Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit

Vanaf het moment dat hij door de brievenbus kletterde moest ik hem lezen. Ik heb in 1 ruk doorgelezen, en ik denk dat hij nog vaak herlezen gaat worden.

Want wow, wat is dit een duidelijk en goed boek! En het zit schrijftechnisch zowaar ook heel goed in elkaar, met humor en vlotte leesbaarheid. Dat is altijd mooi meegenomen en vaak mis ik dat in zulke boeken.

Dat is erg fijn, maar nog fijner is de inhoud. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb me nooit officieel laten testen omdat dat wat moeilijkheden met zich meebrengt. En dat zorgt ook dat ik telkens weer aan mezelf twijfel, als ‘hoogfunctionerende’ autist. Ben ik het echt wel of is het toch een onderdeel van mijn fysieke ziekte? Beide zijn er al sinds mijn geboorte, dus dat is nogal een vraagstuk. En hoe kan ik tegelijk zo vreselijk empathisch zijn?

Bianca legt het allemaal uit en tegen het einde had ik het gevoel dat ik me voor het eerst in mijn leven begrepen voelde. Dat iemand het ook meemaakt zoals ik. Op een manier die meestal niet in de boeken staat hoewel ik misschien de juiste boeken nog niet heb gevonden. Op het Randje van het Niets/On the Edge of Gone was ook al een eyeopener maar verder heb ik weinig gezien dat ook echt het empathische aspect benadrukt, het overlopen van je hoofd, het aspect dat je jezelf vaak niet kunt uiten en soms ineens wel. Heeeel herkenbaar allemaal. Eng herkenbaar. Ik zat de hele tijd met mijn benen ritmisch te tappen omdat ik er zenuwachtig van werd en las vervolgens dat dat ook bij autisme kan horen.

Kortom: voor mij een extreme eyeopener, en dat op mijn 32e. Ook voor niet autistische mensen is het een heel goed en toegankelijk boek, met speciale tips tussendoor.

Dit boek is een aanrader voor iedereen die:
- Zelf autisme heeft (hallo herkenning!)
- Iemand kent met autisme
- Graag meer wilt weten over autisme en het beter wilt begrijpen
Eigenlijk een aanrader voor iedereen dus.

Want dat begrip voor autisme, dat mag er wel wat meer komen. En dit boek helpt zeker een handje in de goede richting.

Het boek geeft een duidelijk beeld hoe het is om autisme te hebben. Een keer niet vanuit het oogpunt vanuit een psycholoog of een ouder, maar vanuit iemand die zelf autistisch is.

Daarnaast ontkracht het een paar hardnekkige vooroordelen over autisme en geeft het ook nog praktische tips hoe je met bepaalde situaties om kan gaan.

Mijn petje af naar Bianca die met dit boek meer begrip wil creëren voor autisme, dat is wat mij betreft zeker gelukt!

