Liefde is voor losers

Lees mijn volledige recensie nu op www.bookaddict.nl

‘Liefde is voor Losers‘ is het debuut van Wibke Brueggemann en bevat een heerlijke terugblik naar de puberteit!

Een dagboek van een jonge meid die niets om liefde geeft tot ze als een blok voor Emma valt. En dan ineens hard moet gaan nadenken over wat dit voor haar betekent.

Een super leuk young adult verhaal dat je doet lachen, maar soms ook heerlijk doet zuchten van ergernis. Zoals het hoort bij pubers!

Ben je dus op zoek nog een young adult a la Bridget Jones? Dan ben je inderdaad met dit boek aan het goede adres!

Phoebe gelooft niet in de liefde. Wanneer haar vriendin verliefd wordt, is ze haar helemaal kwijt. Ze is er van overtuigd dat zij écht nooit verliefd zal worden, tot ze Emma ontmoet in de kringloopwinkel waar ze werkt. In dagboekvorm schrijft ze haar gedachten neer. Voor de fans van Bridget Jones.

Liefde is voor losers is een ideaal boek voor de iets jongere Young Adult. In dagboekvorm vertelt Phoebe hoe haar leven eraan toegaat. Phoebe is recht voor de raap: ze zegt waar het op staat. Het verhaal is verder ook erg actueel en het boek bevat heel wat thema's die op een begrijpbare manier verwerkt worden in het verhaal. Ik denk dan aan thema's zoals rouw, eenzaamheid, opgroeien zonder vader, haar moeder die arts is en die zich voortdurend in oorlogsgebied bevindt, ...

Phoebe is misschien niet echt een ideaal voorbeeldfiguur. Ze lacht vaak dingen weg alsof ze niets zijn en haar uitspraken zijn soms nogal kort door de bocht. Toch is ze een erg herkenbaar personage. Net vanwege die verliefdheid die ze voelt, waarmee ze geen blijf weet, maar ook omdat ze allesbehalve perfect is.

Liefde is voor losers leest vlot, ondanks dat het boek geen echte hoofdstukken telt. Dit komt mede doordat de dagboekfragmenten vaak erg kort zijn en de dialogen erg helder worden neergeschreven. De schrijfstijl komt vrij jong over. Hier en daar mist er wel wat gevoel. Phoebe maakt toch wel heftige dingen mee, maar reageert op alles vrij nonchalant.

Wibke Brueggemann heeft een erg herkenbaar, actueel en humoristisch LGTBQ-boek geschreven. Phoebe wilt helemaal niet verliefd worden, maar wordt dan toch opeens verliefd op Emma. De verschillende personages - voornamelijk dan de andere mensen die werken in de kringloopwinkel - hebben elk hun eigenheid. Je zou van dit boek haast zelf in een kringloopwinkel willen werken.

Liefde, dat is echt helemaal niks. Waarom zou je dat jezelf aandoen? Het is alleen maar ingewikkeld, vindt de vijftienjarige Phoebe. En in het geval van haar beste vriendin Polly zorgt het er ook nog eens voor dat ze haar echte vrienden vergeet (uhm, hallo?) en dat ze alleen maar over seks praat (gaap). Daarom besluit Phoebe dat ze nooit verliefd gaat worden. Maar dan ontmoet ze..
•
We lezen het verhaal in “liefde is voor losers” vanuit het perspectief van de vijftienjarige Phoebe. Het verhaal is geschreven in dagboekvorm en je leest dus alles wat Phoebe denkt en voelt. Je kunt je daardoor heel erg goed inleven in haar persoon. Ze is heerlijk koppig, eerlijk en eigenzinnig en laat zich dus niet snel vertellen wat ze moet doen. Ze heeft een sterk karakter en als ze een standpunt inneemt blijft ze daar ook bij. Ook is ze geen mensenmens, wat erop neer komt dat ze gewoon erg introvert is. Ze is een echte puber met de daarbij horende drama, al weet Phoebe de drama heerlijk sarcastisch en met droge humor (recht voor zijn raap) neer te zetten.
•
Phoebe heeft niet een ontzettende prettige thuissituatie. Haar moeder werkt namelijk als dokter voor Médecins Internationaux en ze is dus vaak maanden in gevaarlijke situaties in landen ver van huis. Haar vader is gestorven voordat Phoebe geboren was. Gelukkig vangt de beste vriendin van haar moeder (Kate), haar op in de tijd dat haar moeder er niet is. Wat natuurlijk niet ideaal is, een kind heeft zijn/haar moeder nodig. Kate is wel echt ontzettend lief en je merkt dat ze heel erg veel om Phoebe geeft, dat maakt een hoop goed. Daarnaast bevat het boek enorme leuke bij-personages die het verhaal perfect aanvullen. Je leert zo dus via Phoebe (haar dagboekfragmenten) ook Emma kennen. Juist door over hun groeiende vriendschap te lezen uit de gedachten van Phoebe maakte het heel realistisch.
•
De schrijfstijl van Wibke Brueggemann is vlot, luchtig, en grappig. Je vliegt door de dagen heen en eigenlijk is stoppen met lezen echt geen optie. Elke bladzijde moest ik weer enorm lachen om de gedachten van Phoebe en de situaties die ze meemaakte. Er komen ook zeker wel wat zwaardere thema’s voorbij maar alles is heel luchtig en vooral ook hartverwarmend geschreven. Deze Young Adult is genieten vanaf de eerste pagina tot het moment dat je hem dicht slaat.

Liefde is voor losers. Door Wibke Brueggemann.

Liefde is voor losers, dat vindt de vijftienjarige Phoebe. Het is nergens goed voor, zeker niet als het betekent dat je dan geen aandacht meer hebt voor je beste vriendin (Polly). Phoebe beslist dan ook om zelf nooit verliefd te worden, hoe ze dat probeert klaar te krijgen lezen we in haar dagboek (dit boek).

Ik geef grif toe dat ik er even in moest komen. Net als bij Bridget Jones is het ganse boek in dagboekvorm. In dit geval geschreven door een vlotte, drukke, aanwezige vijftienjarige. De taal is dus navenant. Maar al heel snel was ik helemaal verslaafd aan dit hashtagdagboek en aan Phoebe. Ze is grappig, moedig, mondig, origineel en helemaal zichzelf (lees: geen mensenmens). Naast dit alles heeft ze een groot hart, al gelooft ze dat hoogst waarschijnlijk zelf niet.

Phoebe‘s vader is gestorven voor haar geboorte, haar moeder is voor haar werk vaak maanden van huis. In die tijd woont ze bij Kate en haar twee poezen. Kate en die katten (en kittens), Emma, Alex,…ze stelen stuk voor stuk je hart.

Hoe het voelt om niet verliefd te proberen worden op het meisje van je dromen (Emma) legt Phoebe je zelf haarscherp uit. Haar analyses, denkpatronen, wanhopige kopstanden; alles is even grappig, hartverwarmend en ontroerend.

Ik wil ook in de kringwinkel van Kate gaan werken! Liefde is voor losers is een geweldig debuut, ik hoop dat er nog vele Brueggemann’s mogen volgen!