Manzanilla thriller

Wolfgang is back!

Na haar eerste 3 boeken Bloedbruiloft, Schaduwspel en Verdorven die ik vrij snel achter elkaar las, was het afkicken en met smart wachten op het nieuwe boek van deze topauteur!

Dit wachten werd onlangs eindelijk beloond met het verschijnen van haar nieuwste : MANZANILLA

Een boek van Ellen is jezelf onderdompelen in de wereld van Wolfgang, zinderende hitte, prachtig omschreven omgevingen, sterke karakters en een heerlijke schrijfstijl!

Dit keer krijgt Wolfgang te maken met de vermissing van een kleuter, tijdens het jaarlijkse Manzanillafeest. Drugspraktijken en meer dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Ook andere bekenden uit haar vorige boeken komen weer voorbij : Javier, Gitta, Siegfried en de mooie Julia. En we komen over al deze interessante personages weer wat meer te weten.

Ellen schrijft zo mooi en beeldend zodat het is alsof je er zelf bij bent en het allemaal als een film aan je voorbij ziet gaan. Ook dit vierde boek is zeker weer een aanrader en het zal weer een moeilijke tijd worden zonder mijn favoriete rechercheur Wolfgang. Op naar boek 5!

Manzanilla is een thriller die zich afspeelt in Spanje, in Andalucía, Sanlucár de Barrameda. Oud-commisaris Wolfgang wordt gevraagd om voorzichtig te infiltreren in de urbanisatie El Paraiso, een exclusieve woonwijk voor de rijken waar de privacy hoog in het vaandel staat. Er zijn namelijk vermoedens van grootscheepse drugshandel waar een aantal van deze rijken maar wellicht ook de Policia Nacional bij is betrokken. Wolfgang gaat niet zo heel subtiel te werk en vestigt al gauw de aandacht van het hoofd van de Policia Nacional, Gordillo op zich. Als dan tijdens de Feria de la Manzanilla, ook nog eens een klein meisje verdwijnt en Gordillo een persoonlijke vriend van de familie (de bodegafamilie Velasquez) blijkt te zijn, gaan de hersencellen van Wolfgang op volle toeren werken. Hij vraagt en krijgt assistentie van zijn geliefde Julia en enkele andere vrienden uit het verleden. Ook in Sanlucár krijgt Wolfgang hulp van Javier, het hoofd van de Guardia Civil, maar ook van onverwachte medestanders. Het plot kent vele verhaallijnen die in het begin van het boek niets met elkaar te maken hebben, zo lijkt het. Ellen Gerritzen heeft een prettige schrijfstijl, als lezer ben je zo het verhaal ingetrokken en beleef je de vele verhaallijnen mee totdat ze op het einde van het boek samenvallen. De ontknoping is verrassend, als lezer wil je heel graag door naar het volgende avontuur van Wolfgang.

Ook in dit boek is de hoofdrolspeler de Berlijnse oud-hoofdcommissaris Wolfgang, Gesterkt door inmiddels een paar oude bekenden van hem; politie-collega Javier, vriendin Julia, landgenote en tevens makelaar Sandra en ‘bad cop’ Gordillo. Laatstgenoemde lijkt toch niet helemaal zuiver op de graat en er gebeuren een aantal zaken die onderzoek vereisen. Wolfgang en Javier gaan dan ook op pad en komen al snel in aanraking met een aantal duistere persoonlijkheden en dito gebeurtenissen. Als er dan tijdens een feest ter ere van de Manzanilla (een soort wijnfeest) ook nog eens een 3 jarig kind verdwijnt, wordt er alarm geslagen. De verdwijning van dit meisje lijkt geen toeval te zijn. Vooral gezien haar afkomst. Een lange tocht vol intriges en achterdocht volgt en de zoektocht naar de waarheid en de kleine meid brengt zaken naar boven die het daglicht nauwelijks kunnen verdragen.

