wachten tot deel twee uitkomt.
Een must voor liefhebbers van Engelse/Ierse schrijfsters.

De karakters gaan echt voor je leven en als lezer begin je met ze mee te leven. Daarnaast zijn alle verwijzingen naar andere (klassieke) romans en situaties in onze huidige maatschappij heel herkenbaar en vaak vermakelijk. In een keer uitlezen gaat niet. Als je het boek uit hebt, zou je willen dat je weet wanneer deel 2 uitkomt.

Ik lees bijna nooit dit soort ‘romantische’ verhalen omdat ik ze vaak té voorspelbaar en oppervlakkig vind. Het Koetshuis – dat ik heb gelezen vanwege een vriendin – was niet alleen een meevaller, ik vond het zelfs erg goed! Zowel plot als personages hadden onverwachte wendingen en diepgang.

Karin Quint is zich duidelijk bewust van het feit dat zelfs goede mensen minder leuke trekjes kunnen hebben en – even belangrijk – andersom ook. En dat bepaalde voordelen in het leven soms grote nadelen kunnen zijn. Dit weet ze knap in het verhaal te verwerken door wat ze haar personages laat zeggen, denken en doen, zonder verdere uitleg. Haar mensen zijn vaak sympathiek, soms irritant, maar altijd complex – en geloofwaardig. En juist daarom leefde ik met ze mee.

Waar Quint spaarzaam is met uitgebreide uitleg ‘over’ haar personages, vooral haar hoofdpersoon, zet ze die juist wel in voor wat zij ziet en voelt. En dat komt het boek ten goede. Ik zie de kamers en koetshuis en omgeving van Rosaville – toen en nu – echt helemaal voor me. Maar proef ook de sfeer als je uit de lift stapt bij zo’n hippe tv-productiemaatschappij. En ik voel de vreemde tegenstrijdigheid als iemand die je niet helemaal mag je met oprechte bezorgdheid probeert te troosten.

In het boek zijn wat historische laagjes verwerkt, wat ik ook altijd erg leuk vind. De insteek van ‘het dagboek vinden’ is misschien niet helemaal origineel. Maar hoe de verschillende geliefden in dit verhaal elkaar spiegelen (en soms juist niet) was naar mijn mening erg goed gedaan. Om niets te zeggen over het derde literaire laagje dat luchtig door het verhaal is geweven. Verder ga ik niets zeggen, want anders – spoilers!

Zoals het hoort in zo’n feelgoedboek vinden de echte zielsverwanten elkaar uiteindelijk altijd. Ik had vanaf pagina één niets anders verwacht. Maar zelfs tot het eind wist Quint mij te verrassen met precies hoe (of juist niet) dat zou gebeuren. Fervente fans van typische, romantische feelgoodboeken zullen misschien niet helemaal tevreden zijn met bepaalde elementen van de ontknoping. Maar ik vond het zó perfect dat ik zelfs uitkijk naar de volgende in deze reeks.

Het landgoed Rosaville is een mooie villa op een groot stuk grond, waar ook een opgeknapt Koetshuis staat, dat nu dienst doet als gastenverblijf maar vroeger een vervallen gebouw was waar je goed in het geheim kon afspreken, of op zoektocht kunt gaan.
Heden en verleden wisselen elkaar af, zonder dat dit de flow van het verhaal belemmert. Ik vond het een heerlijk boek om in weg te duiken op een zomeravond, en het was lastig het boek weg te leggen!
Karins liefde voor (Engelse) literaire classics spat van elke bladzijde door de mooie beschrijvingen die ze geeft, maar ze staat duidelijk met beide voeten in de 21e eeuw met woordgrapjes en gevatte opmerkingen. Zeker een aanrader!