Meisje A

Geschreven bij Meisje A

Ik zou graag willen dat mensen wél aangeven wat ze van het boek vonden maar het niet helemaal gaan vertellen, dat is niet leuk als je het zelf nog wil ontdekken en dat is ook niet wat er bedoeld wordt met "beoordeling".
Ik kan dit boek niet beoordelen (daarom een gemiddelde) want ik heb het nog niet gelezen, maar na de recensies hier ken ik al bijna het hele verhaal.

Geschreven bij Meisje A

Het verhaal springt steeds heen en weer tussen heden en verleden en er staat ook steeds een andere persoon centraal. Hierdoor kon ik er niet lekker inkomen en wist het verhaal me ook niet echt te boeien. Ik heb het halverwege opgegeven. Ik vond het ook erg oppervlakkig geschreven. Het is eigenlijk een verhaal wat je ontzettend zou moeten aangrijpen, maar dat deed het bij mij totaal niet.

Geschreven bij Meisje A

Een persoon geeft hier aan dat de beoordelingen veel te lang en uitgebreid zijn en daar ben ik het volledig mee eens. Ik wil het boek kopen maar dan mag je niet die ellenlange reviews lezen want dan kent men de hele inhoud al van het boek ! Stop daar toch mee, schrijf gewoon een korte, bondige "beoordeling" !

Nadat ik de flaptekst gelezen had was ik aan de ene kant nieuwsgierig, maar door alle lovende kritieken, word ik altijd een beetje huiverig. Boeken die zo ontzettend gehypet worden, heb ik in het verleden gemerkt zijn toch net niet mijn smaak. Dus toch vol enthousiasme dit boek opgepakt.

Maar wat mij al snel opvalt is dat ik niet in het verhaal kom. Meisje A is een psychologische roman, waarbij je het verhaal leest vanuit het perspectief van Lex Gracie, ook bekend als Meisje A. Lex vertelt ieder hoofdstuk iets over één van haar broertjes of zusjes. Maar hierin gaat het naar mijn gevoel mis. Doordat er tijdens het verhaal onverwachts tussen heden en verleden geswitcht wordt, was ik regelmatig de draad van het verhaal kwijt. Tijdens het lezen vroeg ik me meer dan eens af wat ik nu in hemelsnaam aan het lezen was. En dat zorgde er dan weer voor dat ik me echt door het boek moest wurgen om het uit te lezen.

Wat daarbij ook opvalt is dat de hoofdstukken lang zijn. Naar mijn gevoel was het al een stuk fijner geweest als ze in plaats van de zeven hoofdstukken beter zeven delen hadden kunnen maken en dan de tijdswisselingen iedere keer een nieuw hoofdstuk. Ik denk dat dit meteen er voor gezorgd zou hebben dat ik het verhaal een stuk prettiger gelezen zou hebben.

Wat ik daarnaast ook een beetje mis, zijn de afschuwelijke details… Je leest dat de kinderen opgesloten hebben gezeten, echter details hierover hoe dit voor Lex en de andere kinderen was, lees je nergens, overal wordt een beetje om de hete brei heen gedraaid, alsof het boek ook voor tere zieltjes geschikt moest zijn. Dat is zonde, als ze deze details en emoties wel toegevoegd had, was het verhaal veel beter uit de verf gekomen, nu blijft het verhaal inclusief de personages onpersoonlijk en oppervlakkig.

Het boek had heel veel potentie maar heeft het op geen enkel vlak voor elkaar gekregen om uit te blinken. Als iemand mij gezegd zou hebben dat dit de ruwe opzet van een verhaal was geweest, had ik hem zeer zeker geloofd. Want er zit potentie in het verhaal, maar dan zou er naar mijn gevoel nog hard aan geschaafd moeten worden. Ik sta dan ook versteld dat het naar zoveel landen verkocht is en dat het als tv-serie uitgebracht wordt.

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl

Dit boek was voor mij een leuk boek voor tussendoor. Ik heb er van genoten wanneer ik mij niet ergerde aan onbeantwoorde vragen.

Ondanks de abrupte switches lees je er ook zo door heen, want vlot geschreven is het zeker wel.

Het verhaal was echter voor mij niet compleet en miste een hoop aan uitwerking. Met name in details en het overbrengen van emoties en gedachten.

Het voelde een beetje als een deelnemer aan een zangtalentprogramma die prachtig zingt, maar je gewoon niet weet te raken. Die de emotie niet in de woorden van het lied weet te leggen.

Gemiste kansen in dit boek voor mij dus, en onder de indruk ben ik dan ook niet.

Omdat ik weet dat anderen wellicht minder waarde hechten aan details om het echt te laten voelen, en wellicht meer houden van gissen, krijgt het van mij toch die drie sterren.

Ik weet namelijk dat anderen absoluut van dit boek zullen genieten.

