Maar buiten is het feest Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Maar buiten is het feest

Kwaliteitsboek. Een aanrader.

"Er zijn maar twee plekken waar je niets kan overkomen." Wat zou jij hierop antwoorden? Thuis? Op de wc? In bed? Arthur Japin maakt in zijn boek 'Maar buiten is het feest' op gruwelijke wijze duidelijk dat je eigenlijk nergens echt veilig bent. Sommige mensen zelfs niet in hun eigen huis. Japin heeft zichzelf weer overtroffen. 'Maar buiten is het feest' is, na eerdere succesverhalen, een meesterwerk!

Japin vertelt het verhaal van Weijntje en Zonne. Weijntje - een jong meisje - woont met haar moeder en haar zusjes in een huis wanneer er een stiefvader verschijnt. Eerst lijkt het een leuke man, maar dan blijken er toch wat steekjes los te zitten... Zonne - een jonge vrouw - is een beroemdheid. Op de dag dat je haar leert kennen, gaat ze naar een rechtszaak. Niet als 'dader', maar om te getuigen. Ze wil de voogdij over haar nichtje. De reden... gruwelijk!

Japin weet de twee verhalen prachtig naar elkaar toe te brengen. Twee vrouwen worden één. Daarnaast weet hij 'misbruik' op zo'n manier te belichten dat je, als lezer, meevoelt met de hoofdpersoon/hoofdpersonen. Het moment dat je zelf moet overgeven van walging komt af en toe erg dichtbij. Door het meeslepende taalgebruik, kun je niet meer ontkomen aan de verschrikkelijke toestanden die Weijntje en Zonne meemaken. Door in het begin af te wisselen tussen Zonne en Weijntje krijg je een goed beeld van de situatie. Later als Weijntje (ook wel Zonne) meer aan het woord. Zij verduidelijkt de beslissingen van de oudere Zonne (later in de tijd). Een unieke manier van beschrijven! Ondanks het gruwelijke onderwerp, de gedetailleerde beschrijvingen en de afschrikwekkende situatie, blijft dit boek je boeien. Ook wanneer je zelf niet in zo'n situatie hebt gezeten, kun je na het lezen van dit boek prima begrijpen hoe alles voelt/waarom er zo gehandeld wordt. UNIEK!

Ongelooflijk knap hoe Japin de incestplegende stiefvader beschrijft:de berekende en door macht ingegeven wellust. De afwezige en niet-ingrijpende moeder wordt een sterk karakter; juist omdat Japin haar in het boek bijna volledig buiten beeld (en geschreven schrift) laat. Je voelt haar worsteling en die van haar dochter.
De niet begrepen beschermende rol tussen de zussen onderling wordt duidelijk.
Een boek dat je moet lezen om zowel dader als slachtoffer van incest te leren doorzien en begrijpen.
"Verplichte" (voorlees) literatuur voor onderbouw voortgezet onderwijs.

Geschreven bij Maar buiten is het feest

Toen ik de achterflap las, kon ik niet vermoeden hoe het verhaal zich verder zou afspelen.

In het begin was het nog onduidelijk wie Zonne en wie Weijntje was, maar al snel werd het duidelijk en ergens in de tweede helft van het boek krijg je ook de reden te lezen. Zonne is namelijk de artiestennaam van Weijntje.

De rode draad doorheen het boek is misbruik. Misbruik in het kwadraat! Ik walg van de stiefvader, dat gemanipuleer en gechanteer. Hij is de naam stiefvader zeker en vast niet waardig.
Arthur Japin schreef het zo geloofwaardig alsof het in je eigen omgeving afspeelde. Het is zo filmisch geschreven dat je tegen de personages zou willen roepen wat ze moeten doen: "Geef hem aan!" "Ga naar de politie!" "Zie nu toch wat er met je dochters (!) aan het gebeuren is!"
Spijtig genoeg is het ook geloofwaardig hoe de moeder dacht. Ze 'zag' het niet totdat Weijntje hen bewust liet betrappen. Dan pas vielen de puzzelstukjes ineen en zette de moeder de stiefvader ein-de-lijk buiten.

Het is niet alleen de dochters die misbruikt zijn, ook andere vrouwen. En de dader draait het altijd zo alsof hij het slachtoffer is. Alsof het normaal is wat hij doet. En als hij zijn zin niet krijgt, begint hij te chanteren ("Ik heb foto's van jou, je zou toch niet willen dat iedereen die te zien krijgt?").
Het hoogtepunt moet nog komen wanneer hij de voogdij van één van zijn verwekte kinderen wil, maar dat is buiten Zonne gerekend. Ze staat oog in oog met haar zogezegde stiefvader in de rechtbank. Niemand krijgt de voogdij van Lotte en zeker niet de 'stiefvader'.

Het is een boek dat me doet walgen, waar ik echt niet goed van ben, dat me kwaad maakt,... Dat er zo'n mensen bestaan?! Arthur Japin heeft me gegrepen en heeft een 'slecht' gevoel achtergelaten. Ik wens niemand zo'n vader/stiefvader/... toe, want het is gewoon walgelijk!

Arthur Japin pakt hier een gevoelig onderwerp aan !

