Levenslust en doodsdrift essays over cultuur en politiek

Deze nieuwste bundel van cultfilosoof dr. Sid Lukkassen werkt als ‘wildfire’ onder het maatschappelijk linkse bolwerk van leugens, drogrederingen en haar sluwe hof-hermafrodieten. Vlijmscherp en zonder aanziens des persoon fileert de pen van deze jonge intellectueel kwesties waar niemand zich aan wilt branden, en brengt ze met de hem kenmerkende nuchterheid terug tot hun kern. Hij bedient zich van rijke voorbeelden uit de politieke praktijk, als de postmoderne hedonist en EU-topambtenaar Fabian. Ook komen dwarse denkers als de oerfeministe Camille Paglia, Oswald Spengler, Tom Zwitser en Thierry Baudet aan bod. Verplichte kost in onze rauwe tijd van decadentie, beschaving-eroderend utopisme en godsdienstwaanzin.

Sinds de verschijning van zijn boek 'Avondland en Identiteit' maakt de auteur van deze bundel essays steil opgang als een politiek filosoof die als geen ander het falen van het Europese elitaire beleid weet bloot te leggen en te benoemen.

Lukkassen gaf vleugels aan het begrip 'cultuurmarxisme', dat valt uit te leggen als een linkse trend om alles en iedereen die kritische kanttekeningen durft te maken bij het gevoerde beleid in het verdomhoekje te plaatsen. Kortom: Links heeft het project Europa 'gekaapt', met alle gevolgen van dien.

Burgers worden voorgehouden om vreemde culturen en invloeden zoals de islam, die haaks staan op onze democratische verworvenheden, klakkeloos te verwelkomen omdat men tolerantie nu eenmaal betitelt als 'handelsmerk van onze beschaving'. Voor het feit dat men daarmee diezelfde beschaving ondermijnt lijkt men stekeblind te zijn. De Europese politieke tenoren hebben een politiek en cultureel zelfmoordpact getekend voor de komende generaties Europeanen, die -als men niet snel de koers wijzigt- nog lang de gevolgen zullen moeten dragen.

Lukkassen debuut hield de belofte in van nog meer filosofisch vuurwerk dat als voetzoekers de zelfgenoegzame Eurocraten doet opschrikken uit hun lethargie. Met 'Levenslust en Doodsdrift' heeft hij deze belofte meer dan waargemaakt en voorgoed zijn stempel gedrukt op het actuele debat. Deze bundel valt zowel te lezen als een inleiding op zijn bejubelde 'Avondland en Identiteit', én als epiloog, en levert zelfs meer uitdieping van reeds geventileerde opmerkingen en ideeën. Dat alles in een erudiete, meeslepende stijl die toch vlot leesbaar is. 'Dringend lezen!' is hier de boodschap. Olli Salvatore

