Meerminnen verdrinken niet een mosselvissersdorp, een stormramp, een meisje

Een boek om in te verdrinken wordt er geschreven. Wel dat is ook echt het geval. Tevens een boek dat voelt als thuiskomen. Maar daarover later meer.

Het boek neemt ons mee naar Zeeland- Bruinisse in het jaar 1911. In het boek maken we kennis met de dan dertienjarige Janna. Ze heeft net haar ouders verloren en beland bij haar oom en tante in Bruinisse. Een hele omschakeling vanuit het moderne Rotterdam. Echter, de geur van het water en de mosselen, de klapperende zeilen aan de vissersboten geven haar het gevoel van thuiskomen. Het verhaal geeft verhalen weer de dagelijks belevenissen en het leven van de mosselvisserij.

Het boek bevat ook een stuk geschiedenis en dan spreken we met name de watersnoodramp in 1911. Dat was interessant om te lezen omdat deze ramp mij niet bekend was. In 1911 had Bruinisse de grootste mosselvloot van Nederland, na de ramp was daar nog maar een fractie van over.

Het verhaal is zeer beeldend beschreven en je ziet het dan ook allemaal als een film voorbij komen. De personages komen ook heel goed over en je voelt als lezer met velen een band. Zoals ik al eerder aangaf, voelt het boek als thuiskomen. De Zeeuwse uitdrukkingen en gewoonten, het was alsof ik mijn grootmoeder weer hoorde praten. Over de Zeeuwse uitdrukkingen gesproken voor wie daar niet in thuis kan men achter in het boek de betekenissen daar van vinden.

Een boek dat lekker vlot leest en ons weer wat leert over de Vaderlandse geschiedenis. Maar dat niet alleen het vertelt ook het verhaal over verlies, hoop, familie, vriendschap en heel hard werken. “Meerminnen verdrinken niet” vond ik een genot om te lezen. Een boek voor iedereen die van geschiedenis houdt. Absoluut een aanrader!

Wauw, wat een prachtig boek! En dan heb ik het niet alleen over het mooie omslag dat qua kleur precies bij mijn interieur past, maar zeker ook over de inhoud.

De liefde die Saskia Maaskant in haar nieuwe boek ‘Meerminnen verdrinken niet’ heeft gestoken voel je op elke pagina tussen de regels door.
Het verhaal speelt zich af in Bruinisse (Saskia’s geboorteplaats) tijdens een hittegolf in augustus in 1911. (Het was nu dus ook de perfecte tijd om het boek te lezen.) De hitte wordt verdreven door een zware storm, de grootste ramp tot de Watersnoodramp van 1 februari 1953.

Janna is 14 als ze als weesmeisje vanuit Rotterdam bij haar oom en tante in Bruinisse gaat wonen. Men leeft daar van de mosselvangst en Janna geniet van de zee, de geuren, de mosselen en leert ondertussen de mensen in het dorp kennen en probeert zich aan te passen aan het leven daar.

Het hele boek ademt zoveel sfeer uit, dat je erin meegezogen wordt. De beschrijvingen zijn prachtig en je sluit Janna al snel in je hart.

Alleen al met de titel van deze historische roman, schept Saskia Maaskant een beeld dat ze ruimschoots waarmaakt in de inhoud. Het verhaal gaat over Janna die als klein meisje vanuit Rotterdam naar Bruinisse verhuist. Ze gaat er wonen bij haar oom Wolfert – een broer van haar moeder – en tante Johanna, die zelf geen kinderen hebben.

Janna groeit op in het Bruinisse van begin 20e eeuw, op dat moment het belangrijkste mosselvissersdorp van Zeeland. Het contrast met Rotterdam is enorm, maar Janna weet zich aan te passen en tegelijkertijd trouw te blijven aan haar eigen herinneringen, dromen en gedachten. Met haar verkenningstochten door de omgeving en de vriendschappen die ze sluit, schetst de auteur een sfeer waardoor je als lezer zelf in die tijd had willen leven. De personages hebben elk een eigen gezicht en als lezer kun je je moeiteloos in elk van hen verplaatsen. Dat niets menselijks het dorp vreemd is wordt duidelijk in de vermakelijke beschrijving van roddelende vrouwen.

