Lizard

een van de absoluut hoogtepunten van de eind jaren 60 begin jaren 70 toentertijd progressieve muziek genoemd album de synthese tussen klassiek en jazzinvloeden is hier heel goed gelukt met zelfs free jazz elementen en voor die tijd verbluffend helder en mooi opgenomen werk met veel avontuur (waar is dat gebleven in de muziek..)

Goed geluid. Jon Anderson doet op1 song mee.

dit classic album is voor het grote publiek niet te verteren omdat men herkenbaarheid zoekt en deze niet altijd zal vinden. sterker nog complexiteit in de muziek, het wordt al vele jaren niet gewaardeerd. Dit is zeker voor de tijd dat deze plaat gemaakt is baanbrekend en vele invloeden en zelfs free jazz.
zeker de remastered versie van steve wilson is niette versmaden !

Niet hun populairste album, de derde van King Crimson, en niet zonder goede reden. Lizard is niet heel toegankelijk, en heeft veel meer jazz-invloeden dan zijn twee voorgangers, en hoewel er enkele goede nummers opstaan komt het toch weer niet tot het niveau van hun eerste meesterwerk (je ze het toch wel moet nageven dat ze iets compleet nieuws probeerden). Het ietwat saaie middenstuk brengt Lizard naar beneden, maar openingsnummer Cirkus en het sluitende titelnummer zijn wel hoogetepunten. De eerste is op eenzelfde manier agressief als zijn twee voorgangers (het leek een traditie te worden), en de tweede is een sluistuk van 23 minuten, opbebouwd uit verschillende hoofdstukken (Pink Floyd stond ook bekend om die aanpak). Crimson ging in deze periode wel meer experimenteren, maar zouden hun eerste album pas evenaren vlak voordat creatief leider Robert Fripp de groep stopzette. Wel interessant, niet essentieel.

Binnen het repertoire van King Crimson een unieke cd. Nergens is er zoveel Jazz invloed te vinden. Het openingsnummer Circus is briljant. Het hoofdgerecht is echter het 23 minutenlange Lizard, opgebouwd uit 5 gedeelten. Deel 2, de Bolero is hiervan ongetwijfeld het hoogtepunt. Ook op deze Cd zijn de teksten van Pete Sinfield. De afbeeldingen op de cover zijn verwijzingen naar de teksten en de historische achtergrond. Robert Fripp was niet zo content met Lizard, maar onder de fans zijn velen die dit tot de toppers van King Crimson rekenen.