Lief van je roman

Boek mogen ontvangen als winactie van Stichting Onbekende Helden. Het bleek een goed verhaal te zijn over het worden, zijn en blijven van militair. Waarom kiezen sommige jonge mensen voor dit beroep? Wat doet het met je om militair te zijn, in Nederland maar ook in verre landen? En als dat dan allemaal over is, blijf je je toch onderdeel voelen van.. Rêve, de hoofdpersoon, zit flink met zichzelf in de knoop na het overlijden van haar broertje. Ze weet zich geen raad met haar leven en zoekt een doel. Ze wordt militair, voelt zich opgenomen in de groep en heeft een duidelijk doel in haar leven. Als ze door een ongeval naar huis moet tijdens uitzending, voelt ze zich weer verloren. Ze lijkt niet meer te passen in haar oude leven. Door alles wat haar overkomen is, heeft ze geen vat meer op haar omgeving, krijgt ze PTSS, en raakt vervreemd van alles en iedereen om haar heen. Met alle gevolgen van dien...

Ik ben blij dat er steeds vaker over PTSS gesproken mag worden, dat de maatschappij het ook bij onze hulpverleners en militairen onderkent! Hoe meer duidelijkheid, hoe meer en beter deze mensen geholpen kunnen worden. Een boek over een maatschappelijk thema waar nog niet vaak in romanstijl over geschreven wordt. Dit maakt het bereikbaarder voor iedereen.

Wat een heftig verhaal met waargebeurde feiten. Zeker met ptss. Een zeer treffend boek die ik iedereen zeker aanraad.

Meer inlevingsvermogen voor mensen met PTSS

Aan het einde van het boek, is de eerste zin van het boek pas echt duidelijk. Het boek is verdeeld in 3 delen, dat zijn zeg maar de hoofdstukken in dit boek. Deel 1 is apart, bijna zeurend.. ja je snapt het op een gegeven moment wel. Ik had veel moeite om door deel 1 heen te komen. Deel 2 is heftig, maar greep me al veel meer. Er wordt veel uitleg gegeven maar soms worden er ook stukken overgeslagen om de snelheid in het verhaal te houden. Bij deel 3 kon ik niet meer stoppen met lezen! Kon ik eerst amper door het boek komen en raakte ik continu afgeleid, was dit deel het stuk wat mij echt pakte. Ik wilde niet alleen verder lezen, ik moest wel! Het boek zorgt voor begrip, een inzicht in de gedachtengang van Rêve, iemand met PTSS. Het is een gigantisch sterk boek, alleen moet je even doorbijten aan het begin.

Ook te lezen op http://readingjournal.princesssam.nl

Ik mocht meedoen met de leesclub rond dit boek en bij inschrijving wist ik toen nog niet dat ik een vijfsterrenroman zou lezen. Betoverd, aan het boek gekluisterd las ik ademloos, een parel. Elke zin die Van Voorst schrijft is bijzonder mooi en treffend. De verhaallijn is niet zo gemakkelijk, maar Van Voorst maakt moeiteloos de keus van Reve beeldend en waar. Waarheidsgetrouw zou ‘Lief van je’ kunnen zijn, realistisch, waar gebeurd.

Van Voorst laat je in haar proza zien dat beelden kunnen worden beschreven. Dat alles wat er in dit boek gebeurd aan je voorbij trekt. Prachtig proza dat door iedereen gelezen moet worden. De Nederlandse literatuur heeft er een grote ster bij.
N.B.: Een bijzondere opmerking over de mooie cover en het opvallende prachtige grote lettertype is op zijn plaats.

