Lexicon Sigma reeks deel 4

In Lexicon draait het om Wil en Emily. Wil wordt in een wc-ruimte van een vliegveld aangesproken door twee mannen, die hem een naald in zijn ogen steken en een aantal vreemde vragen stellen. Daarop zeggen de mannen dat hij ‘immuun’ is en nemen hem mee voor een geheime strijd.
Emily leeft op straat en troggelt geld af door spelletjes te spelen met voorbijgangers. Ze krijgt van één van haar slachtoffers het aanbod om lessen in overtuigingskracht te volgen op een exclusieve school. Ze twijfelt, maar besluit toch te gaan. Al snel wordt duidelijk dat de beste leerlingen gaan werken voor een duistere organisatie. Emily blijkt een groots talent, totdat ze een grote fout maakt: ze wordt verliefd.

Up and downs
Lexicon is een boek met ups and downs. Het start aanvankelijk goed. De soms wat absurde gebeurtenissen trekken je als lezer het verhaal in. Je wil het kunnen plaatsen en weten hoe het verder gaat. Maar Barry weet de aandacht niet vast te houden. Halverwege het boek is er nog nauwelijks sprake van spanning. Naar het einde van het verhaal toe weet hij de spanning snel opnieuw op te bouwen, maar op zo’n manier dat het ten koste gaat van de plot. De ontknoping is een ware afraffeling van gebeurtenissen. Door het middengedeelte van het boek te comprimeren en het einde meer aandacht te geven, zou het een sterkere thriller geweest zijn. Daar moet dan meteen bij gezegd worden dat het eigenlijk geen thriller is. Het heeft er zeker elementen van, maar het is eerder een science fiction verhaal. Het verhaal bevat veel onrealistische elementen.

Sterke gelijkenissen
Het verhaal toont grote gelijkenissen met Libri di Luca van de Deense schrijver Mikkel Birkegaard. Daar gaat het over lezers, die door het lezen van teksten anderen (de ontvangers) kunnen beïnvloeden. Bij Lexicon zijn het dichters die anderen met woorden kunnen 'breken'. In beide boeken wordt de macht gebruikt voor slechte bedoelingen, en bestreden door de hoofdpersonages.

Oog voor detail en omgeving
Na het lezen van het boek kennen we de hoofdpersonages Emily en Wil niet echt. Barry heeft er de voorkeur aan gegeven een actiethriller te schrijven, met oog voor detail van gebeurtenissen en de omgeving, niet om de karakters uit te diepen.

Ontbreken tijdsaanduiding
Lexicon kent geen complexe verhaallijnen, het verhaal wordt in hapklare brokken verteld, door verschillende personages. Wat het soms wel moeilijk te volgen maakt, is het ontbreken van een tijdsaanduiding. Dit hoeft niet expliciet vermeld te worden bij de gebeurtenissen, maar nu is het gissen wanneer iets plaatsvond. Vaak merk je pas gaandeweg een hoofdstuk dat je in een compleet andere periode beland bent.

Conclusie
Het boek een middenklasser noemen zou het te kort toen, maar een topthriller is te veel eer. Lexicon is een aanrader voor wie tussen drukke dagelijkse beslommeringen even wil vluchten in een andere wereld, zonder te veel te moeten nadenken bij een boek.

Geschreven bij Lexicon

Hoewel hij met zijn werk als marketeer bezig had moeten zijn, schreef de Australische auteur Max Barry stiekem aan Syrup, zijn debuutroman, overigens geschreven onder de naam Maxx Barry. Een daverend succes was dit nog niet, maar de opvolger Logoland (Jennifer Government), was dat wel. De gratis online game NationStates is op dit boek gebaseerd. Het in 2013 verschenen Lexicon, in Nederland werd het in april 2014 uitgegeven, is een thriller en vooralsnog het laatste boek dat hij geschreven heeft. Het werd door Time Magazine uitgeroepen tot een van de beste tien boeken van het jaar 2013.

Op de luchthaven van Chicago wordt Wil Parke door een aantal mannen overmeesterd en moet hij vijf bijzondere vragen beantwoorden. Er wordt hem ook verteld dat hij immuun is en dat hij de sleutel is in een voor hem onbekende geheime strijd. In San Francisco wordt het op straat levende meisje Emily Ruff geronseld om naar een exclusieve school te komen waar lesgegeven wordt in overtuigingskracht. De woorden die ze er leert fungeren als wapens en de beste leerlingen worden tewerkgesteld bij een duistere onderneming. Emily is een van de besten, maar maakt de fout om verliefd te worden.

Merkwaardig. Iets anders kan er over het eerste hoofdstuk van Lexicon niet gezegd worden. Want is het een droom van Wil of is het toch iets dat zich in zijn leven afspeelt. Twee vragen waar de lezer in het begin mee komt te zitten. Maar hoe vreemd, en ook wel bijzonder, dit is, het zorgt er wel voor dat je nieuwsgierig wordt. Dat blijft, want het vervolg geeft soms een ander licht op een situatie, je blijft je wel afvragen wat waar is en wat niet. Niet alleen de verhaallijn met Wil roept dit op, maar de tweede, met Emily Ruff, doet er niet voor onder, ondanks dat daar wel wat meer structuur en herkenbaarheid in zit. Beide verhalen doen op momenten erg vreemd aan. Desondanks intrigeren ze wel en verveelt het de lezer niet.

Dat komt overigens ook door de schijfstijl van de auteur. Het verhaal speelt zich in een vrij hoog tempo af en de dialogen zijn natuurgetrouw en daardoor is het voor een groot deel erg toegankelijk. Aan de andere kant zijn er ook voldoende frasen die moeilijk te bevatten zijn. Want hoe kun je verklaren dat mensen bizarre opdrachten gaan uitvoeren door alleen maar het aanhoren van een aantal woorden, als ware het een toverspreuk. Goed, het draait dan vooral om het overtuigen, dat is in principe een goed en interessant gegeven, maar het jasje waarin het verpakt is, is nogal onwerkelijk. Lexicon heeft daardoor behalve thrillereigenschappen ook wel wat weg van een sciencefictionboek.

Barry heeft ervoor gekozen om hoofdstukken zo nu en dan af te wisselen met e-mails, korte nieuwsberichten of andersoortige tekst. Een aantal daarvan werkt verhelderend, maar er zijn er ook die niet ter zake lijken te doen. De toegevoegde waarde daarvan is dus onbegrijpelijk. Jammer is dat niet verder verklaard wordt waarom personages de naam van een overleden dichter hebben gekregen en wat hun doel met de woorden is. Dat geeft de lezer na afloop een ietwat katterig gevoel. Toch is Lexicon daarmee geen vervelende thriller geworden. Het heeft twee gezichten, het ene is interessant en boeiend, het andere merkwaardig en bijzonder.

Pfffff, wat een raar boek, ik snap er helemaal niks van. Kom er niet doorheen, ben na 125 pagina's afgehaakt. Jammer, want de tekst op de achterkant leek zo veelbelovend.