Mijn ontelbare identiteiten

In dit fenomenale boek door Sinan Çankaya vindt een naarstige zoektocht plaats naar identiteit, het eigen zelfbeeld en een eigen plaats. In feite neemt het boek de lezer mee zijn eigen zoektocht naar dat waar hij naar op zoek is: gemeenschappelijkheid. Het boek neemt je mee in de persoonlijke verhalen die van invloed zijn geweest op de jonge Sinan en mede zijn identiteit hebben gevormd. Hij worstelde met de straatnormen van masculiniteit, de strenge discipline in zijn familie en de beïnvloeding van het sociale milieu. Dit proces van identiteitsontwikkeling geschiedt niet zonder confrontatie; Sinan zoekt soms de marges op. De confrontaties en gebeurtenissen laten je ontroeren en lachen, geven je weemoed, maar bovenal prikkelen ze je om op zoek te gaan naar een andere zienswijze en sporen ze je aan tot ‘microrevoluties’: keer vanzelfsprekendheden binnenstebuiten, verstoor de normale gang van zaken en verzet je zo nodig door ongezellig te doen. Je kunt de wereld wellicht niet veranderen, maar wel je ‘eigen wereld’.

Dit is een boek naar mijn hart, dat de essentie van een boek begrijpt: mensen een narratief vertellen dat een breder sentiment vertegenwoordigt en inzicht geeft in ons doen en laten en dat van de ‘Ander’. Het is verplicht leesvoer voor hen die identiteitsvorming echt willen begrijpen, met name waarom identiteit nooit een vaststaand gegeven is. In Çankaya’s woorden: identiteit is altijd ‘ongestold kaarsvet, dat alle kanten opgaat’. Maar ook de cynische cultuurbarbaar die literatuur in zijn algemeenheid verkettert zal zijn ogen uitkijken en zich verbazen over de schrijftechnieken en de eruditie van de auteur.
Sinan Çankaya is een achtenswaardige schrijver, een equivalent van Khaled Hosseini, die ons laat reflecteren op ons ‘eigen gelijk’, en hoe dit ‘eigen gelijk’ ons verblindt, maar eveneens zorgt voor onbegrip jegens de ander. Hierbij legt hij haarscherp de vanzelfsprekendheden bloot die we allen voor waar aannemen, evenals het hedendaagse politieke discourse en haar verschuiving. In deze bespreking komen veel kritische noten kijken op deze discoursen, maar spaart hij zichzelf evenmin.

Door ons een bespiegeling te geven, betracht hij ons ‘eigen gelijk’ te overstijgen en te komen tot een nieuw inzicht: we delen meer overeenkomsten dan verschillen, er zijn meer dingen die ons verbinden, laat ons niet uit elkaar drijven en laten we elkaar begrijpen. Maar een eerste stap in de verwezenlijking van dit ideaal is de erkenning dat het proces van in- en uitsluiting zich in alle gelederen van de samenleving manifesteert.

Weinig schrijvers kunnen zo mooi metaforen en beeldspraak als vehikel gebruiken om hun boodschap over te brengen. Elk woord, elke zin raakt de lezer. Weinigen kunnen de lezer zich laten vereenzelvigen met de hoofdpersoon, weinigen kunnen je zo verleiden dat stoppen met lezen een uitdaging blijft. Çankaya demonstreert hoe de pen machtiger is dan het zwaard. In een woord: een masterpiece ̶ hier past slechts een buiging.

Een must read voor hoogopgeleide migranten kinderen en hun vrienden. Ik ben een tweede generatie Surinaamse met post WO opleiding en dacht soms dat dit boek over mij ging. Blijkbaar is mijn strugle universeler dan ik dacht.

Heel goed en leuk geschreven en heel interessante verhalen en rake reflecties. Ik kon het boek moeilijk wegleggen terwijl ik er eigenlijk geen tijd voor had. Dus enkele dagen minder geslapen. Het was het meer dan waard. Deed me een beetje denken aan het boek van Goed Volk van Teun van der Keuken over een jongen uit een progressief middenklassemilieu op een arbeidersschool. En het deed me denken aan het boek Wees onzichtbaar van Murat Isik over een jeugd in de Bijlmer. ook twee aanraders!

Dit boek leest zo fijn als een roman en betreft ondertussen relevante en actuele maatschappelijke discussies. Het is indrukwekkend hoe Çankaya zijn boodschap(pen) overbrengt in prachtige bewoordingen. Ik raad iedereen dit boek aan en heb het al voor enkele anderen als cadeau gekocht!

Zeer interessant boek over onze identiteiten. Hoe deze worden gevormd aan de hand van onze eigen ervaringen, maar ook hoe ons uiterlijk anderen kan bedriegen, waardoor de externe omgeving je een bepaalde identiteit oplegt. Sinan vertelt dit aan de hand van zijn eigen ervaringen met de nodige nuance. Tot slot beschrijft hij hoe ondanks dat anderen zich met jouw identiteit bemoeien, je toch eigen weg kunt vinden in het vormen van jouw (ontelbare) identiteit(en).

Als oud (70+) antropoloog heb ik dit boek van de "jonge" antropoloog met rode oortjes gelezen. Een scherpzinnige, konfronterende, maar ook genuanceerde analyse over racisme in Nederland en de complexiteit van het begrip identiteit. Ingewikkelde materie op een heldere en boeiende wijze in beeld gebracht. Het leest als een trein. Mooie combinatie van persoonlijke ervaringen en ( antropologische) theorievorming. Het boek houdt je een spiegel voor en overstijgt de clichés van links en rechts over dit onderwerp ruimschoots. Dit boek is verplichte kost voor ka binet, 2e kamer. Maar het verdient de aandacht van iedereen die meer over dit onderwerp wil lezen en leren. Chapeau Sinan.

Veel moeilijke woorden en metaforen, maar dat is een bijwerking van diepgang en nuance in dit meesterwerk

Elke Nederlander zou dit boek moeten lezen. Het begint met een vraag van iemand aan de schrijver en via een aantal omwegen en bespiegelingen lees je aan het eind het antwoord op de vraag van de schrijver. En daar dan ook nog een reactie op van een buitenstaander. De vraag en het antwoord en de reactie maken veel duidelijk over de ontelbare identiteiten van ons: wie zijn we en hoe kijken we en hoe worden we gezien. Ik heb genoten van dit boek en zal er nog lang over nadenken. Hoop zelf ook meer ruimte te kunnen geven aan mijn en andermans ontelbare identiteiten.

Heel mooi.

Goed om je bewust te worden hoe mensen het kunnen ervaren om anders te zijn in NL. Leerzaam en gaat hokjes denken tegen.