Magdalena

Een boeiend en interessant boek over hoe de auteur terugkijkt op zijn moeder. Hierbij ook duidelijk het verschil naar voren laten komen hoe hij haar in verschillende leeftijdsfasen heeft gezien. Hoe hij haar adoreerde als jonge jongen, tegen haar in ging en vragen stelde over het geloof toen hij ouder werd. En hoe hij als volwassene soms bewust niet reageerde op uitspraken van haar, omdat hij wist dat er tegenin gaan geen zin had. Een liefdevol terugkeren naar de persoon die zo belangrijk voor hem was. Waarbij hij uitgebreid stilstaat bij de wanen en psychisch functioneren van zijn moeder, zonder dit te beoordelen. Maar meer vanuit een interesse hoe dit nu heeft kunnen bestaan en welke invloed dit heeft gehad op iedereen rondom haar. Een openhartig geschreven verhaal, waarin hij niet alleen zijn moeder naar voren haalt, maar eigenlijk zijn hele familie. Tegelijkertijd wordt het veranderende tijdsbeeld ook mooi beschreven. In het laatste gedeelte van het boek voorziet de auteur de Apostolische Geloofsbelijdenis en het Onze Vader uitgebreid van commentaar, wat ik persoonlijk niet echt passend vond in het verhaal zelf.

Geschreven bij Magdalena

Wederom heel wat aangename uurtjes doorgebracht met het lezen van de nieuwe Maarten ‘t Hart.
Zo boeiend, heb het achter elkaar uitgelezen, zou geen zwak moment weten te noemen.
Ook een boek dat lezen tot een feest maakt, zo te schrijven over je moeder, of mijn ouders......
Soms moest ik erg lachen.
(Ik heb van deze schrijver alles in mijn boekenkast en gelezen.)

Geschreven bij Magdalena

Maarten 't Hart heeft vaak autobiografisch geschreven, daarom is het goed dat we nu een beeld hebben van hoe zijn moeder (in zijn ogen) was. Aangezien hij nog altijd van haar houdt, is het ook dapper van hem om haar eerlijk te beschrijven met al haar verschrikkelijke eigenschappen. Ze was een vermoeiende, psychisch zieke vrouw, bazig bovendien, die het leven verengde voor haar omgeving: niets mocht. En wat zij besliste was wet.
Niet het hele boek gaat over de moeder (dat houd je als lezer niet uit denk ik, zo'n mens!). Maar dan gaat het vaak over het gereformeerde geloof, en hoe Maarten 't Hart dat geloof weerlegt. Het is wel hilarisch om te lezen, maar ook vrij kinderachtig. Zijn moeder zei altijd 'je moet geloven als een kind'. Maarten gelooft niet, maar de manier waarop hij het geloof weerlegt, toont dat hij 'niet-gelooft als een kind'. Hij speelt dus nog altijd mee op het domein van zijn moeder, en de manier waarop hij niet gelooft is even enggeestig als de manier waarop zij wel gelooft.

Geschreven bij Magdalena

Magdalena is het portret van Maarten ‘t Harts moeder Lena, uitgebracht na haar overlijden in 2012.
In die zin wijkt het af van de bekende boeken van deze begenadigde schrijver. Toch komt er veel uit die eerdere boeken terug in een vorm die ik niet zou verwachten in een dergelijk portret. Een (te) groot deel van het boek gaat over Maarten en niet over (Magda)lena. Het contrast in belevingswereld van Maarten en die van het milieu waaruit hij is gekomen, is gevoeglijk bekend en had meer op de achtergrond kunnen blijven, zodat er meer ruimte was geweest om de moeder-zoon relatie te beschouwen en te duiden. Dat was interessanter geweest en had wellicht de bittere ondertoon van het boek kunnen nuanceren.
De auteur besteedt veel aandacht (en niet als zoon) aan de weerlegging van kerkelijke bijbel interpretaties (bijv. ark van Noach, het begrip zondig, de Apostolische Geloofsbelijdenis en het Onze Vader), en terwijl dit een vaststaand gegeven is in het leven van zijn moeder. Daarnaast is zijn eendimensionale argumentatie op middelbare school niveau, gespeend van enige nuance of abstractie en qua letterlijke tekstopvatting gelijkwaardig aan de simplistische bijbeluitleg door Jehova’s getuigen. Dat zou ik van een doorgewinterde wetenschapper anders verwachten.
Dat maakt dit boek voor mij tot een uitglijder van deze door mij zeer hoog gewaardeerde veelkunner. Hier had veel meer ingezeten: meer moeder-zoon, minder Maarten.

Geschreven bij Magdalena

Wat een mooi boek heeft Maarten 't Hart weer geschreven.

Zijn moeder heeft Maarten gevraagd te wachten met het schrijven van een boek over haar. Na mijn dood mag je schrijven wat je wil. Die wens heeft hij gerespecteerd.

Hij vertelt over zijn relatie met zijn moeder, vanaf zijn vroegste jeugd, tot aan haar dood en begrafenis.

