Mannen zijn geen vrouwen

‘Mannen zijn geen vrouwen’ is een geweldig autobiografisch verhaal van Jos Kester. Het is een realistisch verhaal over onbalans en de zoektocht naar oorzaken en oplossingen om balans in zijn leven te krijgen. Het is een pleidooi voor gelijkwaardige relatie tussen mannen en vrouwen. Een leven van een Westlandse jongen die uiteindelijk sjamaan wordt. Dit boek is het verslag van de weg die de auteur heeft gelopen.

Het boek neemt je mee in zijn leven vanaf zijn peutertijd tot de man die hij nu is. Het geeft een duidelijk beeld van zijn emotionele ontwikkeling. Als kind ervaart hij een gebrek aan liefde van zijn moeder. Maar ook een duidelijk voorbeeld hoe je je als man hebt te gedragen, heeft hij niet meegekregen. Gevolg hiervan is dat hij zijn hele leven een moeizame verhouding met vrouwen heeft. Het verhaal neemt je mee in zijn historisch, intellectuele zoektocht naar verklaringen hiervoor. Hij schetst een duidelijk beeld van zijn persoonlijke geschiedenis. Plaatst dit vervolgens in een breder historisch perspectief en komt met een interessante visie waarom de man vandaag de dag nog steeds domineert over de vrouw. Een dominantie die volgens Jos Kester verantwoordelijk is voor de grote problemen die zich in de wereld voordoen. In de visie en levenswijze van de Noord Amerikaanse indianen, maar ook hoe ze zijn behandeld door de west Europeanen die Amerika veroverden, liggen interessante lessen verscholen die belangrijk zijn om die dominantie te doorbreken. Reden voor Jos Kester om Sjamaan te worden. Hij volgt zijn hart en gaat zijn leven eraan wijden om mensen te helpen (onbewuste) patronen te herkennen en te doorbreken.

Dat hij in zijn vorige ‘leven’ tekstschrijver was blijkt wel uit zijn schrijfstijl. Eenmaal begonnen aan het boek kon ik het niet meer wegleggen. Ik wilde weten hoe het zou aflopen. En de afwisseling tussen emotie, ervaring en kennis maakte het boek voor mij compleet. Het is een duidelijk verhaal hoe je je als mens ontwikkelt. Van frustratie en verwondering, via zelfonderzoek, naar zelfkennis, naar kennis over de wereld door je te verdiepen in andere mensen en culturen. Om vervolgens te gaan bepalen hoe je wilt leven. En welke bijdrage je wilt leveren om de wereld een beetje mooier te maken. De weg die vervolgens wordt ingeslagen kan dan alleen maar de weg van het hart zijn.

Dit boek is wat mij betreft een absolute aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in persoonlijke ontwikkeling, de rolverdeling man vrouw en de indiaanse visie en levenswijze. Het is een pleidooi voor een wereld met een gelijkwaardige relatie tussen mannen en vrouwen. Om zo de wereld een beetje rechtvaardiger te maken.

Pluspunt van dit artikel: voordelige koop

In 'Mannen zijn geen vrouwen' weeft Jos Kester razendknap vier verhaallijnen in elkaar. Om te beginnen schrijft hij openhartig over zijn eigen ervaringen op zijn zoektocht naar zijn 'man-zijn'. Zijn integere persoonlijke verhaal sluit aan bij het leidende thema 'alles wat nog geleerd moet worden herhaalt zich'. De tweede verhaallijn is die van de geschiedenis van de man en mannelijkheid door de eeuwen heen. Hij beschrijft hoe het matriarchaat overging naar patriarchaat, hoe dat leidde tot onderdrukking van vrouwen en het vrouwelijke (ook in de man). De derde verhaallijn, die in het verlengde ligt van mannelijke dominantie, beschrijft de gruwelijkheden die mannen, die de verbinding met hun hart zijn verloren, in heel de wereld hebben uitgericht. In het bijzonder schrijft Jos (vierde verhaallijn) over de onderdrukking van indianen; het volk waar Jos zich nauw verbonden mee voelt en waarvan de wijsheid, die ondanks de afslachting van miljoenen indianen, steeds actueler lijkt te worden. Het besef dat de pijn die is aangericht in het verleden nog altijd het handelen van mannen in het heden bepaald gaf me kippevel. Jos heeft een pleidooi geschreven voor verwerking van deze oude pijn, een heling die verdergaat dan het oplossen van man - vrouw conflicten. Mannen zijn geen vouwen is een 'page-turner', een boek dat herlezen moet worden én een boek dat niet alleen door mannen gelezen hoeft te worden (zoals Jos in zijn verantwoording schrijft) maar zeker ook door vrouwen. Misschien wel het beste boek over mannen (en vrouwen) dat ik ken.

Het verhaal van Jos neemt je mee. Bladzijde voor bladzijde. Het leest als een spannend boek. Alleen...zijn verhaal is mijn verhaal...is jouw verhaal. ‘Mannen zijn geen vrouwen’ gaat over jou en mij. Je voelt het in je lijf. Je herkent je eigen waarheid.
Jos weet waar hij het over heeft. Hij leeft het zelf, heeft t zelf onderzocht en zich verdiept in de verschillende (soms verborgen) contexten. Zo krijg je een breed en diep perpectief aangeboden met een grote rijkdom aan bronnen waarmee jij jouw eigen waarheid kan onderzoeken en horen.
Hij biedt een perspectief op ons als mens, onze oorsprong, onze pijn, onze grootsheid. Een perspectief dat gehoord, gezien en verder onderzocht wil worden. Een perspectief met toekomst. Hij daagt je uit om helder te zien en je niet in de luren te laten leggen.
Jos kan een verhaal vertellen! Hij biedt ruimte om t zelf uit te zoeken en daagt je uit om te doen wat er te doen is. Jij en ik weten en herkennen dat.

Een pageturner die gaat over ons en ruimte biedt om volwaardig mens te zijn met elkaar, de aarde en de hemel.

Erg goed !