Zoals ook in de voorgaande boeken blijkt Ellen wederom een topper als het aankomt op het beeldend vertellen van een verhaal en het uitdiepen van personages. Je wordt als lezer meegenomen op reis naar de bestemmingen in haar boek. Op een relaxte manier, zoals ik haar schrijfstijl het beste kan omschrijven, word je bij de hand genomen en loop je mee in de levens van de hoofdpersonages die zeer innemend en herkenbaar zijn. “Manzanilla” bevat intriges, achterdocht, emotie en spanning. “Manzanilla” bevat alles wat een goed boek moet bevatten. Al moet ik zeggen dat de spanningsopbouw van mij wel wat sneller mag, Daar tegenover staat echter dat je tijdens het lezen in volledige ontspanningsmodus verkeert en je het verhaal over je heen kunt laten komen. Momenten van nagels bijten of op het puntje van mijn stoel zitten heb ik niet ondervonden. Lekker lezen en genieten van een talig zeer sterk ontwikkeld auteur daarentegen wel!

Omringd door echte liefhebbers van Ellen haar boeken heb ik me laten overhalen tot het lezen van “Manzanilla” met dank aan Ellen die hier in hoogst eigen persoon zeer enthousiast voor heeft gezorgd, dank je wel daarvoor! Ik heb eerder “Bloedbruiloft” en “Verdorven” gelezen en ik (h)erken absoluut de klasse van deze getalenteerde auteur. Echter heb ik ondervonden dat de boeken niet geheel mijn persoonlijke voorkeur dragen. Maar dat neemt niet weg dat een boek dan niet alsnog een zeer goed boek kan zijn. Je blijft als recensent tenslotte altijd objectief. Dus dat weerhield mij er niet van onbevangen aan “Manzanilla” te beginnen. En ik ben blij dat ik dat heb gedaan.

Ik adviseer wel om de boeken op volgorde te lezen omdat de levensloop en onderlinge relaties dan duidelijker worden en het dan is te begrijpen waarom er bepaalde keuzes worden gemaakt door de hoofdrolspelers. Je kent de personages dan beter en je kunt dingen eerder een plekje geven. Al moet ik zeggen dat Ellen me toch diverse keren op de verkeerde voet heeft gezet, ondanks dat ik voorgaande boeken heb gelezen en de personages dus geen vreemden voor me waren. Bijzonder is dat.
Mijn eindconclusie is dat de boeken van Ellen van een zeer sterke kwaliteit zijn, zowel qua taalgebruik als van originaliteit. Voor dit boek geldt dat niet anders. Als ik het verhaal puur beoordeel op deze criteria dan kan ik niet anders zeggen dat ook “Manzanilla” een hoge waardering verdient.

Manzanilla is een aan sherry verwante drank van Spaanse origine die een belangrijke rol speelt in de nieuwe, alweer vierde thriller van Ellen Gerretzen. Het mag dan ook geen verbazing wekken dat de titel van het boek “Manzanilla” is.
De beminnelijke Berlijnse oud-hoofdcommissaris Wolfgang gaat samen met zijn Spaanse collega Javier op onderzoek uit in Sanlúcar alwaar zich enkele duistere zaken lijken af te spelen. Hij komt daarbij in contact met het steenrijke Russische echtpaar Markusz Bartkus en Zoya Fedorova, dat als belangrijkste tijdsbesteding het ronddobberen met een uiterst luxe jacht lijkt te hebben. Met behulp van Sandra Weiss, een plaatselijke makelaar van Duitse komaf, koopt hij met geleend geld een villa omdat hij zich ogenschijnlijk aldaar wil vestigen. Dier echtgenoot Dieter Hennig lijkt er geen smetteloze levenswandel op na te houden.
Datzelfde geldt voor de plaatselijke politiechef Gordillo die nergens voor terug lijkt te deinzen.
Dan verdwijnt tijdens de Feria –de feesten ter ere van de Manzanilla- een driejarig meisje, telg uit het geslacht Velázquez. Deze familie is eigenaar van de belangrijkste bodega waar de volgens sommigen godendrank Manzanilla wordt geproduceerd.
In een tweede verhaallijn maken we (opnieuw) kennis met de Berlijnse caféhoudster Gitta en de taxidermist Siegfried in wier nauwelijks ontloken relatie een Nederlandse schrijver met de opmerkelijke naam Hugo de Groot binnen lijkt te dringen, en dat zonder boekenkist.
Ook de privésituatie van Wolfgang ontwikkelt zich na de vorige boeken weer wat verder. Zijn relatie met de Spaanse schone Julia krijgt een nieuwe dimensie mede door een persoonlijk drama dat hem overkomt. En op bijzondere wijze wordt duidelijk waarom Wolfgang geen kinderen wil.
De plot ontwikkelt zich langs de lijnen der geleidelijkheid en brengt de verhaallijnen op ingenieuze wijze bij elkaar. De ontknoping is zonder meer verrassend én aardig gevonden.
Zoals we uit eerdere boeken van Ellen Gerretzen gewend zijn, blijft de spanning in het verhaal zeer lang onderhuids. Gerretzen blinkt wederom uit in prachtige sfeerschilderingen met een prima taalgebruik. Haar beschrijvingen van Spaanse gewoontes en omgeving verraden veel kennis van zaken, hetgeen natuurlijk niet verwonderlijk is omdat Ellen regelmatig in die contreien verblijft.
Origineel is haar eenmalige typering van een draagbare telefoon als een “mobiele kwekdoos”. Her en der is het verhaal gelardeerd met lichte humor.
In 383 bladzijden zag uw recensent slechts drie mineure taalfoutjes, waarvan twee zelfs zouden kunnen worden aangemerkt als taalvernieuwing. Dit is een prestatie op zich en heeft de eindbeoordeling niet in neerwaartse richting beïnvloed.
“Manzanilla” is een uiterst prettig leesbaar boek. Het staat bepaaldelijk niet bol van de spanning; lezers die van voortdurende zinderende spanning houden zullen het boek minder interessant vinden. Maar in zijn genre is het verhaal zonder meer uitstekend. En daarmee is Ellen Gerretzen doorgestoten naar een niet veelvuldig voorkomende waardering van vijf sterren!

