Moederstad Jakarta, een familiegeschiedenis

Geschreven bij Moederstad

Wat een heerlijk boek voor een geschiedenisfreak zoals ik! Het verhaal is met heerlijke hunor verweven en leest vlot weg. Ik herkende zelfs sommige plekken en/of namen van onze reis over Java in 2012. Een aanrader!

Een boeiend geschiedenisboek

Geschreven bij Moederstad

Een reisververslag voor Philip Droge, maar niet om als boek op de markt te brengen.
Saai en een enorme opsomming van dingen, welke hij eerder had opgezocht. Daar
had het moeten stoppen.

Cadeau gegeven. Ontvanger was zeer tevreden!

Het wil tussen de boeken van Droge en mij maar niet lukken. Ook nu weer een oppervlakkig spervuur van hoofdstukjes. Net als het interessant dreigt te worden komt er alweer een kort volgend hoofdpunt. Als voorbeeld waarom ik het boek slecht vind noem ik de behandeling van het onderwerp chinezen in Indonesie. Dat is historisch en ook heden ten dage een boeiend onderwerp over zakelijke en politieke macht en discriminatie. Alleen opmerken dat er overal chinezen in Djakarta zijn en de al talloze male beschreven chinezenmoord tijdens de voc periode vind ik erg mager gezien het onderwerp Djakarta. En zo brobbelt het maar door. Een voorvader met een harem slavinnen. Interessant, maar wat vonden tijdgenoten daar nu van? Hoe ging die voorvader maatschappelijk en financieel om met die alsmaar uitdeiende familie, en waarom erkende hij pas op zijn sterfbed een meute kinderen. Was dat gebruikelijk?
Na zijn vorige mislukte boek pelgrim bent ik nu wel klaar met de schrijver Droge.

In het nawoord schrijft Philip Dröge dat ‘Moederstad’ eigenlijk uit drie boeken bestaat. Het gaat over Jakarta nu en Batavia toen. En dan is er nog het verhaal van de mensen die in de stad wonen en hebben gewoond. De geschiedenis van zijn voormoeders en –vaders fungeert als rode draad.

Dröge is een getalenteerd stilist, ‘vroeger’ wordt bijvoobeeld omschreven als ‘die magische tijd die zich uitstrekt als een lome kat in de zon’ en ‘De geschiedschrijving van voorbije eeuwen in Indonesië bestaat vaak uit Wagneriaanse mythes, maar dan met op hol geslagen gamelans in plaats van gillende Walkuren’. En wat denk je van deze typering van het gesloten Hotel des Galeries: ‘Het gebouw combineert een soort Joegoslavische apenrotsarchitectuur met de ethiek van een ranzig Disneyland op speed.’

Dröge pakt kritiek netjes in, over Nederlanders in de 16e eeuw in Jakarta, die gekleed gaan in vaderlandse, veel te warme, kleding, schrijft hij: “Overdag zitten de Nederlanders dan ook veelal binnen met de luiken gesloten, om de warmte zo veel mogelijk buiten te sluiten. Hun dagen zijn gevuld met lamlendig nietsdoen in de dampend hete huizen, soms onderbroken door wat zakelijke beslommeringen buiten de deur. Voor het dagelijkse werk hebben ze huisjongens, koks, naaisters en sokkenbreisters gekocht op de slavenmarkt aan de rivier. Die zit heel praktisch naast de kippenmarkt.’

De schrijver heeft zeer veel bronnen gebruikt en is verschillende malen in Indonesië geweest. Hij bezoekt de plaatsen waarover hij schrijft. In ‘Moederstad’ is de inbreng van de schrijver een regelrechte verrijking van het boek, dit mede dankzij zijn beeldende schrijftrant, je waant je in Batavia. Het is vooral knap dat Dröge op plaatsen waar niets meer aan vroeger herinnert toch een beeld van lang geleden voor ogen weet te krijgen.

We lezen hoe Batavia vanuit het niets uitgroeit tot een miljoenenstad, een miljoenenstad die verhuizen moet naar Borneo, en wel vanwege de enorme verkeersproblematiek, de luchtvervuiling en omdat de stad flink aan het verzakken is, op sommige plekken wel 10 tot 20 cm per jaar.

Gaande het onderzoek naar zijn Indische stamboom wordt de schrijver steeds enthousiaster, en gaande het lezen wordt ook de lezer steeds enthousiaster. ‘Moederstad’ is een meeslepend boek, een plezier om te lezen.

Ik heb veel van dit boek opgestoken.

Ik heb dit boek gisteren uitgelezen en ik 'mis' het nu al, echt genoten van elke bladzijde! Heel knap hoe Dröge van begin tot eind je aandacht vast kan houden (en dat met zo'n dik boek!). Ik was niet bijzonder geïnteresseerd in Jakarta maar het voelt na het lezen van dit boek alsof ik er zelf ben geweest en ik ben de stad - zonder er ooit te zijn geweest - gaan waarderen. Een echte aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in geschiedenis, en ook nog vlot en met humor geschreven.

Wat een heerlijk boek. Je waant je soms in een tijdreis, soms in het heden van deze uit de hand gelopen wereldstad. Auteur reist door Jakarta aan de hand van stamboom onderzoek dat hij vooraf in Nederland heeft gedaan. Op die reis komt lezer op plekken die je als toerist niet zou bezoeken, waardoor je de realiteit van deze stad ondergaat. Tegelijkertijd krijg je informatie over de eeuwen koloniale geschiedenis van Batavia. De totale oppervlakte van Jakarta met voorsteden is die van de provincie Utrecht en het aantal inwoners is twee keer dat van Nederland …. en meer wonderbaarlijke informatie.

Advies : paar dagen er tussen uit ? Pak dit boek !

Over de omslagafbeelding:
Het blijkt dat veel inwoners in navolging van “The big Apple” hun stad “de grote Doerian” noemen naar de bekende stinkende vrucht, zoals afgebeeld op het voorblad.

Een boek waar je niet van los kunt komen. Je moet doorlezen.
Geweldige beschrijving van een bijzondere tijd. Geschiedenis beschreven aan de hand van toen levende personen. Je ziet het voor je.