Maarten was een vroegwijs kereltje die zijn moeder bestookte met vragen, waarom is dit en waarom is dat. Daar werd zij wel eens moe van. Pas toen hij zelf kon lezen werd hij rustiger. Zijn moeder vond het niet nodig dat Maarten verder ging leren. Ze haalde alles uit de kast om het tegen te houden, maar dat is niet gelukt.(blij toe) Moeder was in feite tegen alles wat anders was dan wat zij in haar jeugd had meegemaakt. Ze had last van waanideeën, heeft heel haar leven gedacht dat haar man haar ontrouw was. Ze zag hem overal met mokkels, in de kerk op de begraafplaats ze had totaal geen rust. De kinderen moesten altijd met vader mee om op te letten zodat hij niet in de "fout" ging. En ze dacht dat ze altijd werd bespioneerd. Lijkt me vreselijk om zo te moeten leven.

Moeder was ook zorgzaam, stond dag en nacht voor ons klaar, heeft nooit geslagen, zorgde dat onze kleding keurig in orde was. Maar ze schuwde elke vorm van lichamelijk contact. Ze heeft ons nooit aangehaald of een aai over de bol gegeven. Toch heb ik zielsveel van haar gehouden.

Moeder was een diep gelovige vrouw, en Maarten ging niet mee in haar geloof. Dat heeft haar altijd pijn gedaan. "Het doet de Heere zo zeer" zei ze altijd.

Op het laatst van haar leven kreeg zij nog een brief van haar broer over de "zware schuld voor de Heere" die op haar drukte, omdat zij niet had kunnen voorkomen dat haar schrijvende zoon "een verbond met de Satan" had gesloten. Dit is verschrikkelijk om iemand zo'n zwaar schuld- en zondebesef aan te praten.

Het laatste hoofdstuk, de uitvaartdienst en begrafenis van zijn moeder is indrukwekkend. Maarten gebruikt deze om af te rekenen met het geloof door de "Apostolische Geloofsbelijdenis" te ontleden en de nadruk te leggen op dat "hopeloze en overschatte onzin gebed." Kippenvel kreeg ik van dit hoofdstuk.

Al met al een echt Maarten 't Hart boek.

Geschreven bij Magdalena

Enigszins teleurstellend werk van Maarten.
Ik heb de indruk dat hij het voor het vuistje weg heeft geschreven. Er staan een aantal herhalingen in en halverwege wordt het meer een verslag dan een verhaal. Minder boeiend dan zijn andere werk waar ik erg van houd.
Ook heb ik de indruk dat hij zijn aversie tegen het geloof en de bijbel kwijt moet. Ik proef veel frustratie.
Dit vind ik niet prettig leesbaar.

Geschreven bij Magdalena

"Magdalena" is een fraaie kroniek over de moeder van de schrijver en zijn eigen afkomst. Ondanks de serieuze achtergronden van het gelovige gezin vaak grappig om te lezen. De schrijver is zelf zeer kritisch ten aanzien van het geloof. Van zijn moeder moest hij "geloven als een kind", maar daarvoor dacht hij teveel over alles na.
Dat hij in het laatste hoofdstuk, na de begrafenis van zijn moeder, alle artikelen van de geloofsbelijdenis en zelfs van het Onze Vader kritisch onderuit haalt, vind k wel ronduit te ver gaan. Bovendien heeft dat meer met hemzelf te maken dan met zijn moeder. Het had gewoon weggelaten moeten worden. Jammer dat de uitgever niet wijzer was.

Geschreven bij Magdalena

Wederom een uitstekende roman van Maarten 't Hart. Hoewel roman?
Geestig, met zijn gebruikelijke ironie richting de gereformeerde kerk. In dit boek neemt deze ironie wat grotere vormen aan omdat het over zijn moeder gaat. Hoe benepen moet zijn jeugd zijn geweest. Hoewel zachtaardig, zoals de schrijver haar noemt - en hij zal dit 't beste weten - kan ik me niet onttrekken aan de gedachte dat zijn moeder een dominante rol vertolkte in het gezin. Een dominante en een tevens manipulatieve rol. Huilen boven de wasmachine, elke maandagmorgen, 'want vader 't Hart had weer de zondag daaraan voorafgaand naar "mokkels" gekeken'.
Komt haar iets niet uit, dan is de Heere altijd een goed excuus. Een dochter die uiteindelijk kiest voor een opleiding die haar aanspreekt wordt gewoonweg genegeerd (niet bezocht tijdens haar opleiding). De zoon die haar enkele malen per dag bezoekt na haar terugkomst uit Drenthe en het verbod van bezoek op zondag. "Want de Heere....". Ik ben diep onder de indruk van de brief die 't Hart stuurt aan een oom die denkt te kunnen verwoorden wat schrijver niet goed doet met betrekking tot geloofszaken. Het typeert weer hoe deze gereformeerden zonder meer een (negatief) oordeel vormen over "andersdenkenden". En hoe deze oom daar de moeder van de schrijver mee belast. Het antwoord aan deze oom van 't Hart is zo intelligent dat ik vermoed dat de bewuste oom niet heeft gereageerd. Jammer, dat had ik nog in dit boek verwacht.
Magdalena is een absolute aanrader. Stemt tot nadenken.

Geschreven bij Magdalena

Vanaf de eerste pagina een boeiend boek. Vlot geschreven, je ziet alles voor je ogen afspelen. Eyeopener, althans voor mij. Wat een jeugd en wat een opvoeding. Interessant om zo'n (bekrompen) wereld te leren kennen.

Geschreven bij Magdalena

Een boek om in een keer uit te lezen, Maarten 't Hart heeft zijn verhaal over zijn moeder zeer integer weer gegeven, ontroerende en humorvolle episodes volgen elkaar op, ik vind dit boek een juweeltje.