Dit maakt het boek overigens wel interessant om te lezen en te bespreken binnen een leesclub. Juist vanwege de uiteenlopende meningen.

Het boek is helemaal gebaseerd op meisje A Lex (Alexandra).
Die is ontsnapt uit haar ouderlijk huis waar ze samen met broers en zussen afschuwelijke jaren heeft mee gemaakt.
Ze werden zowel geestelijk als lichamelijk mishandeld en vast gehouden.

Het begint met de dood van haar moeder jaren later in de gevangenis.
En de erfenis die ze als executeur/testamentair krijgt toegewezen.
Daar begint haar verhaal .
Door het verhaal heen lopen verleden en heden door elkaar.
De herinneringen die ze heeft kloppen die of zijn ze mooier of slechter.
Het is een zoektocht naar belevenissen van broers en zussen.
Hoe kijken zij terug.
Maar vooral naar haar zelf heeft ze haar leven echt op orde of ontbreekt rr mog van alles aan.
Zoals de liefde de waarheid en emoties.
Het is een pakkend verhaal van begin tot einde .
Vol met indrukwekkende passages een boek dat je wil lezen.
Waarbij je gegrepen wordt door meisje A.
Een echte aanrader.

Lex Gracie, ook wel meisje A genoemd, heeft jarenlang samen met haar broer en zussen vastgezeten in hun huis. Ze kregen weinig eten, konden nergens heen en zaten vastgeketend aan hun bed. Er is maar één optie om te overleven en dat is ontsnappen uit het huis. Wonder boven wonder lukt Lex om te ontsnappen en red hiermee haar broers en zussen. In Meisje A lees je over de tijd in het huis, maar ook hoe het nu met Lex gaat.

Meisje A is een psychologische roman. Het verhaal wordt verteld vanuit Lex haar perspectief, maar in elk hoofdstuk vertelt ze over één van haar broers of zussen. Daarnaast wordt het verhaal verteld in twee tijdslijnen; het verleden in het huis en in het heden. Voordat het uit de hand liep en Lex en de anderen werden vastgeketend, was het in het begin nog niet slecht. Niet zoals het normaal hoort te gaan in een gezin, maar Lex en de anderen mochten naar school en zelfs buiten spelen. Je leest hoe dit verandert en hoe het vervolgens uit de hand loopt. De hoofdstukken zijn lang en slecht opgebouwd. Zo lees je een stuk over het verleden en dan springt het zonder iets aan te kondigen naar het heden. Dit zorgt ervoor dat je in de war raakt en het soms een tijdje duurt voordat je beseft dat je vanuit een andere tijdslijn zit te lezen. Het verhaal klinkt interessant en je verwacht een spannende psychologische roman. Het eerste hoofdstuk is ook zeker interessant, maar daarna gaat het verhaal bergafwaarts. Je verwacht dat je de broers en zussen beter leert kennen, maar helaas lees je vrij weinig over ze. Het verhaal zou meer interessanter zijn geweest als je ook uit de perspectieven van de broers en zussen las. Waarom mocht de ene meer dan de ander? Op die vraag krijg je bijna geen antwoord. Een groot gedeelte van het boek hield mijn aandacht niet vast. Vele stukken in het verleden interesseerde mij weinig en dit telt ook voor het heden. Het verhaal leest moeizaam weg. Niet alleen door de continue verandering in de tijdslijn, maar ook door de moeizame schrijfstijl van Abigail Dean. Al met al was het geen boek voor mij.

Meisje A… een boek over overlevers.

Na een heftige jeugd te hebben gehad zijn de kinderen Gracie allemaal hun eigen weg gegaan.
Als moeder overlijdt word Meisje A (Alexandra, Lex) als executair testamentair aangewezen.

Om het ellendige leven op Moorwood Road een positieve draai te kunnen geven wil ze van het huis graag een buurtcentrum maken.
Dit zorgt ervoor dat ze alle (nog levende) kinderen spreekt om ze mee te krijgen in haar plan.
Hierdoor krijgen we beetje bij beetje te weten wat er gebeurt is vroeger.
Zo heeft elk kind een eigen kijk op het verhaal en zijn dingen wel echt zoals ze zich herinnert?

Zelf vond ik het boek lekker lezen, je wordt echt in het verhaal meegenomen.
Dat het op sommige stukken wat vaker wisselt in tijd, gedachte en werkelijkheid vind ik persoonlijk niet altijd prettig lezen maar gelukkig waren dat maar een paar korte stukjes en leest het boek verder echt heel makkelijk weg.

