Mijn Tweede Huid

Geschreven bij Mijn Tweede Huid

Erwin Mortier Mijn tweede huid Meulenhoff,192blz ISBN 90 290 6723 3 Na Marcel komt Erwin Mortiers tweede roman, Mijn tweede huid, het wordt snel duidelijk dat Mortier geen ordinaire schrijver is. Hij heeft de gave om alledaagse dingen om te zetten tot iets schitterends. Het boek bestaat uit drie delen, het zijn drie delen uit het leven van Anton. Het boek begint met een dode en het eindigt ook met een dode. Het eerste deel beschrijft de kinderlijke naïviteit en onbezorgdheid uit de mond van een volwassene. Het is de enige periode waar Anton grotendeels gelukkig is. Alles begint te vervreemden met de dood van Michel, Anton heeft geen besef van de dood, maar hij ziet er wel de gevolgen van voor zijn beschermde wereldje. Het leek me en vreemde verzuchting van grote mensen om altijd stil te zitten, niet of nauwelijks te bewegen, en zich uiteindelijk weg te stoppen in een doos met een deksel erop, en dan dood te zijn . p43 In het tweede deel ziet Anton alles veranderen, zijn omgeving, zijn ouders en nog het meest van al zijn eigen lichaam waar hij niets van begrijpt. Hij zit vol onbegrip en onzekerheid. Zijn ma en pa vertonen de eerste tekenen van ouderdom en ook de vertrouwde omgeving rond zijn huis verandert. Roland, zijn stoere neef, komt nog wat meer wanorde scheppen in Antons leven. Tussen hen is er een afwisselende haat-liefde verhouding. Willem, zijn enige vriend, brengt wat stabiliteit, maar toch heeft Anton geen tienerleven zoals de meeste tieners. Willem en hij sluiten zich van iedereen af en houden zo alleen elkaar over waar ze allebei genoegen mee nemen. Willem helpt Anton om zich door het eentonige schoolleven te worstelen. Op het einde van het tweede deel wordt Antons leven wat positiever, in het begin van het derde deel studeren Willem en Anton samen af en hebben plannen voor de toekomst. Maar net als Antons leven de nodige rust vindt, dan sterft Willem. Een gebeurtenis die Anton voor de rest van zijn leven met zich meedraagt. Het verhaal bevat weinig vrolijke gebreurtenissen voor Anton, maar als er waren, dan zat Willem er voor iets tussen, nu hij dood is, ziet zijn leven er nog meer uit als een sleur, hij laat zich leven. Zijn ma veroudert zienderogen en ook zijn pa wordt vergeetachtig. Roland geniet volop van zijn leven en houdt zich bezig met geen te zuivere zaakjes. Zijn ouders gaan verhuizen en Anton heeft er geen zin meer in, hij vlucht weg. Ik keek toe hoe ze ingelijst kleiner werden, hoe de kruin van de beuk boven de stallen leek uit te groeien, en tenslotte, voor ik de snelweg opreed, alles verdween. p192. Mijn tweede huid komt van het feit dat Anton zichzelf wil beschermen, hij bouwt een pantser rondom zich, ook zijn huis, waar hij al van kindsbeenaf woont geeft hem een gevoel van veiligheid. Maar door de dood van Willem, brokkelt zijn hele bescherming af.