Onder de jongere generatie zijn er twee filosofen in het Nederlandse taalgebied die bijzondere aandacht verdienen: de Vlaming Maarten Boudry (geb. 1984) en de Nederlander Sid Lukkassen (geb. 1987). Boudry is wetenschapsfilosoof, Lukkassen cultuurfilosoof, maar zij hebben wel dit gemeen dat het haarscherpe denkers zijn met een lust voor polemiek en controverse. Nee, misschien moet ik dit anders formuleren: een voorliefde voor het doorprikken van postmoderne onzin en malle intellectuele modes.
Uitgangspunt van het boek is dat we tegenwoordig niet leven in een Nietzschiaanse “omkering van alle waarden”, maar een nivellering van alle waarden. We leven, schrijft Lukkassen, in een nihilistisch tijdperk omdat simplistisch postmodernisme, waarden- en cultuurrelativisme zeer diep in het denken en het beleid zijn doorgedrongen (p. 10). De verbreiding van die leer is niet zonder gevaren, want door dat nihilisme zijn we ontvankelijk geworden voor religieus fanatisme en wat hij noemt “de opgelegde druk om steeds maar positief te denken”. De positieve opdracht van Lukkassen’s missie kan men lezen als een “humanistische Bildung en een bezield politiek betrokken staatsburgerschap” (p. 11). Die humanistische renaissance zullen we echt moeten gaan meemaken, want “als een cultuur werkelijk gelooft in de relativiteit van haar waarden, dan heft deze cultuur zichzelf op” (p. 12).
De zorg die uit alle opstellen in Lukkassen’s essaybundel naar voren komt is dat een postmoderne en hedonistische cultuur van nutsmaximalisatie niet in staat is te overleven wanneer deze botst met de premoderne eercultuur.
Lukkassen kan men zien als een filosofisch polemist, maar met een enorme kennis over een breed terrein van de filosofische literatuur. Hij is ook de popularisator van de term “cultuurmarxisme”. Hij wijst erop dat deze term in 1996 al voorkwam in het lemma “Cultural Marxism” in de Encyclopedia of Social and Cultural Anthropology evenals in het boek Conversations on Cultural Marxism (2007) van de marxistische cultuurcriticus Frederic Jameson.
Dat laatste is belangrijk, omdat de term “cultuurmarxisme” dus niet, zoals wel gezegd wordt, een uitvinding is van “rechtse” polemisten en bedoeld om het marxisme in diskrediet te brengen, maar als een ontwikkeling binnen het marxisme zelf die als positief wordt gewaardeerd. Cruciaal voor een begrip van de hegemonie van het cultuurmarxisme is dat vanaf de jaren zestig van de twintigste eeuw links contact verloor met de arbeidersklasse, wat betekende dat “intellectuelen” (Lukkassen plaatst het woord ook tussen haakjes) zich niet langer bekommerden om sociaaleconomische analyses maar om culturele politiek.
Wat Levenslust en doodsdrift te bieden heeft, is een serie goed en onderhoudend geschreven opstellen over uiteenlopende verschijnselen als de autobiografie van Bob Dylan, de wijze waarop internet providers censuur opleggen ten aanzien alles wat niet politiek correct is, pogingen van de rechterlijke macht om politici als Wilders en Marine Le Pen met processen kapot te maken, beschouwingen over de arbeidsmarkt, de “positiviteitsterreur”, Camille Paglia en Andrew Breitbart, Castiglione en Houellebecq, de “decadentie van ons tijdsgewricht”, migratie, radicalisering en jihadisme.

Lukassen laat op onnavolgbare wijze zien waarof de pijnpunten zich bevinden in onze samenleving. Een schrijver die of aanzet tot discussie in een hedendaags policor tijdperk. Ondanks zijn betrekkelijk jonge leeftijd is duidelijk te merken dat hij zich in veel zaken goed heeft verdiept. Een boek dat keihard nodig is om de boel open te breken. Sid Lukassen, ga zo door.

Lukkassen behandelt met veel korte essays het huidige politieke en culturele klimaat in Nederland en duidt dit vanuit een rechts-realistisch perspectief. Het boek behandelt vele grote denkers en heeft me gestimuleerd me verder te verdiepen in hun werk.

Soms een beetje warrig en af en toe een moeilijk leesbare schrijfstijl. De beschreven onderwerpen zijn vaak wel interessant.

Een interessante denker!

Met deze borstel maak je grote glazen die smal toelopen (zoals de coca colaglazen) goed schoon

Wie wil begrijpen hoe in de jaren dertig van de vorige eeuw het nazisme salonfähig werd gemaakt moet vooral dit boek lezen. Het is niet alleen een poging een ideologische onderbouw aan de hedendaagse fasiscme te geven. Het is vooral een excuus voor semi intellectuelen om hun onlustgevoelens en overeenkomstig racisme vrij baan te geven. Want zolang je de gruwelijkheden niet wilt zien die de praktische consequentie zijn van Lukassens denkbeelden kun je altijd nog zeggen dat je het niet wist.
Maar de lezer is nu gewaarschuwd, koop dit soort boeken niet, er komt een tijd dat je je moet verantwoorden voor deze keus. Geloof me, niemand wil dit hedendaags equivalent van Mein Kampf in zijn kast hebben staan.