Eerder las ik van Ellen Gerretzen 'Verdorven'. Ze had er toen meteen een fan bij!

Ook nu weer heb ik genoten van de beeldende manier van schrijven van deze auteur. Zoals ze bijvoorbeeld de klank van een stem beschrijft: 'Iwan sprak met diepe sjshklanken en vette l'en'.
Ik hoor het gewoon. Geweldig!!
De karakters zijn heel goed uitgewerkt. Je weet over wie je aan het lezen bent.
Onze hoofdpersoon is nu voornamelijk op zoek in Spanje, na het voorspel in Berlijn. Gedurende het hele verhaal komt zijn bijnaam 'nomade' helemaal tot recht. Zijn hart ligt niet op één enkele plaats in deze wereld. Hij neemt de lezer mee (of laat een van zijn vrienden de reis maken) naar België en Nederland om weer terug te keren in Spanje.

Wolfgang speelt het met hulp van zijn vrienden klaar om de waarheid boven water te krijgen.
Onder het lezen hou je hier en daar je hart vast voor de hoofdpersoon en zijn geliefde Julia.
De verhaallijnen komen perfect samen op het eind. Dat is zo ontzettend knap gedaan. Tijdens het hele verhaal hou je je adem in. Pas op het eind kun je gerust uitademen. Opgelucht!
Ook over Siegfried was ik niet helemaal gerust. Heeft hij er meer mee te maken en wat is hij nog van plan?
Er worden plannen gemaakt door de hoofdpersonen, waar ik bij wil zijn als ze ten uitvoer gebracht worden.
In een volgend boek!

Geweldig goed geschreven. Een prachtige thriller.
Ik waardeer dit boek met 5/5 sterren *****

Geschreven bij Manzanilla

Nogmaals een goed geschreven, spannend boek van Ellen G.

Geschreven bij Manzanilla

Een boek dat lekker weg leest, wel met wat kanttekeningen. De spanning en het onderzoek dat Wolfgang doet hadden van mij wat meer prioriteit mogen hebben. Het boek leest wel lekker weg, maar ik mis een gedegen onderzoek. de ontknoping komt nu een beetje uit de lucht vallen. wel heeft Ellen een prettige schrijfstijl en weet het geheel boeiend te vertellen. Je waant je zo in de streek, dat is dan alweer een pluspunt voor het verhaal. Maar moet wel een ster aftrekken voor het onderzoek van Wolfgang, daar kreeg ik als lezer niet zo veel van mee ondanks dat Wolfgang toch afgereisd was om op verzoek een onderzoek te starten. Dat punt is dan nog wel voor verbetering vatbaar, zodat het een spannender geheel wordt. Op naar de volgende maar weer en geef deze 4 sterren.