Lichtschacht

Beetje afwachtend aan dit boek begonnen, maar al heel snel moeten vaststellen dat het een van die boeken is die je helemaal meenemen. Gedachten op nul, geen ingewikkelde toestanden. Weliswaar geen hoogspanning, maar wel een vlot lezend boek. Je weet vrijwel meteen wat er gebeurd is, daar windt de auteur geen doekjes om. En je moet geen helderziende zijn om te beseffen dat in dit boek niet alles is wat het lijkt, dat er vast nog een wit konijn uit de hoge hoed getoverd wordt. Duidelijke karakters, vlotte schrijfstijl, goed opgebouwde plot. Maar dan is daar de ontknoping. En die vond ik helaas niet goed. Lichtschacht krijgt van mij 3 sterren.

Na het eerste hoofdstuk laait de spanning al hoog op. Goldmann weet je onmiddellijk mee midden in het verhaal te nemen. Je voelt je als het ware één met de verwarde gedachten van Lena. Wat is er gebeurd op het dak aan de overkant? Vanaf dan kabbelt het verhaal verder in twee verhaallijnen. Enerzijds de ervaringen en ontdekkingen van Lena in een nieuwe stad. Anderzijds maken we kennis met een duistere, onbekende man. Hij blijkt de man van het dak te zijn.
Goldmann creëert verschillende atmosferen. Het leven in een nieuwe stad, omgaan met verwarde gedachten en met een vreemde gebeurtenis. Duisterheid, koelheid en een soort van paranoïde sfeer.
Stukje bij beetje laat de schrijfster nieuwe elementen op de lezer los. Je denkt dat je steeds meer te weten komt over wat er is gebeurd, maar dan blijk je toch weer op je verkeerde been gezet te zijn.
Hoewel het boek spannend blijft tot op het einde en er slechts met mondjesmaat nieuwe info aangereikt wordt, zit je als lezer nooit helemaal midden in het verhaal. Je blijft het verhaal als buitenstaander volgen.
De verschillende mensen en ontmoetingen in het leven hadden allemaal wat meer uitgediept en uitgewerkt mogen worden. Het zijn stuk voor stuk mensen met een specifiek karakter of een speciaal verleden. Zo had ik wel wat meer willen weten over de vriendschap tussen George en Max. Ook de achterliggende redenen waarom George niet alles over zijn verleden en zijn vrienden aan Lena vertelt, had best wel wat meer aandacht mogen krijgen. In vele opzichten blijft Goldmann hier zeer oppervlakkig.
Het is een boek met een sterke plot, waar je als het ware door gehypnotiseerd wordt. Maar de plot mist verfijning en dieperliggende uitwerking. De twee verhaallijnen hadden subtieler verweven mogen zijn.
Lichtschacht is een verrassend boek met een originele plot. Hoewel niet alle hoofdstukken van hetzelfde spanningsniveau zijn, is het boek zeker een aanrader voor een aantal uren spanning. Soms zou je als lezer zelfs paranoïde worden.