Wanneer ik mensen een boek wil aanraden dat de essentie van autisme goed weergeeft, noem ik steevast "Waarneming en zintuiglijke ervaringen bij mensen met Autisme en Aspergersyndroom" van Olga Bogdashina.
Mensen zitten echter niet altijd te wachtten op deze wat academische verhandeling over autisme... en hoewel ik nog wel een aantal interessante boeken m.b.t. dit onderwerp zou kunnen noemen was er in mijn opinie geen enkel ander boek dat aan de leek de ervaring van het leven met autisme in één klap duidelijk kon maken (spoiler: nu is dat er wel) ;)
"Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit" kwam ik tegen toen ik op zoek was naar een goed boek over autisme voor een tienermeisje dat net haar diagnose heeft gekregen.
Het boek mocht van mij niet betuttelend zijn en ook niet te kinderlijk maar wel aansluiten bij de belevingswereld van een jong iemand en natuurlijk een realistisch beeld geven van autisme.
Het boek van Bianca Toeps viel me meteen op vanwege de mooie foto op de kaft en ook de titel sprak me aan.
Ik had meteen zoiets van; 'dat is het boek waar ik naar op zoek ben'.
Aangezien je een boek echter niet op zijn/haar kaft mag beoordelen heb ik toch maar eerst het inkijkvoorbeeld bekeken, een deel van de recensies gelezen en vervolgens alle interviews die op de webpagina die voor dit boek gemaakt is staan gelezen, lol.
Wat ik las sprak me wel aan, dus vervolgens heb ik het boek besteld.
Toen het boek aankwam heb ik het eerst zelf snel gelezen om te kijken of het aan mijn verwachting voldeed en dat deed het Inderdaad!
Naar mijn mening geeft Bianca Toeps in haar boek een zeer accuraat beeld van het innerlijk leven van een autist en hoe dat soms kan botsen met de verwachtingen van de samenleving die zich heeft geëvolueerd naar de behoeften van neurotypische personen.
Het boek is goed geschreven, met enige humor, overzichtelijk en toegankelijk.
Het is een persoonlijk verhaal, dus de schrijfster heeft veel van haar eigen ervaringen ter illustratie gebruikt.
Ook brengt ze vaak haar eigen mening ten tonele (waar ik het overigens zeker niet altijd mee oneens ben), het is geen objectief boek, toch doet dit niet af aan haar beschrijving van autisme, het voegt juist een dimensie toe; een inkijk in hoe autisme zich in het dagelijks leven van een persoon kan uiten.
Enkele kanttekeningen heb ik nog wel (al zijn die wellicht persoonlijk).
Om te beginnen iets dat in een andere beoordeling ook al genoemd werd; soms kan de schrijfster wat kort door de bocht zijn, niet zozeer in het beeld van autisme dat ze schetst maar wel bijvoorbeeld t.o.v. mensen die een mening hebben waar zij zich niet in kan vinden en ook in wat ze schrijft over Hans Asperger... in het boek "Neurotribes" van Steve Silberman (ook een aanrader!) wordt een wat genuanceerder beeld van hem geschetst (al kan ik hier zelf niet veel over zeggen aangezien ik de man niet gekend heb en er niet bij was).
Verder de aanname dat autisten bepaalde dingen niet meer willen horen, dit is haar persoonlijke mening maar ze brengt het alsof het de mening van alle autisten is... al is iedereen het er denk ik wel over eens dat de opmerking die ook de titel van haar boek is er eentje is die idd niemand meer wil horen (ik ben vol aannames vandaag ;)).
Verder vind ik het jammer dat ze schrijft met de DSM als uitgangspunt (al uit ze hier wel enige kritiek op maar die is vooral inhoudelijk), want wat moeten wij met een Amerikaans classificatiesysteem dat enkel uitgaat van de observaties van psychiaters en voorbij gaat aan de innerlijke beleving van mensen?
Toch krijgt het boek van mij 5 sterren, ik zou het aan iedereen aanraden! (niet de DSM hahaha)
"Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit" is een goed boek waarin de schrijfster op luchtige wijze bijzonder goed weet weer te geven hoe het is om autisme te hebben.

Mooi, open en eerlijk boek van iemand die zélf de diagnose autisme heeft, met goede tips voor betrokkenen en hulpverleners!

Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit door Bianca Toeps

Een boek over autisme, door een autist (en waarom je dat wél zo mag zeggen legt Bianca zelf uit in haar boek).

Hoewel ik zelf geen autisme heb heb ik dit boek vol interesse gelezen. Dat komt enerzijds omdat ik als hsp’er met ptss veel dingen herken (overprikkeling, hyperalertheid, spierspanning) en anderzijds omdat het een enorm boeiend en geweldig goed, vlot geschreven boek is. Alles wordt heel duidelijk uitgelegd, wetenschappelijk onderbouwd en toch met de juiste dosis humor verrijkt. De vormgeving is efficiënt en mooi om te zien. Het boek heeft een toffe cover, een titel die aandacht vraagt en het ligt goed in de hand.

Naast dit alles is het een boek van iemand met autisme over autisme. Dat maakt het helemaal geweldig. Want hoewel dat evident lijkt wordt er best vaak over autisme geschreven en verteld maar meestal door ouders van. Niet door de personen zelf. Als je dus maar één boek over autisme wil lezen lees dan vooral dit boek.

Toeps beschrijft heel goed wat autisme is, wat het voor haar concreet inhoudt en hoe ze (eindelijk, heel laat) het etiket Asperger (zeer foute naam, legt ze je uit) kreeg. Ze geeft tips om met mensen die autisme hebben om te gaan. Ze laat ook andere mensen met dezelfde diagnose aan het woord.

Daarnaast legt ze ook de vinger op enkele zere wonden (verkeerde naamgeving, foute diagnoses, traumatische therapieën) en maakt ze een lijstje van 8 dingen die ze niet meer wil horen (zoals de opmerking die tevens de titel van het boek is).

Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit is een baanbrekend, taboedoorbrekend, helder informerend boek. Bianca en Blossom Books hebben een eyeopener afgeleverd. Een must read voor iedereen. Meer begrip voor elkaar is toch het allerbelangrijkste?!

Dit is het beste boek over autisme dat ik tot nu toe heb gelezen en ik heb er al tientallen achter mijn kiezen. Bianca Toeps, zelf autist, weet een combinatie te maken tussen deskundige informatie over en een persoonlijk verhaal over haar autisme. De oudere zienswijzen, zoals de ijskastmoeder, maar ook modernere inzichten als de Intense world-theorie worden besproken. Vooroordelen, oordelen, waanideeën over en persoonlijke ervaringen van haarzelf en de door haar geïnterviewden. Dit alles in een prachtig vormgegeven -lettertype, bladspiegel, lay-out, omslag- boek, met een mooie, rustige, begrijpelijke en soms humorvolle stijl en taal. Een heerlijk boek, een aanrader voor iedereen die ooit het woord autisme heeft gehoord.

Toeps legt de vinger trefzeker op de zere plek, als het gaat om traditionele ideeen en vooroordelen over autisme. En helpt ze vervolgens met de grappigste voorbeelden resoluut om zeep. Heerlijk verfrissend.
Geen ongefundeerd gezwets ook: overal verwijzingen naar de oorspronkelijke artikelen.

Je kan af en toe een hoofstukje over een onderwerp lezen, maar het lees zo makkelijk dat ik denk dat je het in 1x uit hebt.

Als je bijvoorbeeld na het lezen hiervan nog denkt dat geen enkele autist zich in kan leven in een ander, dan is d'r een draadje bij je los ;-D

Dit boek gaat mij helpen.
Ik leen het niet uit: koop d'r zelf maar eentje!

Ik heb nog niet lang de diagnose ASS. Zelf bleef ik ook maar twijfelen of de diagnose wel klopt. Dit boek is zo herkenbaar. Ik heb het in een ruk uitgelezen, en zal hem aan anderen uitlenen zodat ze mij ook beter begrijpen. Dankjewel.

Ik kende Toeps zijdelings via een pretparkkennis van me. Niet in persoon, maar ik volgde haar op Twitter en Facebook. Hier kwam naar voren dat ze ook autist was en een boek hierover had geschreven. Nu ben ik geen lezer, maar afgelopen week had ik toch besloten om het boek te kopen.

Het boek leest erg prettig weg en in begrijpelijke taal legt Toeps uit wat autisme inhoudt. Niet alleen aan de hand van de DSM-criteria, maar ook wat het met haar doet als mens en wat het met andere mensen kan doen. Ze maakt niets mooier dan het is, maar ze maakt het ook niet slechter.

Ik heb ook het idee dat ze haar boek, in tegenstelling tot andere van dit soort boeken, niet als de absolute waarheid presenteert, maar gewoon hoe ZIJ erover denkt en ermee omgaat. Heel verhelderend en zeker in de stijl zoals ze schrijft ook heerlijk weg te lezen.

En dat is dan ook de reden waarom ik de toevoeging "(Pijnlijk)" in mijn titel heb gebruikt. Zelf ben ik sinds enkele jaren, ook als autist gediagnosticeerd en op dit moment zit ik ook in een serieus behandeltraject om van de daardoor ontstane depressie af te komen. Sommige delen van haar verhaal vormen een feest der herkenning, dan weet ik dat ik echt niet alleen ben en voelt dat als steun. Sommige delen van haar verhaal vallen me ook rauw op het dak en doen me in dit proces ronduit zeer, heel erg zeer. Ik heb besloten om het boek dan ook even aan de kant te leggen en pas weer (opnieuw) te gaan lezen als ik alles wat beter op orde heb.

In dat licht bezien wil ik het boek dan ook zeker aanraden voor behandelaren, coaches, ouders en verder iedereen die in het dagelijks leven met iemand met autisme te maken hebben, maar ook voor mensen die er gewoon meer over willen weten.

Ik heb zelf een autistische dochter en dit boek heeft mij veel meer geleerd dan alle andere boeken bij elkaar. Zo fijn om de theorie te lezen afkomstig van iemand die zelf autisme heeft.