Knap dat hij, als manspersoon, zich zo goed kan inleven in de vrouw, die in haar jeugd misbruikt is door haar stiefvader.
Een goed boek, leest fijn en verduidelijkt op geraffineerde wijze de positie van een misbruik-slachtoffer

Geschreven bij Maar buiten is het feest

Het boek van Arthur Japin hebben we als eerste gelezen in ons prille leesclubje. Tjonge wat een kick-off. Het boek laat een diepe indruk achter. Het neemt je als lezer helemaal mee in de vervreemdende gevangenis van een gezin waarin (jonge) meisjes worden misbruikt.
Toen ik het aan het lezen was kon ik bijna niet stoppen met lezen. Ik kreeg ook soms bijna het gevoel alsof ik zelf in een peepshow zat, alsof ik medeplichtig was door het te lezen.
Ik vind het ook knap hoe Arthur zich kan inleven in de beleving van zo'n meisje.
De dader was in dit geval behoorlijk verknipt. Weerzinwekkend, en angstaanjagend. Hij was overduidelijk ziek, en had niet alleen de kinderen en zijn vrouw onder de knoet, maar ook nog allerlei vrouwen in de omgeving van dit gezin. Ik kan me voorstellen dat incest soms nog veel subtieler plaatsvindt.

Geschreven bij Maar buiten is het feest

‘Maar buiten is het feest’ van Arthur Japin.

Opnieuw is woordkunstenaar Arthur Japin erin geslaagd om op magistrale wijze een reeks overweldigende beelden te creëren in zijn nieuwe roman ‘Maar buiten is het feest’, waarbij hij de lezer de keuze laat tussen het overstemmen van pijn of er naar te luisteren.

“Wie niets heeft meegemaakt laat zich door een vrolijke riedel inpakken, maar is een kind eenmaal bedacht op het ergste, dan pikt het elke trilling op”, blz. 274

‘Maar buiten is het feest’ gaat over de vrouw Zonne en het meisje Weijntje, twee stemmen die elkaar afwisselend aanvullen en die samen tot een indrukwekkend verhaal komen over het grote verschil tussen jezelf aan iemand tonen of ongevraagd worden bekeken, een kwestie van levensbelang.
Naast het verfijnde taalgebruik en de prachtige poëtische zinnen waarmee Japin de vertwijfeling en de diepste gevoelens van eenzaamheid en teleurstelling van Weijntje en Zonne beschrijft, geeft hij in gortdroge taal een opsomming van een weerzinwekkende reeks grensoverschrijdende seksuele handelingen en het onlosmakelijk verbonden machtsvertoon. Ik herken schaamte, afschuw, ontzetting en woede. In wankel evenwicht geef ik me over aan het verhaal vol moedwillig aangebrachte gaten waardoor kou, rillingen en eenzaamheid binnenstromen in een huis waar schuld de bewoners bij elkaar houdt.

Bemoedigend vind ik de scene waarin Zonne(pracht) in naam afstand neemt van Weijntje Kabouw. Enerzijds een vorm van loyaliteit aan haar eigen vader, anderzijds een voorzichtige uiting van protest tegen Sijmen, haar ‘andere’ vader.

Wanneer Zonne zich op een cruciaal moment bewust wordt van de angst die bezit neemt van Sijmen en zij haar eigen kracht ontdekt, heeft haar zus Laura de gekte van het gezin al achter zich gelaten maar niet voordat zij Zonne duidelijk heeft gemaakt dat zij haar kleine zusje is en Laura altijd heeft geprobeerd hem bij haar weg te houden.
Des te pijnlijker is het om te ervaren dat de moeder de onvoorwaardelijke liefde ondergeschikt maakt aan een zelfzuchtig en misplaatst gevoel van veiligheid.

Zonne heeft Laura’s pijn niet kunnen stoppen, maar zij zet alles in het werk om dergelijk verdriet bij haar nichtje Lotte te voorkomen. Zij gooit haar stem en haar bekendheid in de strijd. Zij heeft zichzelf ervan kunnen overtuigen dat het slechts een kwestie van tijd is: Sijmens dagen zijn geteld doordat zij naar buiten stapt en ogen haar niet meer kunnen deren.

De roman mag dan los van de werkelijkheid staan, maar Zonne leeft en ze tilt, gedragen door het inzicht van Arthur Japin, de betrokken lezer over schaamte, schuwheid en schuld heen.
Prachtig vind ik de symboliek van de donkere kamer op de laatste pagina van het boek, een kamer die eerder in het verhaal op verschillende manieren dienst heeft gedaan.
Japin heeft op overtuigende en zéér indringende wijze laten zien hoe en wanneer de deur weer met een gerust hart te kunnen openen om naar buiten te stappen, waar het feest is.

Een boek over een bekende diva wat zo goed beschreven is, Dat je het in één adem uit wil lezen.

Buiten is het feest van Arthur Japin is een meeslepend boek.
Het boeide mij van begin tot eind. Menselijk drama realistisch beschreven.
Voor wie zich interesseert voor menselijke verhoudingen....

Wat een pareltje is dit boek.

Alles klopt. De opbouw, de overgangen, de woordkeuzes, de waarheden. Echt prachtig. Het is wel een heftig verhaal met veel emoties. Het mooie is dat je die emoties van de karakters en situaties volledig doorvoelt, heel knap.

Ook de lessen die erin zijn verwerkt zijn waardelvol. Naar mijn mening een van de belangrijkste in het leven. Maar dat zit vrij ingewikkeld in elkaar, dat heeft te maken met ervaringen, inzichten en tijd. Dat heeft hij perfect verwoord.