Linda, als in de Linda-moord

Ik was al gewaarschuwd over het wat speciale karakter van deze thriller en de detective, Evert Bäckström, die het hoofdpersonage is, toen ik het begon te lezen. Het is inderdaad niet je klassieke spannende thriller die even vlot weg leest om in weg te duiken. Leif G.W. Persson heeft dat imago dan ook niet maar wel één als professor criminologie die in de Zweedse media zijn kritiek niet spaart op het politionele en juridische systeem, en dit via zijn schrijfsels wil aankaarten.

Dit is het tweede boek dat ik van hem lees, en opnieuw is het zo'n gedetailleerd toch ietwat langdradig verhaal waarop je je wel goed moet concentreren. Het is nog wel een vroeger boek (uit 2005) en is het daarom dat het toch nog minder 'vlot' loopt dan zijn boek 'Het laatste woord' dat ik al las? In het begin van dit boek is er al een moord gepleegd en wordt dat achteraf van naadje tot draadje beschreven vanop vrij grote afstand en waar je zo goed als niet emotioneel bij betrokken raakt. Een andere paragraaf gaat bijvoorbeeld over een complete opsomming van wat er in de handtas van het slachtoffer zit. Die twee (!) bladzijden mag je gerust omslaan, zoals ik heb gedaan.

Na een tijdje wil je wel weten hoe het de ergerlijke narcistische en seksistische anti-held Evert Bäckström verder vergaat en wanneer die andere hoofdrolspeler van Persson, de nieuwe baas van de rijksrecherche Lars Martin Johansson, op de proppen komt om hem terug in het gareel te doen lopen. En hem zo de verspilling van belastingsgeld en de uitgebreide DNA-testing van de helft van de mannelijke bevolking van Växjo te belemmeren. De voortgang van het onderzoek naar de Linda-moord komt er vooral door zijn collega's waaronder er toch verschillende goede politie-inspecteurs zijn die op de zaak werken. Vooral hoofdinspecteur Jan Lewin laat zich positief opmerken, hoewel hij toch ook enkele kwelgeesten uit zijn verleden op bezoek heeft in zijn hoofd. Hij leeft als het ware met een voortdurende angst die hij als kind (niet?) te verwerken kreeg.

Omdat de dialogen en heel wat stukken best humoristisch zijn, en je zo'n maatschappelijk beeld meekrijgt waar je op kan verder kauwen, is het boek toch de moeite om te lezen en mee te nemen in de evoluties van het Zweedse thrillerlandschap. Ben je echter op zoek naar bloederige verhalen met een voortrazende spanning, kan je best een andere schrijver kiezen.

met afstand de slechtste thriller die ik gelezen heb. Oninteressante hoofdfiguren, geen enkele plot, geen enkele spanning, geen bijzondere ontknoping. Daarnaast irritant taalgebruik met eindeloze herhalingen.

Komt wat langzaam op gang, het middendeel is veelbelovend maar zakt aan het eind jammer genoeg weer helemaal in. Uitgangspunten zijn prima en er had best een goed verhaal in kunnen zitten, maar dit komt totaal niet uit de verf. Ook door een woud aan personages die niet voldoende uitgewerkt worden en daardoor niet herkenbaar zijn. Ik bleef terugbladeren om te kijken wie nou wie precies was.
Een "who-dunnit" waar met nog meer dan 100 pagina's te gaan de dader gevonden wordt en daarna doorkabbelt zonder enige verrassende wending of spanning. Er zitten grappige stukjes in maar dezelfde grappen worden zo vaak herhaald dat dat ook snel verveelt. Jammer, ik had er meer van verwacht.