Alexandra – Lex – Gracie is vijftien jaar oud wanneer ze ontsnapt uit haar ouderlijk huis, het ‘House of Horrors’. Verwaarloosd, mishandeld en uitgehongerd, waardoor ze in kritieke toestand verkeert. De gruwelen in het huis werden geleidelijk steeds erger, de godsdienstwaanzin van haar vader werd steeds groter, totdat ontsnapping de enige wijze werd om aan de dood te ontkomen. Talloze keren oefende Lex de twee zinnen die ze wilde zeggen tegen de eerste persoon die ze tegen het lijf zou lopen: ‘Ik ben Alexandra Gracie en ik ben vijftien jaar. U moet de politie bellen.’ Als oudste meisje van het gezin stond ze al snel bekend als Meisje A en haar broers, zussen en zij werden allemaal in andere gezinnen ondergebracht.

Nu, jaren later, is Lex een succesvolle advocate en heeft ze met moeite een nieuw leven opgebouwd, wanneer haar moeder sterft in de gevangenis en blijkt dat ze Lex aangewezen heeft als executeur-testamentair. Tot de erfenis behoren het huis waarin de kinderen zijn opgegroeid en een geldbedrag. Samen met haar zusje Evie, degene met wie ze altijd de sterkste band heeft gehad, maakt Lex plannen om deze horrorplek te veranderen in iets positiefs. Lex moet al haar broers en zussen opzoeken, omdat zij moeten instemmen met de plannen voordat ze uitgevoerd kunnen worden.

In ieder hoofdstuk staat een ander gezinslid centraal en lees je over de (vaak getroebleerde) band tussen de personages, hun rol in het gezin, hoe zij hun jeugd hebben ervaren en hoe hun leven er nu uitziet. Lex moet de confrontatie met haar verleden aangaan en trauma’s herbeleven, angsten overwinnen en geheimen achterhalen. Door middel van flashbacks en herinneringen kom je steeds meer te weten over haar verleden, over de verschrikkingen die plaatsvonden in huis, over de honger, de kou, de onderdrukking, de ontbrekende hygiëne en het ketenen. De nadruk ligt echter niet op deze gruwelen, maar op de gevolgen van zulke traumatische gebeurtenissen.

Door de bijzondere opbouw en het gebruik van flashbacks wordt het verhaal steeds completer, komen de gebeurtenissen steeds harder binnen en wordt duidelijk welke rol ieder gezinslid heeft gespeeld in deze tragedie. ‘Meisje A’ is ontzettend goed geschreven, psychologisch heel sterk, aangrijpend en levensecht. Het is een boek dat binnenkomt, dat indruk maakt en dat me nog lang zal bijblijven. Het is krachtig, intens, indringend, schokkend, hartverscheurend en toch ook hoopvol. Een must-read voor iedereen die houdt van een sterke psychologische roman!

4-4.5⭐️

Je kent me niet, maar mijn gezicht zul je weleens gezien hebben.

Dit is de eerste zin van een aangrijpend verhaal, dat echt gebeurt zou kunnen zijn.

De schrijfster geeft in het voorwoord aan dat ze zelf als enig kind is opgegroeid en altijd gefascineerd was in de relaties tussen broers en zussen. Ook had ze altijd al een fascinatie voor waargebeurde misdaadverhalen, deze twee ingrediënten vormen de basis van dit boek.

Het verhaal verteld de geschiedenis van Lex (Meisje A), ze weet te ontsnappen uit een strenggelovig gezin dat geïsoleerd leeft van de buitenwereld, waarin de kinderen opgesloten en mishandeld worden. Het verhaal wordt in flarden verteld met veel flashbacks, dit wordt zo goed op natuurlijke wijze gedaan dat het nergens vervelend of ingewikkeld wordt.

Wanneer moeder overlijdt wordt Lex aangesteld als testamentair-executeur en krijgt ze de verantwoordelijkheid om de nalatenschap te regelen, dit bestaat uit het huis en een klein geldbedrag. Ze bedenkt samen met haar zusje Evie om van dit huis een buurthuis te maken incl. een bibliotheek en een ruimte waar therapie gegeven kan worden, zodat het huis eindelijk iets moois kan worden, en om hun overleden ouders een trap na te geven. Om dit te kunnen regelen, moet ze van iedere broer en zus een handtekening krijgen, deze reis brengt haar terug in het verleden, waarbij oude gevoelens en herinneringen boven komen.

Het is realistisch beschreven, het verhaal gaat in je huid zitten, je voelt de beklemmende sfeer. De verschillende broers/zussen hebben het op hun eigen manier beleefd en verwerkt. Dit wordt mooi en goed beschreven, ook hoe het met kleine stapjes steeds verder gaat in de thuissituatie wordt realistisch beschreven, er wordt niet uitgebreid over de mishandelingen geschreven, maar tussen de regels door zit je met kippenvel en betraande ogen te lezen.

Erg genoten van dit debuutboek van Abigail Dean, ik kijk uit naar de verfilming.
Dit boek verdiend naar mijn mening 5 sterren.