Ik geef het boek een dikke 4 sterren.
De openingszin komt binnen als een mokerslag. Het begin van nog vele mooie zinnen in het boek. Dit boek is goed opgebouwd. Een proloog, daarna 3 delen en uiteindelijk een epiloog.
Naarmate het verhaal vordert leer je Rêve steeds beter kennen. Hoe zij omgaat met het verlies van haar broer en de bijkomende schuldgevoelens.
Haar beweegredenen om in het leger te gaan.
Het boek snijdt actuele thema's zoals schuld, rouw en angst aan. Het taalgebruik van Roanne van Voorst is helder, zorgt ervoor dat de lezer volledig in het verhaal wordt gezogen. Het boek is dan ook van begin tot eind prettig leesbaar.
Een verhaal dat je niet vlug zal vergeten.

Het boek begint met een intrigerende eerste zin:
Ongeveer een half uur nadat mijn broertje zijn eerste zoen kreeg, is hij onder de Van Marelbrug te pletter geslagen.
Deze zin trekt de lezer meteen het verhaal in.
Want wat is er dan gebeurd?
Om dat te weten te komen ga je verder met lezen totdat de hele geschiedenis duidelijk is geworden.

Hoofdpersonage is Reve, een meisje dat een beetje de weg kwijt lijkt te zijn, verdwaald in haar eigen leven.
O.a. omdat het niet goed gaat tijdens haar studie - ze verzuimt veel - en vanwege een gevoel van leegte dat ze ervaart - meldt ze zich aan voor een opleiding bij het leger.
Na het afronden van deze opleiding wordt ze voor een missie uitgezonden naar Syrië.
Tijdens die missie ziet en hoort ze veel, teveel eigenlijk, waardoor ze bij terugkomst in Nederland emotioneel vastloopt en psychische problemen krijgt.
Maar, zijn deze problemen alleen te wijten aan haar uitzending?

Lief van je - het boek heeft een titel die goed bij het verhaal past en die pas na lezing helemaal duidelijk wordt, is goed geschreven, mooie zinnen worden afgewisseld door veelzeggende beelden.
Het verhaal is opgedeeld in verschillende delen: het leven van Reve voor de uitzending , tijdens de uitzending en het laatste deel gaat over haar leven na terugkomst in Nederland.
Tijdens het lezen wordt duidelijk waar het mis gegaan is met het hoofdpersonage.
Wat vooral ook indruk maakt is de laatste zin van het boek, de berusting die eruit spreekt.
Lief van je is een aangrijpend verhaal met een actueel onderwerp, zeer de moeite van het lezen waard.

Een boek dat ik - ondanks de mooie cover - in eerste instantie niet opgepakt had omdat het over een wereld gaat die ver van me af staat: de militaire. Achteraf ben ik blij dat ik erop gewezen ben, want de waargebeurde verhalen van militairen zijn in een mooie romanvorm gegoten. Doordat de hoofdpersoon een meisje is dat het leger in gaat, beleef je het ook al weer anders: zachter.
Het boek bevat aan de ene kant prachtige zinnen die zijn opgeschreven zoals je zou kunnen denken, en aan de andere kant legertermen als base, briefs, hearts, minds en buddy zodat je ervaart hoe het eraan toegaat op een missie.
Het onderwerp past in de huidige tijd. Daarom zou het wat mij betreft verplichte kost mogen worden voor bovenbouwleerlingen van de middelbare school en aankomende studenten, want het laat zien wat er kan gebeuren in het dagelijks leven. Iedereen kent wel zo'n jongen of zo'n meisje of is het zelf.
Het boek is gedrukt in een voor mij gunstig lettertype: net iets dikker en daardoor duidelijker, een beetje dyslectisch-achtig, zodat het ook zonder leesbril is te lezen.
Roanne van Voorst verdient het om bekend te worden.