Centraal in het boek staat de stormramp uit 1911. De auteur geeft een historisch verantwoord inkijkje in het dorp Bruinisse en de mosselvisserij in die tijd. Ontbering en vreugde gaan er hand in hand. Ontberingen tijdens lange tochten aan boord, vreugde als de oogst goed is en de vissers met een goed gevulde portefeuille vanuit Antwerpen weer huiswaarts kunnen keren.
De impact van de storm, waarbij het grootste deel van de Bruse vloot verloren gaat, is enorm. De veerkracht van het dorp is evenredig: zowel familiebanden als de onderlinge verhoudingen in deze kleine gemeenschap blijken sterk en stimulerend.

Een prettig leesbaar boek waaraan veel zorg is besteed. Het is rijk geïllustreerd en bevat op extra schutbladen voor- en achterin het boek een Escher-achtig kunstwerk van de hand van Vicky Maaskant.

Een prachtig geschreven verhaal ondergedompeld in een fascinerende geschiedenis dat zich afspeelt in 1911.

Meerminnen verdrinken niet doet je wanen in 1911, in een oud havenstadje. De setting is prachtig beschreven en het lijkt net alsof je met Janna door de straten van Bruinisse wandelt.
Als Vlaming (en wonende in de provincie Antwerpen) kon ik de Antwerpse elementen zoals het dialect en de gebruiken enorm smaken. Het voelde authentiek en niet stereotiep.
Maar helaas kwam ik in het boek het 'n-woord' tegen (slang voor een zwarte persoon). Dit was voor mij volledig overbodig en deed zelfs afbreuk aan de rest van het verhaal. Ook al was het vroeger zo de "gewoonte", had dit woord voor mij geen plaats in het verhaal.
Het boek begon ook erg magisch en mythologisch, maar deze sfeer verdween jammer genoeg al snel. De schrijfster had dit gerust langer mogen aanhouden.
Ondanks deze minpuntjes, heb ik toch van het boek genoten. Het is een mooi verhaal met respect voor de geschiedenis. Soms waren er rustigere momenten, maar dan konden we genieten van de mooie beschrijving van de schrijfster over het 19de -eeuwse Bruinisse.
Een aanrader voor liefhebbers van geschiedenis, mosselen en een fijne, vlotte schrijfstijl.

// Young Adult België -- LA

Dit is een van de mooiste boeken die ik ken. Alles klopt: de personages, de schrijfstijl, het verhaal, de vormgeving. Saskia sleept je mee de geschiedenis in naar een dorpje dat in een eeuw zo ontzettend veel heeft doorstaan, maar de mensen zijn nog hetzelfde. De ramp van 1911 is een vergeten ramp maar staat door ‘Meerminnen verdrinken niet’ weer op de kaart. Je loopt elke stap met Janna mee, neemt haar gevoel en gedachten over en bij vlagen voel je het stormen en ruik je de zilte zeelucht. Elke bladzijde weer krijg ik heimwee naar mijn geboortedorp.

‘Meerminnen verdrinken niet’ van Saskia Maaskant brengt het Zeeland van meer dan honderd jaar geleden dichterbij. Of beter gezegd, de wereld van het vissersdorp Bruinisse toen bijna iedereen er leefde van de mosselvisserij. Het verhaal volgt het Rotterdamse meisje Janna, dat na de dood van haar ouders bij haar oom en tante in Bruinisse gaat wonen. Samen met Janna leer je het dorp en haar bewoners zo goed kennen dat je de zeelucht bijna kunt ruiken en de smaak van mosselen op je tong voelt dansen.

Janna moet erg wennen aan een leven dat totaal anders is dan wat ze gewend was in Rotterdam. Ze rouwt om het verlies van haar ouders en tegelijkertijd moet ze haar draai vinden tussen onbekenden. Met haar oom, opa en buurjongen klikt het al snel goed, maar contact maken met haar tante blijft moeilijk. Ondertussen beleeft Janna spannende avonturen: zo gaat ze als verstekeling mee naar Antwerpen op de mosselschuit van haar oom en probeert ze te leren zwemmen met nogal nare gevolgen.

In Janna’s verhaal heeft Saskia Maaskant de geschiedenis van Bruinisse verwerkt. Door haar ogen zien we hoe het mosseldorp er toen uitzag en leren we en passant het nodige over vissersschuiten en hoe je mosselen klaarmaakt. Hiervoor heeft de schrijfster uitgebreid geput uit historische bronnen en archieven. Ze doet dat op een heel natuurlijke wijze: de historische feiten en gebeurtenissen verrijken Janna’s verhaal zonder de overhand te krijgen.

Het hoogtepunt van het verhaal is natuurlijk de vergeten stormramp van 1911. Die verschrikkelijke storm stuwt het verhaal op tot grote hoogte. Als lezer zie je de donkere wolken aan komen rollen, je voelt hoe de stormvlagen aan je kleren rukken en je treurt mee met de vissers die machteloos moeten toekijken hoe hun schepen vergaan in de woeste golven. Heel knap hoe de schrijfster deze ramp zo beeldend heeft beschreven dat het is alsof we er zelf bij zijn. Wie dit boek heeft gelezen, zal deze stormramp nooit meer vergeten.

'Meerminnen verdrinken niet' laat je achter met een zilte smaak op je tong en het gevoel dat je een storm hebt doorstaan.

Zoals alle boeken van Saskia Maaskant is dit er weer een die je niet loslaat en in 1 adem uit wilt/ moet lezen.
Geweldig hoe een stukje (vergeten) geschiedenis is verteld in een boeiend verhaal.
Inclusief prachtige illustraties van haar zus Vicky.
Absolute aanrader!

Het boek laat je niet alleen genieten van het verhaal maar ook van de prachtige pentekeningen gemaakt door Vicky Maaskant, de zus van…. Ieder hoofdstuk begint met een patrijspoortje met daarin een tekeningetje die bij het hoofdstuk past. Op de dubbele bladzijde aan het begin en einde van het boek staat 1 grote tekening waarnaar je blijft kijken, want je ziet steeds iets anders, is het Escher of toch Maaskant!

Een stuk geschiedenis over Bruinisse en de ramp van 1911. Saskia heeft deze ramp verpakt in een verhaal verteld vanuit Janna. Een meisje van 12 jaar, die uit Rotterdam bij haar oom en tante komt wonen nadat ze wees is geworden. Haar oom ontvangt haar hartelijk, maar haar tante, ja wat kun je daarvan zeggen. Een stuurse vrouw die Janna liever kwijt dan rijk is, tenminste dat idee krijg je, totdat je haar beter leert kennen. Rotterdam is heel anders dan het kleine vissersdorpje Bruinisse, de mensen roddelen en praten dialect. Janna heeft het zeker niet makkelijk maar gelukkig is daar haar buurjongen Dies, die haar meeneemt om Bruinisse te ontdekken. Janna haar oom is mosselvisser en gaat eerder weg dan ze had verwacht, moet zij alleen bij de stuurse tante blijven nu ze pas net in Bruinisse is komen wonen? Wat zou ze graag eens mee varen op de Meermin.

Ze wist dat het leven van een mosselvisser zwaar was. Dat het werk afmattend was en dat het nooit ophield. Ze waren altijd weg. Toch moest het ook bevredigend zijn. Mosselvisser zijn was meer dan een roeping.

Het verhaal bevat schuingedrukte passages die de dromen of gedachten van Janna weergeven. Voor sommige mensen zullen de dialectwoorden niet vanzelf sprekend zijn. Het is dat ik de meeste woorden en begrippen wel kende omdat ik in Zeeland heb gewerkt, maar je kunt de woorden en begrippen met een sterretje opzoeken achterin het boek. Vind ik zelf wel wat omslachtig, maar het zijn best veel woorden die uitleg nodig hebben. De ramp, een geschiedenis die zeker niet vergeten mag worden en die Saskia hier heel goed heeft verteld. De ramp van 1953 zal iedereen wel kennen, maar die van 1911 was mij in ieder geval niet bekend. Bruinisse het mosselvissersdorpje met de grootste vissersvloot van Nederland, 150 boten, had na de ramp nog maar een fractie van de vloot over. Een verhaal dat je mee terugneemt naar 1911 en je laat voelen hoe het was om wees te worden, nieuwe familie en vrienden te krijgen en heel hard te moeten werken. Geschiedenis, vriendschap, verdriet en saamhorigheid komen samen in dit Meerminnen verdrinken niet. Een must read voor iedereen die van geschiedenis houdt verpakt in een mooi verhaal met waargebeurde feiten.

lieve leesgroet Caroline