“Ongeveer een halfuur nadat mijn broertje zijn eerste zoen kreeg, is hij onder de Van Marelbrug op het wateroppervlak te pletter geslagen”. Dit is de eerste zin van het boek “Lief van je” van Roanne van Voorst. Wellicht zal dit geen liefdesroman zijn. Op de kaft van het boek staat een gewapende militair. Je vraagt je af hoe het verhaal zal verlopen.
Het verhaal van Reve is een verhaal dat je raakt. Het begint bij het einde, de rechter veroordeelt haar tot twaalf jaar cel. Al lezende leer je Reve kennen van het moment vlak voordat haar broer Justin doodgaat tot het moment dat ze de gevangenis in moet.
Reve voelt zich schuldig voor de dood van haar broertje Justin. De betekenis van de naam Justin was nog wel rechtvaardigheid, eerlijkheid. Dit ging tegen het gevoel van Reve in, want was zij wel eerlijk over de ware toedracht van de dood van Justin? Terwijl haar ouders hun gewone leventje weer oppikken lukt het bij Reve niet. Ze verwaarloost haar studie Literatuurwetenschappen en dwaalt doelloos rond. Haar broertje vond het belangrijk om Syrische vluchtelingen te helpen in de vorm van vrijwillig taalles geven. Zijn laatste woorden voor haar waren “Lief van je” en met deze woorden in haar achterhoofd besluit ze om in het leger te gaan en zo op missie naar Syrië te kunnen gaan. Justin was van mening dat ingrijpen van buitenaf de enige manier was om de onderdrukte Syrische bevolking te redden. Volgens Reve waarschuwen ouders hun kinderen nooit voor de juiste dingen. De tijd in het leger vindt ze de beste tijd van haar leven. Het leger bood Reve wat ze nodig had om door te kunnen gaan sinds de dood van Justin. Reve wilde vluchten voor de schuld, de schaamte, de verveling, de fouten, haar oude leven. De diensttijd slokte Reve volledig op, zo volledig dat alles wat bij vroeger hoorde, mistig was geworden. Tijdens de oorlog was Reve niet bang geweest, wel daarna. Eenmaal thuis schrok ze van harde geluiden en vreemde gezichten op straat. Reve kreeg na haar uitzending last van angststoornissen.
Het verhaal kent veel schuldgevoel, onbegrip, verdriet, angst en eenzaamheid. Roanne van Voorst heeft een bijzonder en een aangrijpend boek geschreven dat meer dan de moeite waard is om gelezen te worden.

Lief van je is een prachtige roman, met poëtisch taalgebruik, doorspekt met gedachtenflarden, waardoor het tot de laatste bladzijden duurt voordat je begrijpt wat Reve aan leed met zich meedraagt. Het boek is geniaal opgebouwd en de verantwoording in het nawoord geeft meer verdieping over de bedoeling van de schrijfster.

De beginzin “Ongeveer een half uur nadat mijn broertje zijn eerste zoen kreeg, is hij onder de Van Marelbrug op het wateroppervlak te pletter geslagen” zet meteen alle zintuigen op aan.

Deze roman wordt geschreven van het perspectief van Reve, de zus van Justin. Reve zit in de rechtbank en zou zich moeten verdedigen. Haar gedachtenflarden zijn intrigerend en mysterieus. In het boek volgen we het leven van Reve, vooral na het overlijden van haar broertje. Ze loopt over straat, denkt terug aan hun jeugd, observeert de mensen om haar heen en doet er alles aan om haar ouders en studie te ontlopen. Onduidelijk is wat er speelt, is het rouw, is het meer, wat maakt dat zij zo doelloos door het leven beweegt?

Dan maakt Reve de keuze om in het leger te gaan. Ze ondergaat een intensieve training die haar een getraind lijf, structuur en een doel geeft. Zij moet er zijn om er voor te zorgen dat haar legermaatje overleeft. Net zoals haar buddy ervoor moet zorgen dat zij in leven blijft. Ze gaan naar Syrië, op missies, naar stoffige stapelbedden en gruwelijke taferelen. Reve voelt geen angst maar voelt zich thuis in de gezamenlijke kameraadschap en dadendrang. Alles om de doffe blik van haar ouders niet meer te hoeven zien. Als Reve gewond raakt, moet ze terug. En daar verschuift haar evenwicht, nog verder.